شعر و شیدایی

                        

من چرا دل به تو دادم که دلم میشکنی

یا چه کردم که نگه باز به من می نکنی؟

دل وجانم به تو مشغول و نگه بر چپ و راست

تا حریفان ندانند که تو منظور منی

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ

باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی



"سعدی"

چقدر غریب بمانم ، به غمسرای خودم
..و ناشناس ، به چشمان آشنای خودم

خدای عشق ، در این برزخ پریشانی
رسیده ام من حیران تو ، سزای خودم

ز آتشی که به پا کرده ای ، ز عشق ازل
در آمدم ز دل خسته تر ، به پای خودم

نخواستم ، دل لیلای در تو گم شده را
به جز ، برای جنون زاد غم ، برای خودم

ترا چگونه به چشمان حال خود دیدم...
که عاشقانه ندارم ، دلی ، هوای خودم

چنان گذشته ای ، یا عشق ، از کنار دلم
که قدر هیچ نکردم ، اعتنای خودم

اگر قفس کنی حتی ، بهشت عشقت را
نخواهم از تو در این عاشقی ، رهای خودم

مرا به برده گی تا هماره ی خود بر
که قدر خاک کنم ، در رهت ، بهای خودم

مرا بخوان ، دل طوفان ترین لحظه ی عشق
که هیچ نشنوم حتی ، ز دل صدای خودم...

_فیروزکوهی

تو که کوتاه و طلایی بکنی موها را
منِ شاعر به چه تشبیه کنم یلدا را؟

مثل یک کودک مبهوت که مجبور شود
تا به نقاشی اش آبی نکشد دریا را

حرف را می شود از حنجره بلعید و نگفت
وای اگر چشم بخواند غمِ نا پیدا را

عطر تو شعر بلندی است رها در همه سو
کاش یک باد به کشفت برساند ما را

تو همانی که شبی پر هیجان می آیی
تا فراری دهی از پنجره ها سرما را

فال می گیرم و می خوانی و من می خندم
بنشین چای بخور خسته نباشی یارا!


مهدي فرجي

ﻧﺴﺘﺮﻥ ﺑﺎﻋﻂﺮ ﻣﻮﻫﺎﻳﺖ ﻫﻮاﻳﻲ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﻳﺎﺳﻤﻦ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ اﻳﻦ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ
ﺷﻚ ﻧﻜﻦ ﺑﺎﺩﻳﺪﻧﺖ ﻣﻮﺳﻲ ﻋﺼﺎﻳﻲ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﻫﺮﻛﻪ ﺩﺭ ﺩاﻣﺖ ﺑﻲ اﻓﺘﺪ اﺯﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻫﺎﺳﺖ
ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺣﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﻋﻴﻦ ﺭﻫﺎﻳﻲ ﻣﻴﺸﻮﺩ
اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﭘﻠﻚ ﺑﺮﻫﻢ ﻣﻴـﺰﻧﻲ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﻢ
ﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﻠﻜﻲ ﺯﻧﺪﻩ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺧﺪاﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ

از این که یار تو باشم عجیب می ترسم
به دردهام، تو باشی طبیب می ترسم

از این که دل ببری،عاشقم کنی اما
ز بوسه هات لبم بی نصیب می ترسم

اگرچه عشق تو دل را عجیب "آدم" کرد
ولی ز قصه ی " حوا و سیب " می ترسم

مرا نسوز که نفرین به دامنت گیرد
از آه آیه ی "امن یجیب " می ترسم

بجز تو هرکه ز هرجا رسید سنگم زد
از آسمان تو هم عن قریب می ترسم

دخیل مشهد موسی الرضام،گر بشود
حواله ات به "امام الغریب "می ترسم

#الهام_حق_مراد_خان

چشم وا کردم از تو بنویسم
لای در باز و باد می‌آمد

از مسیری که رفته بودی داشت
موجی از انجماد می‌آمد ...


#علیرضا_آذر

حرف های دلم را به خرده نان های حیاطمان میزنم

شاید گنجشک ها هضمشان کنند

من سردم است
من سردم است
و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار
" آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟

فروݟ فرخزاد

رنجشی نیست
آدم‌ها همینند
خوبند ولی‌ فراموش کار
می‌آیند
می‌ مانند
می روند
مثل مسافران کاروان سرا
مثل ازدحام بی‌ انتهای یک خیابان

کسی‌ برایِ بودن
نیامده ... نمی‌‌آید

ﮔـﻴـﺮﻡ ﺩﻭﺳـﺖ ﺩﺍﺷـﺘـﻦ ﺑـﺪﻭﻥ ﺳـﻨـﺪ ﺣـﺮﺍﻡ ﺑـﺎﺷـﺪ !!!
ﻋـﺠـﻴـﺐ ﺑـﺎﺷـﺪ!!!
ﺑـﺎﻭﺭ ﻧـﮑـﺮﺩﻧـے ﺑـﺎﺷـﺪ !!!
ﻣـــــﻦ ﺍﻣّـﺎ ...
ﮔـﻴـــﺮ ﺍﻳـﻦ ﮔـﻴـــــﺮﻫﺎ ﻧــﻴـﺴـﺘــﻢ !!!
ﻣﻦ ﺗــﺎ اﺑـﺪ ....
ﮔـﻴـﺮ ﭼــﺸـﻤـﺎﻥ ﺗـღـﻮأﻡ !!!
ﮔﻴﺮ ﺩﻭﺳــﺖ ﺩﺍﺷـﺘـﻨـﺖ !!!
ﻣﻴـﺨـــــﻮﺍﻫــــﻢ ﻫــــﻤــہ ﺑــــﺪﺍﻧــﻨـــــﺪ ﮐـــــہ ...
ﻣﻦ ﺑﺮﺍے ﺩﻭستـــــ ﺩﺍشتنتـــــ
ﺑﺮﺍے ﻟﻤﺲ ﺩﺳﺘﺎنتـــــ
ﺑﺮﺍے ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻏﻮشتـــــ
ﺍﺯ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺍﺟﺎﺯﻩ نمے گیـــــرم....
حتے ﺧﻮﺩتــــــــ ....

امشب اگر ساقی شوم تا صبح غوغا می کنم
تا بی نهایت عشق را با عشق معنا می کنم

از عشق پر شور جهان گر ذره ای سهم من است
این عشق را با عاشقان با عشق احیا می کنم

از جام های عاشقی گر قطره ای بر لب رسد
من نیز گرد شعله ای امروز و فردا می کنم

با یک نظر پروانه ام ، او من شد و من او شدم
در گردشمع سوزد پر و نورش تماشا می کنم

صد بار می سوزد پرم صد بار می سوزد نفس
اما برای عاشقی صد دل مهیا می کنم

پروانه رو نزدیک تر تا شعله ای پر نورتر
با سوزشی پر سوزتر با خویش سودا می کنم

امشب ولی پروانه ام در حسرت عاشق شدن
دل را به دور شعله ام تا صبح شیدا می کنم



امشب اگر ساقی شوم تا صبح غوغا می کنم
تا بی نهایت عشق را با عشق معنا می کنم

از عشق پر شور جهان گر ذره ای سهم من است
این عشق را با عاشقان با عشق احیا می کنم

از جام های عاشقی گر قطره ای بر لب رسد
من نیز گرد شعله ای امروز و فردا می کنم

با یک نظر پروانه ام ، او من شد و من او شدم
در گردشمع سوزد پر و نورش تماشا می کنم

صد بار می سوزد پرم صد بار می سوزد نفس
اما برای عاشقی صد دل مهیا می کنم

پروانه رو نزدیک تر تا شعله ای پر نورتر
با سوزشی پر سوزتر با خویش سودا می کنم

امشب ولی پروانه ام در حسرت عاشق شدن
دل را به دور شعله ام تا صبح شیدا می کنم



ملال پنجره را، آسمان به باران شست
چهار چشم غبارینش، از غباران شست

از این دو پنجره اما، از این دو دیده‌ی من،
مگر ملال تو را می شود، به باران شست؟

امان نداد زمان تا منت نشان بدهم
که دست می شود از جان، به جای یاران شست

تو آن مقدس بی مرگی، آن همیشه، که تن،
درون چشمه ی جادوی ماندگاران شست

تو آن کلام که از دفتر همیشه ی من
تو را نخواهد، باران روزگاران شست!

"حسین منزوی"

ملال پنجره را، آسمان به باران شست
چهار چشم غبارینش، از غباران شست

از این دو پنجره اما، از این دو دیده‌ی من،
مگر ملال تو را می شود، به باران شست؟

امان نداد زمان تا منت نشان بدهم
که دست می شود از جان، به جای یاران شست

تو آن مقدس بی مرگی، آن همیشه، که تن،
درون چشمه ی جادوی ماندگاران شست

تو آن کلام که از دفتر همیشه ی من
تو را نخواهد، باران روزگاران شست!

"حسین منزوی"

میخانه ای امشب برای من مهیا کن
حالم گرفته، گوشه ای آنجا مرا جا کن

افسوس پشتِ حسرت وُ اندوه پشتِ آه
فکری به حال تلخی امروز و فردا کن

سرچشمه و آبشخور امید من خشکید
این شوره زار مانده بر جا را تماشا کن

ای آسمان با من برادر باش و شب تا صبح
از حرص ِ بختِ شور ِ من یکریز غوغا کن

بختم شبیه یک کلاف گیج تو در توست
بنشین کنارم یک گره را لااقل وا کن

دیشب مرادم را ندادی خواهشی دارم
میخانه ای امشب برای من مهیا کن...!!


#جویا_معروفی

ﺑﺰﻥ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻫﺮ ﭘﺮ ﮐﻦ ﺍﺳﺘﮑﺎﻧﻢ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺩﺍﺩﻡ ﺩﻭﺩﻣﺎﻧﻢ ﺭﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﯾﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ
ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍ
ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻧﻪ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻢ ﺭﺍ
ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻟﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﻧﺎﺑﺨﺘﻢ
ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﻔﻬﺪ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺭﺍ
ﺳﺮﺍﻍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﻃﺮﺡ ﮐﺮﺩﯼ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﻢ ﺭﺍ

نی می زنم که عشق به صحرا بیاورم
شعری درست مثل تو زیبا بیاورم

نی می زنم که با دل من آشنا شوی
تصویری از تباهی خود را بیاورم

من سر به زیر عشق توام، فرصتی بده
شاید سری به عشق تو بالا بیاورم

هِی هِی بس است،باید از این پس جنون کنم
در هر ترانه یک دل شیدا بیاورم

هِی هِی ترانه ها همه شادند،باش تا
سوزی برای روز مبادا بیاورم

یک عمر پابرهنه به دنبالت آمدم
یک عمر خواستم که دلم را بیاورم

حالا مرا به لطف دَم خویش تازه کن
تا نغمه ای جدید به دنیا بیاورم.....!!

#ناصر_حامدی

نفسم .کاش هم اینک توکنارم بودی
دست در دست وشبی بازتویارم بودی

دوقدم...زود بیا ..بی تو گلم دلتنگم
من توراصیدشدم ؟یاتو شکارم بودی؟

یادآن شب!!! چه شبی بود که مابی وقفه
سربه بالین هم وتو غم گسارم بودی

من همه اشک شدم ازسردوشت جاری
به! چه زیبا ..نفسم ..تو هم دچارم بودی!!

من زلیخاشده ام ..مست دوچشمت ای عشق
شعرچشمان توگفتم ..توشعارم بودی

یوسف قلب خرابم شده ایی می دانی؟
قاب تصویر تو...دل...ای که بهارم بودی

بیقرارت شده ام باز بیا... .دلتنگم
عشق من کاش هم اینک...تو کنارم بودی!!

بارون ، بوی نم دار ، شب بیدار ، ساز سیگار ، دود گیتار !
این منم دوباره این بار ! سیگار پشت سیگار . . .
چهره ات روی دیوار ، چشمای مات و نم دار ، بغض در گلو گرفتار !
دست به قلم بیدار ، یاد روز دیدار ، اسیر و بیمار ، تو و شراب و گیتار . . .
دل زیر آوار ، خسته و بیزار ، آه بسیار ، دنیا تیره و تار . . . !
سیگار پشت سیگار . . .

[Forwarded from Hasti ...]
ساقيا امشب خرابى هى دم از دين ميزنى
باده را پُر كن چرا اينقدر شيرين ميزنى

طبع سردت سردتر از سردىِ پاييز نيست
باده ات امشب چرا ساقى فرح انگيز نيست

جرعه هايت تلخ تَر از تلخىِ ايام نيست
باده ات بدرنگ ساقى جام هايت جام نيست

دلبرى دارم ستمگر تَر ز چرخ روزگار
درد دارم بيشمار و زخم دارم يادگار

ساقيا خُمرت عوض كن باده ات مرغوب نيست
زخم هايم كارى وُ اوضاع اصلاً خوب نيست

ساقيا كارى مكن تا نشكنم پيمانه را
كوزه ها را بشكنم ،برهم زدم ميخانه را

يا مدارا كن تو با ما يا چنين تندى مكن
يا بنوشانم كمى انگور يا رِندى مكن

تلخ باشد تا رُبايد هوش و عقل و داد را
يا بفريادم ب