شعر و شیدایی

به مجنون گفت روزی عیب جویی
که پیدا کن بِه از لیلی نکویی

که لیلی گرچه در چشم تو حوریست
به هر چیزی ز حسن وی قصوریست

ز حرف عیب جو مجنون بر آشفت
در آن آشفتگی خندان شد و گفت

اگر در دیده ی مجنون نشینی
به غیر از خوبی لیلی نبینی

تو کی دانی که لیلی چون نکوییست؟
کزو چشمت همین بر زلف و موییست

تو قد بینی و مجنون جلوه ی ناز
تو چشم و او نگاه ناوک انداز

تو مو بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارتهای ابرو

دل مجنون ز شکر خنده خون شد
تو لب میبینی و دندان که چونست

وحشی_بافقی