شعر و شیدایی

                        

خنده بر لب میزنم تا کس نداند درد من
.
.
.
ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت

آدم از دست خودش سیر که شد میمیرد
مثل یک شیر به زنجیر که شد میمیرد

زندگی هرنفسش نقش جدیدی دارد
آدمی بی کس و دلگیر که شد میمیرد

موج دریای وجود تو چه‌ زیبا شده است
سهم دل موج نفس گیر که شد میمیرد

کوچه باغ دل عاشق شده چون فصل بهار
وقت دیدار کمی دیر که شد میمیرد

غزلم مثل غزالی است که تنها مانده
نفس گرم غزل پیر که شد میمیرد

ساقی اینجا شده تنها و غریب دل خود
تن اسیر غم شبگیر که شد میمیرد

😔😔😔😔😔✋

صلیبی در نگاهت دیده ام با جان تبدارم
که عیسی هم حسادت کرده بر زیباییِ دارم!

اگر قسمت نشد خود را بیاویزم به چشمانت
به شمشیر نگاهت میکشی خاتون تاتارم

تمام شام های بیقراری را دعا کردم
شب من نورباران شد به ذکر دوستت دارم

به عشق سلطنت بر چشمهایت آمدم، اما
هزاران وقفه افتاد از هزاران جنگ در کارم

تجسّم کن مرا وقتی دلت یک لحظه میگیرد
تصوّر کن چه حالی در پسِ این لحظه ها دارم

نمی بینی مرا انگار، در چشمت نمی آیم
نمیخواهم ولی یک لحظه از تو چشم بردارم

جهانی را به آتش می کشی با سوزآه من
منی که بر تن یک شاخه گل هم نیست آزارم

مرا دریاب در این لحظه های بی سرانجامی
نخو😔😔😔😔😔✋

وقتش شده یک عکس زیباتر بگیرم
باید کنارت جلوه ای دیگر بگیرم

تو مثل سیب از دستِ یک شاخه بیفتی
من مثل یک گنجشک کوچک پر بگیرم

من حاضرم مرداب باشم تا برایت
گاهی خبر از حال نیلوفر بگیرم

قد می کشم تا شانه هایت را ببینم
باید سرم را با تو بالاتر بگیرم

دریا زده بودم شبی که ناخدا خواست
در ساحل آرام تو لنگر بگیرم

بگذار باران خاطراتم را بشوید
تا زیرچترت قصه را از سربگیرم

#مهسا_تیموری

باز هم جمعه و معشوقه من در سفر است
باز هم وسوسه دارم نکند پشت در است!؟

باز هم جمعه و دلتنگی و یک بغض عجیب
باز هم همدم تنهایی من چشم تر است...B

[Forwarded from @v@]
دوباره جمعه رسید و دوباره از سر عادت
نششته مدعی تو برای عرض ارادت

دوباره وقت اجابت نشسته ام که بگیرم
تمام هرچه بجز تو بجای تو زتو حاجت

#حسین_مرادی

چه جان سختم که بعد از رفتن تو، باز جان دارم!
ولی از تو چه پنهان، روح و جسمی ناتوان دارم

کسی از ظاهر یک کوه، حالش را نمی فهمد
به ظاهر ساکتم؛ در سینه ام آتشفشان دارم

پس از تو باختم خورشید خوش رنگ زمینم را!
پس از تو نفرتِ دیرینه ای از آسمان دارم

پُر از دلشوره بودم در کلاس گرمِ آغوشت
و باور کرده بودم پای عشقت امتحان دارم!

چه حسّ نادری؛ با فتح الماس حضور تو
تمام لحظه ها احساس می کردم «جهاندار»م!

اگرچه لحظه های خوب عمرِ کمتری دارند
ولی نام عزیزت را همیشه بر زبان دارم

نًفس های تو را آن روزها در شیشه پُر کردم
«هوا»ی روزهای بودنت را همچنان دارم

پلک بگشا نازنینم! صبح ِ زیبایت بخیر
دلربا و بهترینم! صبح ِ زیبایت بخیر

خاب ِ نوشینت گوارا نوش ِ مژگان ِ خمار
خمره ی ِ چله نشینم! صبح ِ زیبایت بخیر

ناز بالش از پر ِ قو هم برای ِ تو کم است
گُلپر ِ ابریشمینم! صبح ِ زیبایت بخیر

تن بلور ِ مو طلایی! آفتابی کن مرا
روشنی بخش ِ زمینم! صبح ِ زیبایت بخیر

گونه های ِ نقره ات یاقوت ِ گُل انداخته
قرص ِ ماه ِ شرمگینم! صبح ِ زیبایت بخیر

هر سپیده با تو آغاز ِ بهاری دیگر است
خنده کن تا گُل بچینم، صبح ِ زیبایت بخیر

با چنین عطر ِ تنی از رشک میسوزد بخور
خوشتراش ِ مرمرینم! صبح ِ زیبایت بخیر

چشم زیتون ِ لب انجیری! بده صبحانه ام
مریم ِ معبدنشینم! صبح ِ زیبایت بخیر

مهربانی هدیه کن با شُرشُر ِ رود ِ دو دست
سیب ِ فردوس ِ برینم! صبح ِ زیبایت بخیر

عشقی و عینت عسل، شینت شکر، قاف ِ تو قند
شور ِ شیرین آفرینم! صبح ِ زیبایت بخیر

تاب آوردم شب ِ دلتنگی ام را تا سحر
تا تو را از نو ببینم، صبح ِ زیبایت بخیر

محشر است این شعر و می پرسد خدا او یا بهشت؟
من تو را برمی گزینم،

انروز که سقف خانه ها چوبی بود !

گفتارو عمل در همه جا خوبی بود !

امروز بنای خانه ها سنگ شده !

دل ها همه با بنا هماهنگ شده !

خیمه بزن بر قلب من , صاحب این خانه تویی
مستم کن از جام لبت , ساقی و پیمانه تویی

آغوش سردم را ببین , محتاج دوزخ توام
روشن نما چشم دلم , خورشید کاشانه تویی

بر تخت ملک دل نشین , تا که شوی سلطان من
این بارگاه و کاخ توست , لایق شاهانه تویی

با عشق تو ای دلبرم , جنت نخواهم من دگر
هم دین و هم دنیای من , بهشت جانانه تویی ....

مولانا

سنتور دلم طاقت مضراب ندارد
شوریده سرم بتکده را تاب ندارد

من با تو همایون زده‌ام ساز ولیکن
مَشک غم این دیده مرا آب ندارد

دشتی و سه‌گاه و شور و تُرک و ماهور
فرقی نکند گر تِم بس ناب ندارد

ای ساز بسازم ز تو آهنگ غم عشق
فا می ر دو سی سُل زدنم خواب ندارد

من محو تماشای نُتِ رقص تن تو
انگشت من و پرده‌دری باب ندارد

سمفونی جان و دل من نیست هماهنگ
رهبر تویی و این همه اسباب ندارد

هرشب زغم عشق تو من خواب ندارم

فکر دل من کن که دگر تاب ندارم

بس گریه نمودم ز فراق غم عشقت

چشمم به زبان آمد و گفت اشک ندارم....

🍁

زان کوزه ی مِی که نیست در وِی ضرری
پُر کن قدحی ، بخور به من دِه دگری

زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه کند، کوزه گری

خیام

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم

جان را به جمال آن خریدار دهیم

این جان و دل و دیده پیِ دیدنِ اوست

جان و دل و دیده را به دیدار دهیم

هوشنگ_ابتهاج

من از دلبستگی ها تا توانستم ، ضرر دادم
گَهی سر را به دل بخشیدم و گَه دل به سر دادم

کمی آزرده از اینم که آخر دیر فهمیدم
که من ساده سر بیهودگی عمرم هدر دادم

خطر کردم و گفتم «دوستت دارم» ، چه شد آخر
تمام جان و روحم را برای یک خطر دادم

درون قصه های خود ز من یک جمله بنویسید
قضای هر نمازم را به یک غمزه نظر دادم

تمنا کردنم بیهوده اما شکر باید کرد
پر وبال خودم بشکست و او را بال و پر دادم

هنر کردم که اشعاری سرودم؟؟شک ندارم من
که من تاوان عشقم را به عنوان هنر دادم

همه گفتند که عاشق نشو ، دیوانگی کردم
من از دیوانگی در شعر های خود خبر دادم

درخت زرد پاییزم که دل اینگونه با من کرد
تمام برگ هایم ریخت تا برگ و ثمر دادم...!!!

آخر ای دوست نخواهی پرسيد
که دل از دوری رويت چه کشيد

سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسيد

داغ ماتم شد و بر سينه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکيد

آن همه عهد فراموشت شد
چشم من روشن روی تو سپيد

جان به لب آمده در ظلمت غم
کی به دادم رسی ای صبح اميد

آخر اين عشق مرا خواهد کشت
عاقبت داغ مرا خواهی ديد

دل پر درد فريدون مشکن
که خدا بر تو نخواهد بخشيد

بزن دنیا بزن رسمت چنین است.....
سزای دل به تو دادن همین است....

بزن که شاخ و برگم زرد زرد است....
خزان من، بهار من، تگرگ است....

بزن بر جسم من زیرا حقیر است....
بزن نامرد، این حکم زمین است...

بزن تا مست از این باده هستم....
بزن تا پیک آخر من نشستم....

بزن شاید که فردا شاد باشم
جدا از تو اسیر خاک باشم

صبح از لا به لای موهایت گذشت...

و آرام مژگان مرا نوازش کرد...

شک ندارم...

گیسوانت در زیبایی صبحم بی تاثیر باشد......

خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار
خوی من کی خوش شود بی‌روی خوبت ای نگار

بی‌تو هستم چون زمستان خلق از من در عذاب
با تو هستم چون گلستان خوی من خوی بهار

بی‌تو بی‌عقلم ملولم هر چه گویم کژ بود
من خجل از عقل و عقل از نور رویت شرمسار

#مولانا