شعر و شیدایی

پاسی از شب رفت
وقتش شد که بی تابت کنم
آمدم
با شعرهای تازه بدخوابت کنم
چشم در چشمم که باشی
کار دستم می دهی
مثل قندی
دوست دارم در دلم آبت کنم
شاعران
از خال هندوی تو خیلی گفته اند
من به فکر سوژه ای هستم
که نایابت کنم
حرفی از
لبخندِ مرموزِ مونالیزا نبود
قبل از آن که سینه ی دیوارمان
قابت کنم
یک غزل، یک بیت،
یک مصراع حتی کافیست
در نگاه نسل های بعد
جذابت کنم
ترسم از آن است با دست خودم
آخر تو را
قرن ها مانند یک ضرب المثل
بابت کنم
بهتر است
از خیر شعر و شب نشینی بگذریم
قبل از این
باید فقط با حیله ای خوابت کنم...

محمد حسين ملكيان