شعر و شیدایی

                        

كاش گفته بودي
موج نگاهت از درياي هوس برميخيزد
تا تن به تو بسپارم
نه دل!
مرا ديوانه ناميدند...
به جرم دلدادگي هايم،
به حكم سادگي هايم،
مرا نشان يكديگر دادند و خنديدند!!!
مرا بيمار دانستند...
براي صداقت در حمايت هايم،
نجابت در رفاقت هايم،
نسخه تزوير را برايم تجويز كردن

لحظه ها را دریاب
چشم
فردا کور است
نه چراغیست در آن پایان
هر چه از دور نمایانست
شاید آن نقطه نورانی
چشم گرگان بیابانست

فروغ_فرخزاد

زنده دل‌ها می‌شوند از عشق، مست...
مرده دل كی عشق را آرد به دست...

عشق را با نیستی سودا بود...
تا تو هستی، عشق كی پیدا بود...

عشق می‌جوید حریفی سینه چاك...
كو ندارد از فنای خویش باك...

عشق در بند آورد عقل تو را...
تا نماند در دلت چون و چرا...



تو نباشی نَفَسم را به دَرَک خواهم داد
پاسخ ِ لطف ِ خدا را مَتَلک خواهم داد


دوره گردی اگر از کوچه یِ تقدیر گذشت
جان ِ شیرین و جگر را به نمک خواهم داد

تو نباشی همه یِ ثانیه ها مرگ ِ من است
صورت ثانیه را دست ِ کُتَک خواهم داد

گور ِ بابایِ شعور و ادب و شخصیّتم
ناسزاهایِ رکیکی به فلک خواهم داد...!!

به درک رفت اگر وزن ِ غزل .... شعر فدای سر ِ تو
تو نباشی همه یِ زندگی ام را به درک ..... ، «خواهم داد»
?

ما که گریه نکردیم


و ما که گریه نکردیم، گریه؟! نه! کردیم...
به ما چه مرد نباید که... ما که نامردیم!

اگر که پنجره را سمت عشق می بستند
بدون شعر... و گریه چه کار می کردیم؟!

زنی به خاک نشست و به چشممان زل زد
و ما که سایه ی خود را به جا نیاوردیم

و قد کشید درون سکوتمان خورشید
و بر جنازه ی یک عشق، سایه گستردیم

شما که درد کشیدید، درد را دیدید
به حال ما نرسیدید، ما خود ِ دردیم!

خلاصه ی همه ی زندگی ما اشک است
بیا دوباره به آغاز شعر برگردیم


«مهدی موسوی»

عشق یعنی خود نبینی ، از منیت بگذری
از همه دلبستگی با قاطعیت بگذری

من ،تو و او ، ما ، شما ،ایشان به چشم قلب خود
جمله را او بینی و زین خیل کثرت بگذری

عشق... باید همچو مولانا به عشق شمس خویش
شهره ی شهری اگر ، باید ز شهرت بگذری

گاه واجب میشود در راه عشق و عاشقی
از اصول عرف یا حد شریعت بگذری

«در حریم‌عشقبازی امن و آسایش خطاست»
باید از لذت ز ثروت ، خواب راحت بگذری

عشق یعنی تا دل دلدار را آری به دست
سیب سرخی را بچینی و ز جنت بگذری

عقل میگوید در این ره از حقیقتهای خام
وصل خواهی گرتو باید زین حقیقت بگذری


حرمت چشم ترم آهسته آهسته شکست
قدر دل را دلبرم آهسته آهسته شکست

بس که از دست زمانه تازیانه خورده ام
در دل شب پیکرم آهسته آهسته شکست

آرزوها داشتم تا در هوایت پر زنم
از قضا بال و پرم آهسته آهسته شکست

راه را کج رفته بودم سالیانی بی بلد
عاقبت دیدم سرم آهسته آهسته شکست.

خدایـــــا ...
مدعیان رفاقت ، هر کدام تا نقطه ای همراهند ...
عده ای تا مرز منفعت ...
عده ای تا مرز مال ...
عده ای تا مرز جان ...
عده ای تا مرز آبرو ...
و همگان تا مرز این جهان ...
تنها تویی که همواره می مانی ... !
رهـــــایم نـکن . .

بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی .
دلت بگیره ولی دلگیری نکنی .
شاکی بشی ولی شکایت نکنی .
گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن . . .
خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری
خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری !
خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی . . .

سخت است که دلتنگ شوی، خنده نباشد
مهمان تو جز حسرت ناخوانده نباشد

در برکه ی تنهایی تو ، نیمه شبی سرد
جز زورق مهتاب فریبنده نباشد

سخت است که عمری بدوی، لحظه دیدار
آن دم که رسیدی، نفسی مانده نباشد

یک نفر گوشه ی محراب دلم زندانیست
ب خیالش که در آن جا خبر از مهمانیست

دزد ناشی ست به کاهی دل خود خوش کرده
بی نوا هیچ نداند که خودش قربانیست

گفتمش: دست بکش از من ویرانه برو
ظاهرم گرچه خوش است باطن من بارانیست

حرفهایم همه را سهل گرفت و نشنید
با خودش گفته که این شب زده را درمانیست

من ب صدگونه زبان گفتمش: ای دیوانه
فکر کردی که مداوای دل ب همین آسانیست

خنده زد بر منو بر کنج دلم تکیه نمود
گفت: آخر شب یلدای تو را پایانیست

کاش او هم برود از بر این سوخته دل
بی سبب در پی آرامش این طوفانیست

من چه گویم که ب حسرت ننشیند احدی
سهم این کلبه ی تنها ب خدا ویرانیست....

چشـمت به ‌چشم ما و دلت پیش دیگریست
جای گلایه نیـست کـه ایـن رســم دلبریست

هـر کس گذشت از نظـرت در دلـت نشست
تــنـــها گنــاه آیــنــه ‌هـا زود بــــــاوریـسـت

مهرت به ‌خلق بیشتر از جور بر من است
ســهـــم بـــرابـــر همـــگان نـــابرابریست

دشنــام یا دعــای تو در حــق من یکیست
ای آفـتـــاب هـر چـه کنــی ذره‌ پـروریست

ساحـــل جـــواب ســرزنــش مـــوج را نداد
*گاهی فقط سکوت سزای سبک‌ سریست

. عشق یعنی لایق "اونیکه خاصه" شدن
عشق یعنی با خدا هم دم شدن

عشق یعنی جام لبریز از شراب
عشق یعنی تشنگی یعنی سراب

عشق یعنی خواستن و له له زدن
عشق یعنی سوختن و پر پر زدن

عشق یعنی سال های عمر سخت
عشق یعنی زهر شیرین ،بخت تلخ

عشق یعنی با " خدا یا " ساختن
عشق یعنی چون همیشه باختن

عشق یعنی حسرت شب های گرم
عشق یعنی یاد یک رویای نرم

عشق یعنی یک بیابان خاطره
عشق یعنی چهار دیوار بدون پنجره

عشق یعنی گفتنی با گوش کر
عشق یعنی دیدنی با چشم کور.

«برای دیدنت پر از دلیل عاشقانه ام»
اگر چه بی اثر شده نگاه دلبرانه ام

دوباره انتظار تو دلیل ماندنم شده
وگرنه مثل ارگ بم شکسته صحن خانه ام

بهار آرزوی من دوباره کوچ می کند
قسم به آیه ی دلت، خزان بی نشانه ام

به هر کجا که میروی به خلوت خیال خود
پر از شکوه بارش و پر از غم شبانه ام

به انتطار دیدنت نشستم و نیامدی
شبی که می سرودمت به ذوق شاعرانه ام

اگر غزل سروده ام، فقط تو را نوشته ام
تویی غزل، تو قافیه، ردیف جاودانه ام

بیا به نور چشم خود خراب کن خرابه ام
که میشود نگاه تو بنای آشیانه ام..




[Forwarded from REZA...]
ﮔﻞ ﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻋﺸﻘﻢ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺩﺭ ﮐﻮﯾﺮ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺳﺎﯾﺒﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺭﺥ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺮﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺧﺎﻥ
ﻋﻤﺮ ﻧﻮﺣﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺧﻢ ﺯ ﺍﺑﺮﻭﯾﻢ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﻧﻬﯽ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﺗﻮﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﺮﺍ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﮑﻦ
ﺭﺍﻭﯾﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﭘﺮ ﮔﺸﺎ ﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﯿﻨﺎ ﺗﺎ ﺭﺳﯽ ﺑﺮ ﻃﺎﺭﻕ ﻋﺸﻖ
ﻭﺍ ﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﯿﺮﻩ ﮔﯽ ﭼﻮﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ
ﺭﺍﻫﯽ ﻭ ﻫﻤﺪﻝ ﺷﻮﯼ ﻣﻦ ﺳﺎﺭﺑﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
💐🌹💐🌹💐🌹💐🌹💐🌹

پُست من را كم بخوان اما دمادم لايك كن
تا بميرد اين رقيب از غصه و غم لايك كن

پست هاى عاشقانه كم شده اين روز ها
گـــر گذارم از جناب محتشم هم لايك كن

آنقدَر اشعار تكرارى شده پِست و كپى
البته من فرق دارم پِيست كردم لايك كن

گر رقيبم شعر نابى را گذارد توى پيج
تو ولش كن ، استيكرِ خنده ام را لايك كن

گاه ميبينى ندارم شعر خوبى بهر پيج
شعرهايم را اگر چه هست مبهم لايك كن

البته اصلا ندارم بنده كمبودى ز لايك
باز هم چون مشكلى اصلا ندارم لايك كن

كورى چشم رقيبم لايك كن ، گفتم سلام
تا كه چشمانش ز جا من در بيارم لايك كن

من سهم بوسه های کسی را نخورده ام
عمری فقط گناه خودم را شمرده ام

قبل از نماز آخر این عشق لعنتی
دیوانه وار گوشه ی محراب مرده ام

قطّام من!شرنگ هلاهل برای چه؟
من که به تیغ حادثه ات سر سپرده ام

در الغدیر عشق تو اما کسی نگفت
دست چه جانشین بدی را فشرده ام

حالا پلنگ وار در آغوش قله ها
از سنگ ابتذال خودم زخم خورده ام

عمری گناه کرده ام اما به غم قسم-
من آبروی عشق کسی را نبرده ام

[Forwarded from اذر صحت]
هر چه کردی به دلم باز تو را بخشیدم ...
با زبان زخم زدی
دشنه زدی
خندیدم
معنی تک تک رفتار تو را میفهمم
ساده لوحی ست
بگویم ک نمیفهمیدم
بسته بودم لب از ان درد و از ان بی مهری
تو جفا کردی و من هیچ نمی پرسیدم
عاقبت...
سرد شدم...
خسته شدم...
یخ کردم
مثله خورشید غروبی ک نمی تابیدم
اشک های دل من از تو وجور تو نبود
بلکه از سادگی قلب خودم رنجیدم...

گنج قارون دادمت با بوسه ای از کنج لب

تا کنی از بهر بوسی از لبم، هر لحظه تب

هر که هستی، هر چه هستم من تو را عاشقترم

ای که تابیدی چو مهتابی برایم قعر شب

پیش روی ماه ما مستانه یک رقصی کنید
مطربا بهر خدا بر دف بزن ضرب حزین

رقص کن در عشق جانم ای حریف مهربان
مطربا دف را بکوب و نیست بختت غیر از این

مطربا این دف برای عشق شاه دلبر است
مفخر تبریز جان جان جان‌ها شمس دین

مطربا گفتی تو نام شمس دین و شمس دین
درربودی از سرم یک بارگی تو عقل و دین

چونک گفتی شمس دین زنهار تو فارغ مشو
کفر باشد در طلب گر زانک گویی غیر این


#ﻣﻮﻻنا