شعر و شیدایی

شانه ات را دیر آوردی ، سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر ، پیکرم را باد برد

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت ، نیم دیگرم را باد برد

از غزل هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت های روشن و شعله ورم را باد برد

با همین نیمه ، همین معمولی ساده بساز
دیر کردی نیمه عاشقترم را باد برد

بال کوبیدم قفس را بشکنم ، عمرم گذشت
وا نشد ، بدتر از آن ، بال و پرم را باد برد

| #حامد_عسکری