شعر و شیدایی

                        

هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی
الا بر آن که دارد با دلبری وصالی

دانی کدام دولت در وصف می‌نیاید
چشمی که باز باشد هر لحظه بر جمالی

خرم تنی که محبوب از در فرازش آید
چون رزق نیکبختان بی محنت سؤالی

همچون دو مغز بادام اندر یکی خزینه
با هم گرفته انسی وز دیگران ملالی

دانی کدام جاهل بر حال ما بخندد
کو را نبوده باشد در عمر خویش حالی

بعد از حبیب بر من نگذشت جز خیالش
وز پیکر ضعیفم نگذاشت جز خیالی

اول که گوی بردی من بودمی به دانش
گر سودمند بودی بی دولت احتیالی

سال وصال با او یک روز بود گویی
و اکنون در انتظارش روزی به قدر سالی

ایام را به ماهی یک شب هلال باشد
وان ماه دلستان را هر ابرویی هلالی

صوفی نظر نبازد جز با چنین حریفی
سعدی غزل نگوید جز بر چنین غزالی

 #سعدی

ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﻧﮑﻦ
ﻣﻦ ﻣـــﺴﻠﻤﺎﻧﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻧﻢ ﻧﮑﻦ

ﮐﺎﻓﺮ ﺑـــــــــﯽ ﺩﯾﻦ ﺑﺤﺎﻝ ﻣـﻦ ﺗﺮﺣﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﺷﯿﻄـــــﻨﺖ ﺑﺲ ﮐﻦ ،ﻣﺮﺍ ﺑﺎﮐﻔﺮ ﺩﺭﻣﺎﻧﻢ ﻧﮑﻦ

ﺩﻟﻨـــــﺸﯿﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺑـﻮﺩﯼ ﻭﻟﯽ
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻋﻬﺪﻭ ﭘﯿﻤﺎﻧﻢ ﻧﮑﻦ

ﮔــــــﺮ ﺩﻣﯽ ﺑﺎﻣﻦ ﻧﺸــﯿﻨﯽ ﺗﺮﮎ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﮐــــﺮﺩﻩ ﺍﯼ ،ﺍﻣﺎ ﺩﮔﺮ ﺳــــــﺮﺩﺭ ﮔــﺮﯾﺒﺎﻧﻢ ﻧﮑﻦ

ﮔـــــﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺩﺭﺩ ﺧﻮﮐﺮﺩﻡ ﮐﺮﯾﻤﯽ ﮐﻦ ﺑﻤﻦ
ﺩﺭﻏﻢ ﻋﺸــــــﻘﺖ ﺩﮔﺮ ﭼــــﻮﻥ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭﺍﻧﻢ ﻧﮑﻦ

ﺑﺎﺯ ﻣــــــــﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺎ ﻣــــﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ
ﻫﺮﭼــــﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﮑﻦ، ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻫﺠﺮﺍﻧﻢ ﻧﮑن

قيمت اهل وفا يار ندانست دريغ
قدر ياران وفادار ندانست دريغ

درد محرومی ديدار مرا کشت افسوس
يار حال من بيمار ندانست دريغ

يار هر خار و خسی گشت درين گلشن حيف
قيمت آن گل رخسار ندانست دريغ

زارم انداخت ز پا خواری هجران هيهات
مُردم و حال مرا يار ندانست دريغ

وحشی آن عربده جو کشت به خواری ما را
قدر عشاق جگر خوار ندانست دريغ


#وحشی_بافقی

قيمت اهل وفا يار ندانست دريغ
قدر ياران وفادار ندانست دريغ

درد محرومی ديدار مرا کشت افسوس
يار حال من بيمار ندانست دريغ

يار هر خار و خسی گشت درين گلشن حيف
قيمت آن گل رخسار ندانست دريغ

زارم انداخت ز پا خواری هجران هيهات
مُردم و حال مرا يار ندانست دريغ

وحشی آن عربده جو کشت به خواری ما را
قدر عشاق جگر خوار ندانست دريغ


#وحشی_بافقی

من زنم، با دردهای مانده بر دوش خودم
شعر می گویم برای بغض خاموش خودم🌺🍃

خسته از جاری شدن درلابه لای سنگها
می روم چون رود بی بستر،به آغوش خودم🌺

تا نیفتد لکه ای از ننگ بر پیراهنت
زندگی کردم به سختی زیر تن پوش خودم🌺

گاهی از دلتنگی بی حد شبهای دراز
می کشم دستی به رویای فراموش خودم🌺

با خودم از عشق می گویم ولی نجواکنان🌺
تا مبادا بشنود گوشی بجزگوش خودم
قهوه ی چشمت سیاه وتلخ بود آنقدر که
اکتفاکردم به تنهایی...به دمنوش خودم🌺

زخمها خورده دلم،اما نه از بیگانه ها!
دردها جوشیده از پیوند وپاجوش خودم🌺

صبر کردم با نگاهی تازه برگردی، نشد!
نیست چشمی غیرازاین آیینه مدهوش خودم 

در وادی عشق ِ تــو دلم خسته ترین است
وای از دل دیوانه که دل بسته ترین است

رفتن نتــوانم به رهــی گر تو نباشــی
در راه ِ غمت گام ِ من آهسته ترین است

من زخمــی ِ صد دشنه ی آلوده به زهــرم
باکی نبود ... زخــم ِ تو برجسته ترین است

تسلیــم قضا و قدرم در سفــر ِ جان
در مذهب ِ عشق دیده ی من بسته ترین است

در الفت ِ دیــرینه ی غم با من رســوا
پیــوند غم عشق تو ... پــیوسته ترین است

✍من به بند تو اسیرم تو زمن بی خبری؟
آفرین! معرفت این است که ز من می گذری

طعنه ی غیر ندیدی که بسوزد دل تو
که بدانی که چه سخت است به خدا در به دری

خلوت عشق گزیدن هنر لب زدن است
لب من تر کن از آن جام لبان شکری

معرفت نیست من اینجا و تو آنجا و دلی
بگذاریم به امید نگاه دگری

درد و اندوه مرا تا قلم مرگ نوشت
قلم افسوس بخورد از من و این بی نظری

ما که رفتیم ولی این دل ناقابل ما هست
هست گرو پیش لبانت بخری یا نخری

منع عشق تو نمودند ولی من به جواب
گفتم این زن بود اما که نکوتر زپری..
🍃💐💐💐💐💐

من اینجا بی تو سرد و هیچ و پوچم

به گرمای تنت باید بکوچم

در آغوشم بگیر و عاشقم باش

پری بانوی زیبای بلوچم!

#شهراد_ميدرى

🌷
🌷🌷
🌷🌷🌷
عشق یعنی یک تمنا , یک نیاز♡
زمزمه از عاشقی با سوز و ساز♡

عشق یعنی چشم خیس مست او♡
زیر باران دست تو در دست او♡

عشق یعنی ماه تب از یک نگاه♡
غرق در گلبوسه تا وقت پگاه♡

عشق یعنی عطر خجالت ....شور عشق♡
گرمی دست تو در آغوش عشق♡

عشق یعنی "بی تو هرگز ...پس بمان"♡
تا سحر از عاشقی با او بخوان♡

عشق یعنی هر چه داری نیم کن♡
از برایش قلب خود تقدیم کن♡
🌷
🌷🌷
🌷🌷🌷

ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ؟
ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﺅﯾﺎﯼ ﻣﻦ ؟

ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﻣﺎﯾﮥ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻏﺰﻝ
ﻧﺎﻡ ﺯﯾﺒﺎﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺗﮏ ﺑﯿﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ

ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﻮ ، ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ
ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﻣﻦ

ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﻮﺭ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻋﺸﻖ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺷﺪﻩ ﺷﻌﺮ ﺗﺮ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻣﻦ

ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﻢ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﮔﺸﺘﻪ ﺩﺍﺭﻭﯼ دل شیدای من

هیچ یادم میکنی ای آشنای گم شده
توکه هستی تا ابد یاد من ای دنیای من 

خار خندید و به گل گفت سلام
و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت
گل چه زیبا شده بود
دست بی رحمی نزدیک آمد،
گل سراسیمه ز وحشت افسرد
لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل صميمانه به او گفت سلام...

گل اگر خار نداشت
دل اگر بی غم بود
اگر از بهر كبوتر قفسی تنگ نبود،
زندگی،
عشق،
اسارت،
قهر و آشتی،
همه بی معنا بود . . . .

(فریدون مشیری)

باغ لبهایت انار و طعم چشمانت عسل
خنده هایت استعاره ، عشق تو ضرب المثل

تا هماره بی گمان تک بیت ابروهای تو
حرف دارد بیشتر از یک قصیده ، یک غزل

جدول عشقی و در هفت عمودی مانده ام
این دو حرفی را بگو تو ، جدولم شد با"تو" ، حل

جشن تحویل نگاهت،ساعت چند دل است؟
ساعت چند تغزل ، بوسه و عشق و بغل

دست هایت جاودانه در نوازش گرم باد
تا ابد جاریست قانون عمل ، عکس العمل

بی تو دنیای دلم درگیر بحران می شود
حرف رفتن می زنی ای فتنه بین الملل ؟!

گریه و داغ و عطش ، پس لرزه های عاشقیست
زلزله، شد سرنوشت خانه روی گسل

می توان معجون نابی ساخت با شهد و انار
عشق،تو،لبخند،باران،معجزه،شور و غزل...

قفلی شکست و در شب زندانم آمدی
از عمق شعرهای پریشانم آمدی

شوقت درون سینه ی من بود سالها
آغوش بازکردی و در جانم آمدی

بغضم گرفته بود و خیابان ادامه داشت
در بی قراری شب بارانم آمدی

پاییز، پشت پنجره ام قد کشیده بود
مثل بهار، تا لبِ ایوانم آمدی

این عطر شمعدانی من نیست...بوی توست
انگار تا حوالی گلدانم آمدی

نزدیکِ صبح، بالش من،خیس اشک بود
شاید کنار بستر عریانم آمدی

انگار سالهاست کنارم نشسته ای
هرچند سالهاست که می دانم آمدی


اصغر_معاذی

شور فرهادم به پرسش
سر به زیر افکنده بود


ای لب شیرین
جواب تلخ سربالا چرا؟

#شهریار

هر روز دل از شوقِ تو بی تاب تر است

عشقِ تو ز هر عشقِ دگر ناب تر است

توصیفِ بهشت را شنیدم از شیخ

دیدم که گناهِ با تو جذاب تر است

مرتضی قلی زاده بابک

زیباتر آنچه مانده ز بابا از آن تو
بد ای برادر از من و اعلا از آن تو

این تاس خالی از من و آن کوزه‌ای که بود
پارینه پر ز شهد مصفا از آن تو

یابوی ریسمان گسل میخ کن ز من
مهمیز کله تیز مطلا از آن تو

آن دیگ لب شکستهٔ صابون پزی ز من
آن چمچهٔ هریسه و حلوا از آن تو

این غوچ شاخ کج که زند شاخ، از آن من
غوغای جنگ غوچ و تماشا از آن تو

این استر چموش لگد زن ازآن من
آن گربهٔ مصاحب بابا از آن تو

از صحن خانه تا به لب بام از آن من
از بام خانه تا به ثریا از آن تو

 #وحشی_بافقی

بزن بر شانه من

که من مردم

همیشه استوارم

بزن باران

بزن بر دستهای خالی من

بزن خیسم کن از تنهایی من

بزن بر دستهای بی کس من

بزن بر صورت غمدیده من

بزن باران

بزن بارانی ام کن

بزن باران

بزن دیوانه ام کن

بزن خاکم کن

آبم کن

ترم کن

بزن باران

بزن بر گونه های اشکبارم

بزن بر چشمهای غمگسارم

بزن باران

بزن لیلای من رفت

بزن باران

بزن شیدای من رفت

بزن باران

بزن همتای من رفت

بزن باران

بزن ویرانه ام کن

خرابم کن

سرابم کن

بزن افسانه ام کن

مرا از دست این ماتم رها کن

بزن باران

بزن تا تازه گردد

غم تنهایی و تنهایی من

بزن باران

بزن بر سقف خانه

بزن بر در

بزن بر شیشه

بر سر

بزن تا خانه مان ویرانه گردد

بزن تا شمعمان پروانه گردد

بزن تا قصه مان افسانه گردد

بزن باران

بزن بر کوچه دل

بزن تا دل دل دیوانه گردد

بزن تا مرگ را همخانه گردد

بزن تا عشق را مستانه گردد

بزن باران

بزن فصل جدایی است

بزن باران

بزن آن آشنا رفت

بزن باران

بزن اکنون

که اکنون فصل مرگ است

بزن بر سنگ سخت سینه من

بزن تا آب گردد کینه من

بزن بر مرگزار سینه من

بزن بر شاخه اندیشه من

بزن من تیره ام

پاکم کن از درد

بزن باران

بزن بر غصه من

بزن بر ریشه اندیشه من

بزن سبزم کن از بیرنگی خود

زن پاکم کن از یکرنگی خود

بزن بر من

که من صد رنگ بودم

بزن پاکم کن از صد رنگ بودن

بزن باران

بزن وقت جنون است

بزن چشمان من دریای خون است

بزن باران

بزن مجنون منم من

بزن باران

بزن افسون منم من

بزن تا حد آخر

بزن ، این قصه آغازی ندارد

بزن ، این غصه پایانی ندارد

منم قصه

منم غصه

منم درد

بزن باران

بزن بر زخم هایم

که زخمم هیچ درمانی ندارد

بزن باران

بزن بر بی کسی ها

که مجنون دلم لیلا ندارد

بزن باران

که کوه بیستونم

نشان از صورت شیرین ندارد
اگر فرهاد بودم
تای من کو؟

اگر تنها شدم

همتای من کو؟

بزن باران

بزن همتا ندارم

بزن مجنون منم

لیلا ندارم

بزن فرهاد من از کوه افتاد

یگانه عشق من از عشق افتاد

بزن باران

نه تا دارم

نه همتا

بزن تنها شدم

تنهای تنها

بزن باران

که من تنها ترینم

تمام غصه ها را من قرینم

بزن باران

خلاصم کن از این درد

خلاصم کن از این دلواپسی ها

شب تنهایی و این بی کسی ها

بزن باران

بزن من بی قرارم

من از نامردمی ها بی غبارم

شرابم خالصم

آبم زلالم

بزن باران

بزن تا گل بروید

بزن تا سنگ هم از عشق گوید

بزن تا از زمین خورشید روید

بزن تا آسمان تفسیر گردد

بزن تا خوابها تعبیر گردد

بزن تا قصه دلتنگی ما

رفیع قله تدبیر گردد

بزن باران

بزن بر جویباران

بزن تا سیر گردد کوهساران

بزن باران

بزن تا بی قراری سر بگیرم

بزن تا عشق را در دست گیرم

بزن باران

بزن مجنون ندیدی ؟

بزن باران

بزن مجنون ترم کن

بزن از عشق هم افزونترم کن

بزن تا پر بگیرم تا دل ابر

بزن تا آسمانها را ببوسم

بزن تا کهکشانها را بگیرم

بزن باران

بزن تا عشق باقی است

بزن تا عشق را در بر بگیرم

بزن باران

بزن دست خودم نیست

بزن باران

بزن دست دلم نیست

زن باران

بزن دست تو هم نیست

بزن تا بوی محبوبم بیاید

بزن تا از نگاه عاشق من

بزن تا جویبار خون بیاید

بزن باران

خجالت می کشی باز؟

بزن، اینجا کسی فکر کسی نیست

بزن تا سیلی از ماتم ببارم

بزن تا از غم عشقم بمیرم

بزن باران

بزن تا صبح فردا

بزن تا آفتاب روشنی ها

بزن باران

شب است و تیرگی ها

بزن تا تیرگی ها پاک گردد

بزن تا این یخ تردید ها هم

از این باریدن تو آب گردد

بزن باران

بزن شب بس دراز است

بزن صبح ظفر گویی به راه است

بزن باران

اسیر این شبم من

مرا از این شب تیره رها کن

بزن باران

بزن تا باز گردد

یگانه تا و همتای من از شب

بزن باران

بزن تا از سر درد

همان لیلا که گم شد در دل شب

دوباره باز گردد در دل من

بزن باران

مکن چشم انتظارم

بیاور بویی از محبوب و یارم

بزن باران

بزن دیوانه ام کن

از این چشم انتظاریها رها کن

بزن باران

بزن شاید بیاید

بزن شاید که همتایم بیاید

هر چه دادم به او حلالش باد
غير از آن دل كه مفت بخشيدم
دل من كودكي سبكسر بود
خود ندانم چگونه رامش كرد
او كه ميگفت دوستت دارم
پس چرا زهر غم به جامش كرد
.
.
.
#فروغ .فرخزاد

دیشب ترا بوسیدمت وقتی که چشمت خواب بود
وقتی که دنیا ، غرق در زیبایی مهتاب بود

از لابلای دفترم، شعری صدا می زد تو را
دیدم که حتی بالشم، ازدوریت بی تاب بود!

انگار بوی مردگی پیچیده بود در خانه ام
ماهی سرخ تنگ هم ، آماده ی قلّاب بود !

گلهای یاس روی میز از دوریت پژمرده اند
آن زنبق توی حیاط، با بودنت شاداب بود

دیشب تو را بوسیدمت، حتی درون قاب عکس
طعم لب شیرین تو ، یک مزه ی نایاب بود

از ماضی های خیلی خیلی بعید
تا بغض استمراری
امروزنشسته ام
و فعل بی حوصلگی ام را صرف
می کنم
برای تعبیر قشنگی که تو
برای حال ساده ی دلم داری
و تو به جای تاریخ ،جغرافیاومنطق...
از هندسه ی شعر من سر در می آوری
ومن
که همیشه تو را کم آورده ام
جای خالی ات را با....
هیچ چیز نمی توانم پر کنم
دستور زبان دلم را به هم ریخته ای شناسه ی زندگی ام این روزها
اول شخص غایب است