شعر و شیدایی

                        

🌺🌺🌺

㉧ﺑﺎ ﺗـﻮ ﻫـﺴــﺘﻢ ﺳﻬـــﺮﺍﺏ
㉧ﺗﻮ ﮐـﻪ ﮔـﻔﺘﯽ "ﮔـﻞ ﺷـﺒﺪﺭ
㉧ﭼـﻪ ﮐـﻢ ﺍﺯ ﻻﻟﻪ ﯼ ﻗـﺮﻣـﺰ ﺩﺍﺭﺩ"
㉧ﺭﺍﺳـﺖ ﻣﯽ ﮔــﻮﯾﯽ ﺗـﻮ
㉧ﭼـﻪ ﺗﻔـﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻗـﻔـﺲ ﺗﻨﮓ ﺩﻟــﻢ
㉧ﺧـــﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﮐـــﺲ ﺑﺎﺷـﺪ
㉧ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗــــﻮﻝ ﺗـﻮ ﭘـﺮ ﺍﺯ
㉧ﻧﺎﮐـــﺲ ﻭ ﮐـﺮﮐـــﺲ ﺑﺎﺷــﺪ ؟
㉧ﻣـــﻦ ﻧـﻪ ﺗﻨﻬــــﺎ ﭼــﺸــﻤــﻢ
㉧ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﻫـــﻢ ﺷـﺴــــــﺘﻢ
㉧ﻓﮑــــــﺮ ﺭﺍ ، ﺧـــﺎﻃــــﺮﻩ ﺭﺍ
㉧ﺧــــﻮﺍﺏ ﯾﮏ ﭘﻨﺠـــــﺮﻩ ﺭﺍ
㉧ﺯﯾـﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑـﺮﺩﻡ ، ﭼﺘﺮﻫــﺎ ﺭﺍ ﺑﺴــﺘﻢ
㉧ﻣــﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬـــﺮ ﭘﯿـﻮﺳــﺘﻢ
㉧ﻣــــﻦ ﻧﻮﺷـــﺘﻢ ﻫــﻤـــﻪ ﯼ
㉧ﺣــــــﺮﻑ ﺩﻟـﻢ
㉧ﺁﺭﺯﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔــﻔـﺘﻢ ﮐــﻪ
㉧ﻫــﻮﺍ ، ﻋـﺸــﻖﺯﻣـﯿﻦ
㉧ﻣـﺎﻝ ﻣـﻦ ﺍﺳﺖ
㉧ﻭﻟـــﯽ ﺍﻓـﺴــــــﻮﺱ ﻧـﺸـــــﺪ
㉧ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣــﻦ ﻧـﻪ ﻋــﺎﺷـﻖ ﺩﯾﺪﻡ
㉧ﻧـﻪ ﮐـﻪ ﺣــﺘﯽ ﯾﮏ ﺩﻭﺳــــﺖ
㉧ " ﺯﯾـــﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣــــﻦ
㉧ﻓـﻘـﻂ ﺧــﯿـﺲ ﺷــــﺪﻡ "
㉧" ﺑﺎﺯ ﻫـﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ "
㉧ﭼـﺸـﻢ ﻫـﺎﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺷـﺴـﺖ
㉧ﺟـﻮﺭ ﺩﯾﮕـﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ

این روزها
دلم را در چشمهایت
جا می گذارم
کاش
تکرار روزهایم باشی
و من
هر بامداد
تو را
با دیدگانم نفس بکشم

[Forwarded from Mehdi Ramezani]
لعنـــــــــــــــت به همه ضرب المثل های جهان
که هروقت لازم شان داری
برعکس از آب درمی آینــــــــــــد
مثلا همین حــــــــــــــــــــالا
که من تو را می خواهم
و طبق معمول
خواستن نتوانستن استـــــــــــــــــــ...

🌹🌿🌷🌿🌻🌿🌹

یارا بده نوشین لبی،مست و خراباتم کند

سوزد مرا با طعم می ،محو دوچشمانش کند

من خواب چشمانش شوم،او سر ایمانم شود

از عطر این دلدادگی، جانم به قربانت کند

[Forwarded from Channel]
ماهی به آب گفتا ، من عاشق تو هستم

از لذت حضورت ، می را نخورده مستم



آیا تو میپذیری ، عشق خدائیم را؟

تا این که بر نتابی ، دیگر جدائیم را



آب روان به ماهی ، گفتا که باشد اما

لطفا بده مجالی ، تا صبح روز فردا



باید که خلوتی با ، افکار خود نمایم

اینجا بمان که فردا ، با پاسخت بیایم



ماهی قبول کرد و ، آب روان گذر کرد

تنها برای یک شب ، از پیش او سفر کرد



وقتی که آمدش باز ، تا این که گوید آری

یک حجله دید و عکسی ، بر آن به یادگاری



خود را ز پیش ماهی ، دیشب که برده بودش

آن شاه ماهی عشق ، بی آب مرده بودش



نالید و یادش افتاد ، از ماهی آن صدایی

وقتی که گفت با عشق ، می میرم از جدایی



ای کاش آب می ماند ، آن شب کنار ماهی..
ماهی دلش نمی مرد ، از درد بی وفایی!!

آری من و شما هم ، مانند آب و ماهی..
یک لحظه غفلت از هم ، یعنی همین جدایی!!

[Forwarded from Channel]
خدایا:
زندگی سرشار از هزاران نگرانیست
و ذهن از یک فکر به سوی فکر دیگر پرواز میکند,
در میان چنین هیاهویی
شنیدن ندای خاموشی که در قلبم
با من سخن میگوید, دشوار است.

خدایا:
مرا موهبت آن بخش
که ذهنم در کشاکش این غوغای روزمره
بر تو متمرکز باشد
و هر روز دقایقی با تو ارتباط برقرار کنم.
چنان متبرکم کن
که ندای تو را بشنوم و سیمای تورا
که پر از لطف و زیبایی ست به چشم دل مشاهده کنم...

خدایا :
ارزو دارم ،امروز هم مثه روزهای گذشته در پناه ،تو ،باشم .

[Forwarded from Channel]
ياد بعضي نفرات
روشنَم مي دارد

قوّتم مي بخشد
ره مي اندازد
و اجاقِ كهنِ سردِ سَرايم
گرم مي آيد از گرميِ عالي دَمِشان.

نام بعضي نفرات
رزقِ روحم شده است.
وقت هر دلتنگي
سويشان دارم دست
جرئتم مي بخشد
روشنم مي دارد.

نیمایوشیج

[Forwarded from Channel]
وقتی که راه نمیروی، نمی دوی ؛

زمین هم نمیخوری واین" زمین نخوردن " محصول سکون است نه مهارت!

وقتی که تصمیمی نمیگیری، کاری نمیکنی ؛

اشتباه هم نمیکنی و این " اشتباه نکردن" محصول انفعال است نه انتخاب !

خوب بودن به این معنی نیست که درهای تجربه را بر خود ببندی و فقط پرهیز کنی...

خوب بودن در انتخابهای ماست که معنا پیدا میکند .

[Forwarded from Channel]
سخنی از مولانا

مولوی می‌گفت جهان مثل شهر بغداد - که ضرب المثل شهری‌ست که نعمت در آن فراوان است و «مادر شهر» محسوب می‌شده – است. او می‌گفت هزاران نفر از کشتی وارد این شهر می‌شوند، اما مسگران سراغ بازار مسگران می‌روند، زرگران سراغ زر می‌روند و ... اما یک الاغی هم به سراغ پوست خربزه‌ای می‌رود که در همان نزدیکی بندر در کوچه‌ای افتاده و سرش را به آن گرم می‌کند. خوب آیا این تقصیر بغداد است که او سراغ پوست خربزه می‌رود؟ خدا «بغداد» جهان است، خدا همه چیز است. اما این من هستم که به پوست خربزه راضی شده‌ام، کسانی به مدارس یا مس یا زر یا ... دلخوش کرده‌اند. حالا چون خدا بغداد جهان است، انسان‌های خدایی هم بغداد جهانند یعنی خود را عرضه می‌کنند. اما این به خود ما بستگی دارد که از این بغداد عرضه شده چه دریافت می‌کنیم. به تعبیر مولوی که می‌گفت: «ای یوسف خوش نام ما / خوش می‌روی بر بام ما»، خدا «یوسف خوش‌نام» ماست که دایماً بر بام ما قدم می‌زند. این به ما بستگی دارد که از او دعوت کنیم که وارد خانه ما شود؛ اینکه چه کسی وارد خانه ما بشود و چه کسی وارد نشود، به خود ما بستگی دارد. پیامبر هم «رحمه للعالمین» است مانند خود خدا، اما وقتی من و تو از او استفاده نمی‌کنیم چه؟ توجه کنید وقتی معلمی وارد کلاسی می‌شود، یکی می‌گوید علمش خوب است، یکی می‌گوید بیانش خوب بود، یکی می‌گوید ...، یکی هم می‌گوید مثلاً موهایش فلان طور بود! خود معلم که نگفته که به علم من یا بیان یا موی من نظر کنید. معلم خود را به قصد خدمت عرضه کرده و چون چنین است، سود خود را برده. اما این‌که شما سود ببرید یا نبرید، به خود شما مربوط است. همه کسانیکه خدایی باشند کم و بیش «بغدادوش» هستند؛ همه چیز در آن‌ها پیدا می‌شود. این است که بعضی‌‌ها به پیامبر نظر می‌کردند و به قول قرآن می‌گفتند: این چه پیغمبری است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود؟ آنها از پیامبر همین را دیده بودند.

[Forwarded from Channel]
زخمی اگر بر قلب بنشیند، تو، نه می توانی زخم را از قلبت واکنی، نه می توانی قلبت را دور بیاندازی.
زخم تکه ای از قلب توست.
زخم و قلبت یکی هستند.


محمود دولت آبادی
جای خالی سلوچ

[Forwarded from قاصدک رها]
عشق یعنی دل بلرزد تاکه نامش می بری

عشق یعنی درد یارت را به جانت می خری

عشق یعنی دل هوایی می شود با یاد او

چون کبوتر پر زنان تا کوی دلبر می پری

عشق یعنی می بنوشی دم به دم ازجام او

سرو خود را بشکنی تا سر به پایش آوری...

بز رقصانی

وَختی از کوچَه میای تَمامِتَه مِجُنبانی

مَنَه شیدا مکنی، دل مَنَه مِلَرزانی

وَختی شیدام مُکُنی میام جلو حرف بزنم

چادِرَه جَم مُکُنی، روتَه زِ من مِپوشانی

یه کلام از رو محبت تو باهام حرف نزدی

تو با من یار نَمِشی، مَنَه تو سر مِگردانی

دعوتت کردم بیای ناشتایی با من بُخوری

امروز و فردا مُکُنی تو مَنَه بُز مِرَقصانی

دعوتِ غلامِتَه رد مُکُنی در عوضش

مِری با رقیب من چلو کباب مِلُمبانی

نامَه یِ اونَه تا تَه مِخانی هی دو سه بار

نامَه یِ من کی میاد، نخواندَه شَ مِدِرّانی

آمدم از قم برات سوهان قم فرستادم

بی حیایی رَ بیبین، رَد مُکُنی نَمِستانی

جای تو خوب مِدانم روز قیامت، آتِشَه

بَس کی این سیدِ بیچارَه رَ هِی مِرَنجانی

شعر از سید علی اکبر قافله باشی (رسوا)

راستی اینم بگم که بز رقصانی یکی از نمایشایی بوده که قدیما معرکه گیرا به مردم نشون میدادن.
شعر با لهجه زیبای قزوینی💐💐

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن

خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش می‌طلبی ترک خواب کن

روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن

ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن

کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن💐💐💐💐

[Forwarded from Elina]
🍁 دريا لب ساحل را ، هرثانيه مى بوسد
اين سنت او عشقست،عشقى كه نمى پوسد

اما دل آدمها، اندازه دريا نيست ..........
عشقى كه به هم دارند آنقدر شكوفا نيست

ما عاشق اگر بوديم ، بى واژه نمى مانديم
ديوانگى هم را بيهوده نمى خوانديم

اى كاش براى ما ،دريا شدن آسان بود
در سينه ما هر روز امواج خروشان بود

اى كاش كه آدمها دلتنگ نمى مردند
دلواپسى هم را از ياد نمى بردند

من قطره بارانم ، كافيست تو دريا شى !؟!
ساحل پر تنهاييست، عشقست اگر باشى
!

[Forwarded from ♡♥Rahele♥♡]
آمد به خیالم ، به کنارم که نیامد!
دیوانه سر قول و قرارم که نیامد

بیرون زدم از خانه به آوارگی شهر
خود را به نسیمی بسپارم که نیامد

شهری پُر صورت ولی از عاطفه خالی
این چهره و آن چهره،به کارم که نیامد

جز چتر چه آوار بریزم به سری که
بر خاک نیفتاد و به دارم که نیامد

تا صبح من و کوچه و دلشوره ی باران
می گفت، ببارم که ببارم که نیامد

عبدالجبار كاكايي

صبح
مرا به عطر گیسوهایت وصله می زند
فراموشی ترسی است
که تنهایی ام را
به تو می رساند

بوی نان تازه میخواهد دلم
بوسه ای بامزه میخواهد دلم

گوشه سفره محبت با عسل
چای هل با طعم ناب یک غزل

صبح عاشق با لب معشوقه اش
خنده ها ، تا محو چال گونه اش

جای میز و صندلی ، گیری قرار
روی پای دلبر شیرین عذار

لقمه ها از دست یار و با نظر
سوی چشمان خمار و پر شرر

به چه شیرین میشود این زندگی
چون تو باشی و من و دلدادگے

در پسا پرده زخم
در هبوط خودم
تنهاییم را پک میزنم تا تو
تا نگاهت
که لبریز میکند
چون منی
خسته را

دیگر این عادت دیرین
برایم زندانیست
دودهایش را
که می پیچد رقص کنان
در دالان خودخواسته ام

و تنها روزنه
چشمانت است
که هر از گاهی
نمیگویم که میتابد
بل که نوازشم میکند
اثر چنگال دهشتناک روزگارانم را
هر چند میسوزد
اما آرامشم میدهد


تو بی شک
آخرین منظری
از برای تمامی نابینایی هایم
آخرین نقاشی خدا
آخرین امضا کاینات
آخرین پرتو

امیدست که تقدیر
تو را هم
از برایم
دود نکند
که دیگر پاک باخته ام
و .....




#حسی

حفظ کن فاصله را تا به تو عادت نکنم
به زن توی غزلهات حسادت نکنم

حرفها دارم و یک عمر نباید بزنم
طبق معمول برو زود که فرصت نکنم

طبق معمول عذابم بده تا شک نکنم
عاجزم ،پیش تو احساس شهامت نکنم

زندگی بیشتر از ظرفیتم طول کشید...
دور کن اسلحه را تا که حماقت نکنم

با خودم قهرم و تصمیم گرفتم دیگر-
از همین ثانیه با آینه صحبت نکنم

شازده! پیش تو و اینهمه آدم تنهام
در زمین کاش از امروز اقامت نکنم

آسمانی تر از آنی که کنارت باشم
حفظ کن فاصله را تا به تو عادت نکنم

الوداع!ای پس از تو من
شده اینگونه عاصی ات
که فراموش میشود
با خودت ناسپاسی ات

الوداع!ای کسی که نیست
درخور لفظ دوستی
ای که جز مدعا نبود
دعوی حق شناسی ات

الوداع!ابر غم به دوش
الوداع!ابر غصه جوش
که پر از حزن و حاشیه است
متن شادی هراسی ات

کوه رنج پدر به دوش
پاره های جگر به دست
اینک این مرد مرده ی
شهره در آس و پاسی ات

گل به گلدان و دل به گل
من به بن بست میروم
داری از دستم میدهی
دارم از دست میروم

من به پایان رسیده ام...

#علی_اکبر_یاغی_تبار

قسمتی ازشعر