شعر و شیدایی

"اي واي به حال دلم از بس كه تو را خواست"
از مهر و وفا ، خانهء خود را همه آراست

گفتي تو هنوز عاشق من هستي و شيدا ؟
گفتم نظر دل كه ز رخساره ، هويداست

افتاده چنان فاصله بين من و دلدار
كاين فاجعه از شعر و غزل ، بر همه ، پيداست

ذهنم شده درگير و دگر نيست توانم
با دل همه شب تا به سحر ، مساله ، دعواست

چشمان تو آيينه مهرند و محبت
مستي من از جام مي و چشمه ميناست

با پنجره هر شب سخن از مكر زمانه است
در سينه سوزنده ام آتشكده برپاست