درها به طنين هاي تو وا کردم
هر تکه را جايي افکندم 
پر کردم هستي ز نگاه
بر لب مردابي 
پاره ي لبخند تو بر روي لجن ديدم 
رفتم به نماز
در بن خاري ، ياد تو پنهان بود 
برچيدم ، پاشيدم به جهان
بر سيم درختان زدم آهنگ ز خود روييدن ، و به خود گستردن
و شياريدم شب يک دست نيايش 
افشاندم دانه ي راز
و شکستم آويز فريب
و دويدم تا هيچ
و دويدم تاچهره ي مرگ 
تا هسته ي هوش
و فتادم بر صخره ي درد
از شبنم ديدار تو تر شد انگشتم ، لرزيدم
وزشي مي رفت از دامنه اي ، گامي همره او رفتم
ته تاريکي ، تکه خورشيدي ديدم 
خوردم ، و زخود رفتم ، و رها بودم