شعر و شیدایی

تا کی در انتظار گذاری به زاری‌ام
باز آی بعد از اینهمه چشم‌انتظاری‌ام

دیشب به یاد زلف تو در پرده‌های ساز
جانسوز بود شرح سیه‌روزگاری‌ام

بس شِکوه کردم از دل ناسازگار خود
دیشب که ساز داشت سرِ سازگاری‌ام

شمعم تمام گشت و چراغ ستاره مرد
چشمی نماند شاهد شب‌زنده‌داری‌ام

طبعم شکار آهوی سر در کمند نیست
مانَد به شیر، شیوه‌ی وحشی شکاری‌ام

شرمم کشد که بی تو نفس می‌کشم هنوز
تا زنده ام بس است همین شرمساری‌ام


#شهریار