شعر و شیدایی

                        

ای بینوا که فقر تو تنها گناه تست
در گوشه ای بمیر که این راه راه تست
این گونه گداخته جز داغ ننگ نیست
وین رخت پاره دشمن حال تباه تست
در کوچه های یخ زده بیمار و دربدر
جان میدهی و مرگ تو تنها پناه تست
باور مکن که در دلشان میکند اثر
این قصه های تلخ که در اشک و آه تست
اینجا لباس فاخر که چشم همه عذرخواه تست
در حیرتم که از چه نگیرد درین بنا
این شعله های خشم که در هر نگاه تست

از سکوتم مینویسم,
تا بدانی خسته ام
بی هوايت کنج پستوهای غم يخ بسته ام
بی تو بی تابی دراين برزخ به جانم خیمه زد
من هنوز اين بغض راازرفتنت نشکسته ام

با خيالت
روزها را بی صدا سر می کنم
بی تو دارم بی کسی راتازه باورمیکنم
از کلامم هرکسی شيدايی ام را خوانده است
ياد چشمانت مراازهرنگاهی رانده است

کاش بودی
تا بهارم غرق بی رنگی نبود
کاش در تقدير ما دوری ودلتنگی نبود...*

سنتور دلم طاقت مضراب ندارد
شوریده سرم بتکده را تاب ندارد

من با تو همایون زده‌ام ساز ولیکن
مَشک غم این دیده مرا آب ندارد

دشتی و سه‌گاه و شور و تُرک و ماهور
فرقی نکند گر تِم بس ناب ندارد
ای ساز بسازم ز تو آهنگ غم عشق
فا می ر دو سی سُل زدنم خواب ندارد

من محو تماشای نُتِ رقص تن تو
انگشت من و پرده‌دری باب ندارد

سمفونی جان و دل من نیست هماهنگ
رهبر تویی و این همه اسباب ندارد

صبر کن عاطفه دلگیر شود بعد برو

یا کمی از تو دلم سیر شود بعد برو

صبر کن طفلک نو خاسته ی عاشقی ام

زندگانی کند و پیر شود بعد برو

تازه از راه رسیدی به سفر فکر نکن

باش تا وقت سفر دیر شود بعد برو

صبر کن تا به نهان خانه ی ایمان و وفا

ذهن با وسوسه درگیر شود بعد برو

باش تا مرگ، که دور از تو به او مشتاقم

برسد از ره و تقدیر شود ،بعد برو

تازه عاشق شده ام من ، به دلم رحمی کن

باش ، اگر عشق زمین گیر شود ، بعد برو

این شعر خطاب به عاشق و معشوقی هست که از هم جداشون کردن


برای مرگ من و تو دعا کردند
چ ظالمانه تو را از دلم جدا کردند

من و تو تا پل پیوند ما شدن رفتیم
ولی نشد،تو و او را شبی شما کردند

رسیده مجلس تو مردمان همه شادند
ولی اتاق مرا مجلس عزا کردند

تو را ب ساز و دهل میبرند و میگریی
و نام فاجعه را حکمت خدا کردند

من و تو را ب مکافات عاشقی،کشتند
ببین چ ظلم عجیبی ب ما روا کردند

دوچشم تو پر اشک و دوچشم من پر خون
تمام هستی ما را چرا بلا کردند؟؟

تو خوب هستی و من بد،و مردم دنیا
همیشه خوب و بد را ز هم سوا کردند

رسیده لحظه مرگم، بیا گل زیبا
تمام پیکرم امشب تو را صدا کردند

نزدیکِ سحر شد، دلِ من خوابِ تو را دید!

یک سیب از آن چاهِ زِنَخدانِ تو بَرچید

یک گاز از آن سیب زدم! حیف که از خواب

ناگاه پرید این دل من بعدتونالید

شمس تبريزى :

ای اشک، آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع ، آهسته بسوز که شب دراز است

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست .

هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست
هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست

هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد
هر احمد و محمود رسول مدنی نیست

بر مرده دلان پند مده خویش نیازار
زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست

با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود
این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست

خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت
خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست

جایی که برادر به برادر نکند رحم
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست

صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر
غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست.

من ندانستم چرابازهم شدی شیدای من.
من که ازدنیاگذشتم توشدی ،دنیای من.

شمع من گشتی ومن پروانه ی عشقت شدم
من ندانستم چه شدتاکه شدی رویای من.

چون غم هجران تورفته ازیادمن.
من خراب عشقم وتوساقی شبهای من.

چون گلی زیبانماندی دردل گلدان من
تاکه رفتی درپی عشقت شدی سودای من.

من نمی نالم ازاین دنیای بی پروای تو
من خودم کردم که لعنت بردل رسوای من.
حالیا.اوکه دلت رازیرپاافکندورفت
تاکه رفت ازبهراوجام می ومینای من.
❤️💜❤️

ﺩﯾـﺮ ﺷـﻨـﺎﺧـﺘـﻤـﺖ !
 ﺗـﻮ ﺧـﯿـﻠـﯽ ﺧـﻮﺏ ﺑـﻮﺩﯼ ...
ﻭﻟـﯽ ﺧـﻮﺩﺕ ﻧـﺒـﻮﺩﯼ ! ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺭﺳـﻢ ﺭﻓـﺎﻗـﺖِ ﺩﯾـﺮﯾـﻨـﻪ ﻣـﺎﻥ ..
ﭼـﺸـﻤـﺎﻧـﻢ ﺭﺍ ﻣـﯽ ﺑـﻨـﺪﻡ ؛ ﺗـﻮ ﻫـﻢ ﻧـﻘـﺎﺑـﺖ ﺭﺍ ﺑـﺮﺩﺍﺭ ﺭﻓـﯿـﻖ ...
ﺑـﮕـﺬﺍﺭ ﺻـﻮﺭﺗـﺖ ﻫـﻮﺍﯾـﯽ ﺑـﺨـﻮﺭﺩ!

*چشم مستت گر ببیند چهره ی زرد مرا*
*لعل شیرینت نماید چاره ی درد مرا*
*پیکر خود خاک راهت ساختم،آخر چرا*
*می تکانی دایم از دامان خود گرد مرا*
*من ز جنس درد و غم، بار تجارت بسته ام*
*جز زیان سودی نباشد برد و آورد مرا*
*در حیات خود، از او ندیدم بهره ای*
*دو

من کہ شاعر نیستم تا عاشق شعرم شوی
من فقط یک عاشقم بگذار تا شعرم شوی...

بامن از ماندن بگو رفتن تباهم می کند
خوب میدانی غمت خانه خرابم می کند

من به لبخند دوچشمان تو عادت کرده ام
ترک عادت هم که می دانی چه کارم میکند؟!

قدر یک دم دست هایت را زدستانم مگیر
فکر یک دم بی تو، بر مردن مجابم می کند

اتوبان ها چه میفهمند ..؟
از اندوهِ آدمی تنها در حجمِ یک ماشین ..!
که فشارِ پایش روی پدال گاز بستگی به شدتِ بغضِ گلویش دارد...!!!

چشم شهلایت بنازم دلبریها می کنی
تا تو می خندی خودت را در دلم جا می کنی

دل نمی بندی ولی دل را چه آسان می بری
این ربایشها تو با چشم فریبا می کنی

با نگاه و خنده هایت عشوه بازی می کنی
خود تو می دانی فدایت آنچه با ما می کنی؟

مست رویایم از این دنیا جنونم می برد
قصه ی مجنون و لیلی را تو معنا می کنی

هر چه زيبا بود و هر چیزی که زيبا می نمود
جمله باطل کرده و تعبیر زيبا می کنی.

❤️ @takbeyts ❤️

کلاغ ها مُدام

خبرهای بدی از تو می آورند!

تو اما نگران نباش

هنوز آنقدر عاشق هستم

که هر صبح

سر از آغوش تو دربیاورم.

::مینا آقازاده::

ساقیا امشب دلم را از قفس آزاد کن
این دل ویرانه را با لطف می آباد کن

ساقیا جامی بده تا بگسلد غم از دلم
امشب ای دل این غم دیرینه را فریاد کن

امشب ای غم بهر این دل لحظه ای آرام گیر
زین سبب فردا و فردا ها چنان بیداد کن

درد این دل خون هرشب ساقی میداند و بس
ساقیا ما را به یک پیمانه ای دلشاد کن

می در این میخانه بسیاراست و غم در قلب من
فکری بر حال من و این درد بی بنیاد کن

ساقیا با سوز من ساختی بیا یکبار هم
خانه ویران دل را لحظه ای آباد کن

غصه را گو نگذرد امشب دگر از کوی دل
تا که دم باغیست مرا زین دغدغه آزاد کن

💖✨
خوش به حال چشمی که تو را میبیند

دستی که تو را لمس میکند ...

اغوشی که تو را ...

و بیچاره « من » ..

نهایت عاشقانه هایم

فقط شعر هایم برایت

موج می زنند ...

نفسم باش مرا چون تو کسی نیست عزیز
شهر خالی ست مرا همنفسی نیست عزیز
حافظ از حال من سوخته آگاه تر است
زده ام فالی و فریاد رسی نیست عزیز
نیست حتا پر و بالی که به سویت بپرم
آسمان بی تو مرا جز قفسی نیست عزیز
کیمیایی و من خسته مسی ناچیزم
به سر کوی توام دسترسی نیست عزیز
قلب بیمار مرا عشق شما درمان است
غیر آغوش تو دل را هوسی نیست عزیزی



ﻫﺮﺷﺐ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ

ﺭﺍ

ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﻡ

ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ

ﻣﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ

ﺳﺮِﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ.....😔

💔

مصلحت نیست قیاس رخ تو با خورشید

شمس اگر اذن طلوع از تو بگیرد ادب است

ما چله نشین بیقرار دردیم . . .

پاییز و زمستان و بهاران زردیم

این بارِ امانت از ازل سنگین بود

ای عشق ببخش ما تو را گم کردیم . . .