شعر و شیدایی

                        

در نور شمع
زن-تري
در آفتاب صبح كه چشم باز مي كني
فرشته تر
و من
بين اين دو زيبايي با شكوه
عاشقانه آونگ شده ام

#عباس_معروفي

گفتمش شيرين ترين آواز چيست؟

چشم غمگينش به رويم خيره ماند

قطره قطره اشکش از مژگان چکيد

لرزه افتادش به گيسوي بلند

زير لب غمناک خواند

ناله‌ي زنجيرها بر دست من!...


ابتهاج سایه

دوستی ها کمرنگ

بی کسی ها پیداست

راست گفتی سهراب

آدم اینجا تنهاست

برای رسیدن به آرامش سه چیز را ترک کن :
💙 اینکه دائم دیگران را کنترل کنی.
💚 اینکه بخواهی دائم مورد تأیید دیگران قرار بگیری.
💛 اینکه بخواهی دائم در مورد دیگران پیش داوری کنی یا خود مورد پیش داوری قرار بگیری.

چيزهايي هست كه نمي توان به زبان آورد,
چرا كه واژه اي براي بيان آن ها وجود ندارد.
اگر هم وجود داشته باشد,
كسي معناي آن را درك نمي كند.
اگر من از تو نان و آب بخواهم تو درخواست مرا درك مي كني...
اما هرگز اين
دست هاي تيره اي را كه قلب مرا
در تنهايي گاه مي سوزاند و
گاه منجمد مي كند,
درك نخواهي كرد.

من چرک نویس احساسات تو نیستم !

“دوستت دارم” هایت را جای دیگری تمرین کن !

زود میلرزد دلم! اینقدر طنازی نکن!
اینچنین با چشم معصومت هوسبازی نکن!

یک سؤال ساده پرسیدم ‘ جوابش ساده است
یا بگو "نه" یا که " آری" ‘ قصه پردازی نکن

تا برای دلبری شیرین زبانی کافی است
وقت خود را بیش از این صرف زبان بازی نکن

حاصل یک عمر در یک لحظه ویران می شود
مثل سیل سرکشی خانه براندازی نکن

راه ناهموار و پایم لنگ و اسبم خسته است
در چنین وضعی تو دیگر سنگ اندازی نکن

" جان نثاری" حالت اغراق در دلدادگی ست
بعد از این دل خوش به این آمار جانبازی نکن

کی به خدمت میگمارد عاقلی دیوانه را ؟!
این جماعت را معاف از رنج سربازی نکن

هر چه داریم ز سودای تو دلبر داریم

حیف باشد که ز سودای تو دل برداریم...

فنجان ھاے کافہ ے خیالم را
با یاد "تــــو" پر کردہ ام..
بگذار من ھم بہ اندازہ ے سہم خود طعم خوش این روزگار را بہ کامم بچشانم..
خستہ ام
از قہوہ ھاے تلخ
در این فنجانہاے یخ ...
این بارخیالم کمے زیاد هواے بودنت را در این زمستان کردہ...
هوایے مےخواہــد بہ گرمیہ نفس ھایت در آشیانہ اے سرد،و قہوہ اے
بہ شیرینے یادت،،
در لحظہ ھاے تلخ...
بیا و بمان
کہ یادم را جز تو خیالے نیست...

این شراب یاد تو
بد مست مستم میکند
هر دو پیک بودنت
هوش از سرم وا میکند
دین من، دنیای من
ای پادشاه قلب من
نرگس چشم خمارت
بد، خرابم میکند
ماه من، پیشم بمان
عطرت برایم زندگیست
عشق من، پیک لبت را
بوسه باران میکند
عاشقم در یک کلام
آنکه تمنا میکند
خسرو ام، با عشق شیرین
جان، پیشکش میکند

همیشه ساده‌ترین‌های دونفره
با ارزش‌تر از
لوکس‌ترین‌های تک‌نفره‌ست
قدر باهم بودن‌و بدونیم!

خانه ی قلبم خراب از یکّه تازی های توست
عشق بازی کن، که وقت عشق بازی های توست

چشم خون، حال پریشان، قلب غمگین، جان مست
کودکم! دستم پر از اسباب بازی های توست …

تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست

قصّه ی شیرین نیفتاده است هرگز اتفاق
هر چه هست ای عشق از افسانه سازی های توست!

میهمان خسته ای داری در آغوشش بگیر
امشب ای آتش، شب مهمان نوازی های توست.

ﻣﻮﺭﭼﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺩﺍﻧﻪ
ﺟﻤﻊ
ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﺯﻧﺒﻮﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺧﺎﻧﻪ
ﻣﯿﺴﺎﺯﻧﺪ
ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ
ﻣﯿﺮﻭﻧﺪ
ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺏ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻨﺪ ...
ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ
ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
براستي ﮐﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ !!!!

ژان پل سارتر

شعر گفتن بعدِ بغض و گریه میچسبد ولی


حالمان را عطرِ یارِ رفته بهتر میکند ...



مریم_قهرمانلو

اﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺎ ﺷﻮﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ِ ﺗﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺖ

ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﯽ ﻭ ﻭﺭﻕ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮎ ﺑﻮﺩ
ﻧﻘﺶ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺗﺮ ﺷﺪﻡ
ﺁﺷﻮﺏ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺮﮐﺶ ِ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎگرفت

مواقعی هم هست،
که آدم چمدانش را برای رفتن نمی بندد،
بلکه می خواهد طرف مقابلش را بترساند !
زن ها ...
همه ی زن ها،
برای یک بار هم در زندگانی شان که شده،
چمدان های شان را بسته اند !
آدم این کار را می کند که، نگهش دارند ...

#مارگریت_دوراس

چنان در قید مهرت پای بندم
که گویی آهوی سر در کمندم

گهی بر درد بی درمان بگریم
گهی بر حال بـی سامان بخنـدم

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم

گر آوازم دهی من خفته در گور
برآساید روان دردمندم

سری دارم فدای خاک پایت
گر آسایش رسانی ور گزندم

وگر در رنج سعدی راحت توست
من این بیداد بر خود می پسندم

دی هم تمام شد...
دفتر بهمن را باز کن...
برگ اولش را...
با کاغذي از جنس دلت جلد کن...
صفحه به صفحه اش را...
با اميد خط کشي کن...
صاف و يکدست...
اينبار بهتر ورق بزن‌..
با احتياط بيشتري نگهش دار...
شروع به نوشتن کن...
اينبار کمي خوش خط تر بنويس...
خط اول......
به نام خدا...
سلام بهمن

گل برایم چیده ای قربان آن گل چیدنت
بی قرارم کرده گل ها مستم از بوییدنت!

از کنارم رد شدی تسبیح دستم داده اند
واجب عینی است استغفار بعد از دیدنت

آمدی در شهرمان چرخی زدی تعطیل شد
شهربازی های تهران بعد آن چرخیدنت

یک گلستان روی دامن داری و یک بوستان
حضرت سعدی چه خواهد کرد با رقصیدنت؟

با تو گفتم دوستم داری؟ تو خندیدی فقط
داغ "آری" بر دلم ماندست با خندیدنت

گل برایم چیده بودی یک غزل گفتم ولی
در برم خوابیده ای! قربان آن خوابیدنت
ﻧﺼﯿﺤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻻﻧﺎ :💕

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺮﯼ ﮐﻪ می دﺍنی
ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪﯼ ﺗﻮ ﻣﻬﻤﺎنی!
ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ❤️
ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺵ......ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺭﺍ.......ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺵ......
ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁنی،
ﺩﻝ ﻣﻮﺭﯼ ﻧﺮﻧﺠﺎنی...
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ می ماﻧـی ﻭ
ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁنی... ﺩﻻ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺳﻪ ﻗﺴم اﻨﺪ ﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﯽ.
ﺯﺑﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﯽ.

ﺑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﻧﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻧﺶ.
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺯﺑﺎﻧﯽ.

ﻭﻟﯿﮑﻦ ﯾﺎﺭ ﺟﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ.
ﺑﻪ پاﯾﺶ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ می توانی.

گاه باید فقط آرام از آنجا بروی
بِگذاری دل و دلواپس فردا بروی

سیل اندوه بیاید همه امواج بلا
ببری قایق و تا آخر دریا بروی

بروی چَشم ببندی به خودت،خاطره هات
مرد باشی و بسوزی،تك و تنها بروی

اشک را بغض کنی رعشه بگیرد بدنت
لب بدوزی و ولی غرق تمنّا بروی

حس مجنون ببری با دل پُر پیشکش و
خالی از عاطفه ی سنگی لیلا بروی

او غزل باشد و لبریز تو هر قافیه اش
شاعرش باشی و با این همه حالا بروی

در نفس سرد دلش، از سر درد
حسّ فریاد شوی لال و شکیبا بروی

عاشقی درد قشنگی ست ولی مجبوری
پا گُذاری به دلت آخر و رسوا بروی