شعر و شیدایی

                        

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﻗﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ
ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﻤﺮ ﺩﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ

ﺣﺴﺮﺕ ﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ
ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻐﺘﻨﻤﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ

ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺳﻬﺮﺍﺏ
ﺁﺏ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ
؟؟؟؟؟

آنکه بی باده کند جان مرا مست،
کجاست؟
وآنکه بیرون کند از جان و دلم دست، کجاست؟

#مولانا

ﻋــﻄﺮ ِ ﺗَﻨﺖ ﺭﻭﯼ ِ ﭘــﯿﺮﺍﻫﻨـﻢ ﻣــﺎﻧﺪﻩ ..
ﺍﻣــﺮﻭﺯ ﺑـﻮﯾــﯿﺪَﻣَﺶ ﻋﻤــﯿﻖ ِ ﻋﻤــﯿﻖ !ِ
ﻭ ﺑﺎ ﻫـﺮ ﻧـﻔﺲ ﺑـﻐــﻀﻢ ﺭﺍ ﺳـﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻡ !
ﻭ ﺑﻪ ﯾــﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾـﮕﺮ ، ﺗـﻨـﺖ ﺳـﻬﻢ ِ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺳﺖ …
ﻭ ﻏﻤــﺖ ﺳـﻬﻢ ِ ﻣــﻦ !

امشب چه زیبا گشته ای الله اکبر مرحبا
ای دلبر شیرین ادا، سبحان ربی خالقا

از هر نگاه ناز تو، نقش خدا را دیده ام
داردفراوان سجده ها، آن قامتت ای دلربا

در خاطرم نام تورا، قاب طلا من کرده ام
بنگر چه کردی با دلم، صد بارک الله دلبرا

تیشه نزن برریشه ام، ازچاله درچاهم نکن
با من که هستی آشنا ، هرگز نشو نا آشنا

بایاد تو من زنده ام، احساس بودن میکنم
بر خالقت کردم دعا، دیگر نبیند غم تو را

ای حافظ شیرین سخن، شاخه نباتت را قسم
یک فال خوش با عافیت،تقدیم دلدارم نما

سنتور دلم طاقت مضراب ندارد
شوریده سرم بتکده را تاب ندارد

من با تو همایون زده‌ام ساز ولیکن
مَشک غم این دیده مرا آب ندارد

دشتی و سه‌گاه و شور و تُرک و ماهور
فرقی نکند گر تِم بس ناب ندارد


ای ساز بسازم ز تو آهنگ غم عشق
فا می ر دو سی سُل زدنم خواب ندارد

من محو تماشای نُتِ رقص تن تو
انگشت من و پرده‌دری باب ندارد

سمفونی جان و دل من نیست هماهنگ
رهبر تویی و این همه اسباب ندارد

هستی جان من شدی وقتی که عاشقت شدم
صبر و قرار من شدی هر لحظه بی تابت شدم

بی تاب کوی تو منم وقتی قرار من تویی
عاشق روی تو منم شیدای شیدایت شدم


محمد نوید فهبد

وقـــــــــــتی ناقوس مـــــَـــــــرگم به صدا در مــــــــــی آید...󾌣
نــــــــگران نخـــــــــواهم بود...
مـــــــــن سالـــــــها پیش...
اِحــــــــــساســـــــَــمــــــ...󾌣
غـــــُـــــرورَمــــــ...󾌺
روحـــــــَـــــمــــــ...󾌺را کُشته ام بُگذار این تـــــــــَن هم بمیرد...
شاید صورت تـ ـــ ــــ ــــَرَکـ ــــــ خورده ام لبـــــــــــــخند را بیابــــــــَد....󾌹

می زده شب چو ز میکده باااز آااایم...
بر سر کوی تو من به نیااااز آااایم...
دل داااده ی رهگذرم
ااااز خود نبود خبرم
ااای فتنه گرم...!!!
می زده شب چو ز میکده بااااز آاایم...
بر سر کوی تو من به نیاااز آیم...
دل داااده ی رهگذرم...
اااز خود نبود خبرم
ااای فتنه گرم...
شبهاااا سر کوی تو
آاااشفته چو موی تو...
می آاایم تاااا جویم خااانه به خانه...!!!
مگر اااز تو نشاااانه...
میخاااانه به میخاااانه...
پیماااانه به پیماااانه...
راااه تو میپویم اااین می و مستی
بود بی تو بهاااانه...!!!
من بر تو عااااشقم
بر تو عااااشقم...
قلب من نشد شااااد ااااز عشق تو...
دااااد اااز عشق تو
میسوزم...!!!
شب هااااا باااا شمع رخ تو....
باااا سوز نهاااان
میساااازم...
باااا ااااین آاااتش دل خود...!!!
باااا خواااهش جاااان...
می زده شب چو ز میکده بااااز آااایم...
بر سر کوی تو من به نیااااز آااایم...
من مستم و بی خبرم...!!!
دل دااااده ی رهگذرم...
ااای فتنه گرم
حضرت عشق...!!!

می زده... سلطان داریوش... ...................... یاور

درود بر دست های تو باد
آنگاه که پر می کشند به سوی من
که سپیدی شان آوازم
و بوسه هاشان حیات من است.

پاهایت رودی از تداوم
چونان رقاصه ای که با جاروبی می آویزد.

امروز در رگ هایم
خون تو جاری است
جریانی لطیف
ساده
و ابدی.



"پابلو نرودا"

مـــن فقط خستــم...󾭓
بـــے حوصلــم...󾭓
حٺے حـــــوصلہ خودمم ندارم...󾭓
حــوصلہ هیچـــیو...󾭓
فقـط بعضے روزا ڪہ دیـگہ ظرفیتـم تڪمیل میـــــشه...󾭓
همہ خستــگیمو...همه دل شکستگیمو
سره چـــشام خالے میڪنم...󾭓

ﺧﺪﺍﯾﺎ ...
ﺍﺯ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ...
ﺍﻣﺎ ﺷﮑﺎﯾﺘﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ...
ﻣﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ...
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﯼ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ
ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺖ ...
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎﺭﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ...
ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﯼ ﺗﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﺕ ...
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ...
خدایا دوست دارم نگاهتو ازم برندار.....

ای صبا؛با تو چه گفتند که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی

تو به صد نغمه،زبان بودی و دلها همه گوش
چه شنیدی،که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

#شهریار

مي نويسم : اين عشق…
نقطه هايش با تو!

مي نويسم : شبنم…
گل ِ سرخش با تو!

مي نويسم : پرواز…
آسمانش با تو!

مي نويسم : فرياد…
شعله هايش با تو!

مي نويسم : دريا…
تن ِ خيسش با تو

مي نويسم : دل دل…
ضربه هايش با تو!

خوابم نمی برد و دلم عجیب هوای عشقم را بکرده
کی حاصل شود دیدار تا که این عاشق دورت بگرده
تو پلک دوختی به خواب و من با دلی بی قرار
قرار را بی قراری میکنم به لحظه های انتظار
حسته ام از درد دوری بی قرارت این منم

تو نماینده شوی رأی ب تو خواهم داد

شرط دارد

بزنی پُل ز دلت بر دل من....

کبوتر با کبوتر چیپس با ماست
دروغ میگه طرف خوشکل تراز ماست
تو این دنیای مرموز مجازی
که نه پیداست کی دزده کی قاضی
که اکبر توش شده مهسا وتینا
بتول خانم شده فرزاد وسینا
کامنت و لایک و پست و چسب بینی
تو هر برنامه مجبوری ببینی
طرف داره نخ قالی میریسه
کامنت داده یه هفته س انگلیسه
طرف بیش از یه سال یار با ماست
میگفت سولمازه و شکل پریهاست
پریشب تازه فهمیدم که اقاست
کبوتر با کبوتر چیپس با ماس...

خسرو شکیبایی : مردم منو می دیدن میگفتن مخش تکون خورده . ولی من به مامانم می گفتم من دلم تکون خورده ..نه مخم . مادرم می گفت گور بابا ی مخ تو دلت قد صدتا مخ می ارزه ، به خدا گفت ، به همین زمین قسم گفت ...

اندیشه فولادوند : مادرت نپرسید عاشق کی شدی ؟ نپرسید اسمش چیه ؟

خسرو شکیبایی : مادرا که از آدم چیزی نمی پرسن . همه چیو خودشون می دونن ...

ستاره بود- فریدون جیرانی

ما که رقصیدیم به هر، سازی زدی ای روزگار
دل به تو بستیم و آخر ، دل شکستی روزگار

خوب بودم پس چرا کاتب برایم غم نوشت
کی روا باشد جوابم ،با بدی ای روزگار

فارغ التحصیل دانشگاه درد و غصه ام
بهر شاگردت عجب، سنگ تمامی روزگار

گر برای دیگران مثل بهاران سبز سبز
بهر من پاییزی و ،فصل خزانی روزگار

میکنم دل خوش به هر چیزی حسودی میکنی
مثل رهزن میزنی، بر خنده ام چنگ روزگار

کاش می گفتی ز آزارم چه حاصل میشود
وای عجب بی معرفت ،اهل جفایی روزگار

چون پرنده با چه شوقی لانه بر هم میزنم
دست بی رحمت کند خانه خرابم روزگار

چرخ گردون با دلم نامهربان باشد ولی
با همه درد و غمت بازم صبورم روزگار

عشق ممنوعهٔ من باز هوایت کردم

توی این خلوت شب باز صدایت کردم

سیب سرخی شدی و دست رقیب افتادی

من چو حوّا نشدم ، زود رهایت کردم

او به تو داد دل و قلب تو هم راضی شد

از غمت سوختم و باز دعایت کردم

گرم آغوش رقیبم شدی و یادت رفت

قبل او در دل خود همچو خدایت کردم

رفته ای با دگری و دلم از غصه شکست

باز هم این دل بشکسته فدایت کردم
گر ز پیش تو برفت و دل تو تنها شد

پیش من باز نگرد چونکه رهایت کردم

مرا به وقت نوش ،ز پیمانه یاد آرید
از این شکسته ی ِجاودانه یاد آرید

گریز ندارم ،اگر از این زمانه ی ِ بد
که خوش به شما، در آن زمانه یادآرید

به گاه عید به دل های مهربان شما
از این من ِ مانده ،در شبانه یاد آرید

از این شکسته دل در زمان ِمجنون خو
که باز خورده شباب ِ تازیانه یاد آرید

تمام عمر به نویدی که با دلم باشم
از این ندیده ِدل و ،آستانه یاد آرید

کبوتر سپید اگر که نشست بر هر بام
به یاد من ویران شد آشیانه یاد آرید

خزان نشسته بر این باغ و طوفان شد
به کشت شادمان بهار ،دانه دانه یاد آرید

جوان که در دل طوفان ندای فردا زد
یلان های چو سهراب را یگانه یادآرید

مباد که فراموش کرده غنچه های پژمرده
امیر سیاه چاله های بی نشانه یاد آرید

غزل که شد قصیده ی حرمان ،شد حجت دل
به شادمانه ی فردا به یک ترانه یاد آرید