شعر و شیدایی

خسته ام از تو و از مکر و ریا می فهمی..؟
بی وفا بودنت و ژستِ وفا می فهمی..؟

خسته ام خسته تر از کودک کبریت فروش
زیر باران و ... کسی گفته گدا می فهمی..؟

مثل مردی که از او مانده فقط یک پسر و
شده آلوده ی تزریق دوا می فهمی..؟

شده ام شاعر بی حوصله.. با یاد کسی
مانده در پیچ و خم قافیه ها..می فهمی..؟

حال من با تو..؟.. نه اصلا تو بگو می دانی..؟
بغضِ در دام گلو.. مانده به جا می فهمی..؟

گفته بودم به تو این بار «شما» یادت هست..؟
معنی «تو» شدنت را به «شما» می فهمی..؟

لعنتی..در سرم انگار تو هستی..تو فقط
خسته ام از تو و فکرت به خدا ..می فهمی..

رفت و بعد از رفتنش آن شب چه بارانی گرفت
بوته ی یاس کنار نرده ها جانی گرفت

خواستم باران که بند آمد بدنبالش روم
باد و باران بس نبود انگار، طوفانی گرفت

لحظه ای با شمعدانی ها مدارا کرد و رفت
از من بی دین و ایمان، دین و ایمانی گرفت

رفتنش درد بزرگی بود و پشتم را شکست
از دو چشم عاشقم اشک فراوانی گرفت

خسته و تنها رهایم کرد با رنج و عذاب
جان من را جان جانانم به آسانی گرفت

عاقبت هرگز نفهمیدم گناه من چه بود
از من نفرین شده امّا چه تاوانی گرفت

روی آن شیشه ی تب دار تو را ها کردم ،

اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم ،

شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد ،

شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم ،

با سر انگشت کشیدم به دلش عکس زیبای تو را ،

عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم