شعر و شیدایی

                        

چرخ گردون با دلم به به چه بازی میکند
با من خسته عجب بنده نوازی میکند

چون نسیمی گه ملایم، گه طوفانی مخوف
وای عجب حال وهوایی بی قراری میکند

میشوم مهمان نا خوانده برایت خاطرات
تلخ وشیرینش عجب مهمان نوازی میکند

مثل هر شب قطره های اشک بامن همسفر
دیدگان منتظر شب زنده داری میکند

آب و جارو میکنم من کوچه های بیکسی
بهر دیدارت عزیز، لحظه شماری میکند

من که خود زخمی زجور روزگار و سرنوشت
از چه رو بر زخم کهنه ، زخم کاری میکند

منکه با یادش کنم روزو شبم را طی ولی
آن عزیز مهربان، نا مهربانی میکند

میشوم سنگ صبور و صبر در راه وصال
روزگارم گر چه با من کج مداری میکند..

ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺩﻝ ، ﺩﻝ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ، ﻏﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ ، ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻢ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭼﻮ ﺩﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ، ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ ﺩﻝ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ !!!..

باید کاری کنی.

جمعه می تواند خوب ترین روز خداباشد

با غروبی سحرانگیز;

فقط اگر

توباشی•

وجمعه از نی نی بازیگوش چشمانت

بتابدبه من.

تو باشی و"لمس",

که جمعه رادستت بکشاندم

به دهلیزِچپِ آغوشت

به نیت غروب شادِ غم هایم

ای پریزاده و افسانه تو را گم کردم
آشنایِ من و بیگانه تو را گم کردم

عشق! ای شاهدِ آن نیمه‌شبِ بارانی
در همان کوچه، همان خانه تو را گم کردم

در همان لحظه، همان ثانیه‌ی بی‌تابی
با همان حالِ غریبانه تو را گم کردم

دلم از پایه فرو ریخت پس از رفتنِ تو
گنجِ در خانه‌ی ویرانه! تو را گم کردم

شانه‌ام از غمِ بی هم‌نفسی می‌لرزد
هم‌نفس ! بر سرِ این شانه تو را گم کردم

"تا جنون فاصله‌ای نیست از این‌جا که منم"
ای قرارِ دلِ دیوانه تو را گم کردم

آه، ای لحظه‌ی زیبای سرودن از تو !
آه، ای گوهر دُردانه تو را گم کردم

گاهی از من عاشقانه یاد کن
ای که طوفان در دلم انگیختی
تو مرا از نو به عشق آمیختی

ای دو چشمت رنگ دشت سوخته
آتشی در جان من افروخته

رخت عشقی بر تن عریان من
بوسه هایت نم نم باران من

در حریم بستر سوزان تن
می طپد چون قلب تو بر قلب من

می شکافد پوست من از شور عشق
می طراود از نگاهم نور عشق

می دود خون در رگ من با شتاب
از تب داغ تنم در التهاب ...

می فشارد قلبمان را اسم تو
جسم مان جاری شده در جسم تو

ای نفسهایت نسیم سبز زار
سقف خانه پر شد از عطر بهار

گاهی از من عاشقانه یاد کن
تو به یادم بوسه ای بر باد کن

سلام ای کهنه عشق من ک یاد تو چ پا برجاست
سلام بر روی ماه تو عزیز دل سلام از ماست

تو يه روياي کوتاهی دعای هر سحر گاهی

شدم خواب عشقت چون.مرا اینگونه میخواهی

من آن خاموش خاموشم ک با شادی نمی جوشم

ندارم هیچ گناهی جز ک از تو چشم نمی پوشم

تو غم در شکل آوازی شکوه اوج پروازی

نداری هیچ گناهی جز ک بر من دل نمی بازی

مرا دیوانه میخواهی ز خودبیگانه می خواهی

مرا دل باخته چون مجنون ز من افسانه می خواهی

شدم بیگانه از هستی ز خود بی خودتر از مستی

نگاهم کن نگاهم کن شدم هر آنچه می خواستی

سلام ای کهنه عشق من ک یاد تو چ بر جاست

بکش دل را شهامت کن مرا از غصه راحت کن

شدم انگشت نمای خلق مرا تو درس عبرت کن

بکن حرف مرا باور نیابی از من عاشق تر

نمیترسم من از اقرار گذشت آب از سرم دیگر

سلام ای کهنه عشق من ک یاد تو چ پا برجاست
سلام بر روی ماه تو عزیز دل سلام از ماست.....

دل که بعد از دیدنت دیگر به جایش بند نیست
عقل هم با دیدن چشم تو قدرتمند نیست


قلب من را برده ای ، دستم به جایی بند نیست

پاسخ عاشق ولی چیزی بجز لبخند نیست

اسم خود را حذف کردم از صف اهدای عضو
قلب عاشق ها که دیگر قابل پیوند نیست

من فقط با وصف زیبایی تو شاعر شدم
پیش چشمت اسم شاعر لایقم هرچند نیست...

عـقل جـزوی عــشق را منـــکر بود
گــر چـه بنماید که صاحب سر بود

عقل‌چون‌شحنه‌ست چون سلطان رسیـد
شـحنه‌ی بــیچاره در کنجــی خزید

عقـل، سایــه حــق بود، حـق آفتاب
سایه را بـــا آفتــاب او چه تـاب

پـس چه بــاشد عشق؟ دریــای عدم
در شکـسته عـقل را آن جـــا قـدم

نیست از عــاشق کســی دیــوانه تر
عــقل از سـودای او کور است و کر

عقل در شرحـش چو خر درگل بخفت
شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت ...

حضرت مولانا

دیده از اشک و دل از داغ و لب از آه ،پر است


عشق در هر گذری، رنگ دگر میریزد

#صائب_تبریزی

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم
مرا فریاد کن ...
احمد شاملو

بوسه گر ســــاقی دهد ساغر زنم
بوسه را بر جـــــــام یک دلـــبر زنم

اه ساقی می بده جــــانم سِــــتان
تا که یک پیـــــــــمانه ی دیـــگر زنم

دم به دم عشقت مرا دلـــخون کند
اتشی بر جـــــــــــان و بر پیــکر زنم

غیرِ عشقت نیست عشقی بر دلم
من به ســــودای غــــــمت پرپر زنم

پرده ایی از ســــوز و نای دل شنو
بوسه ده تا جان به خـــــاکستر زنم

عاشـــق میـــــخانه ی شــــهر تو ام
یار من ســـــاز، از تو عاشـق تر زنم

❤️❤️

قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم
مرا فریاد کن ...
احمد شاملو

باور بکن این شهر جای زندگی نیست تا ناخدایانند جای بندگی نیست
ایـن تـیره دلها از شقـایق سـر بـریدند ایـنها بـرای آخـرت ذلـت خـریدند
دیندارهای شهر ما در خواب رفتند اهل نماز و عشق بازی ها رفتند
دیگر کسی اهل دعا اهل صفا نیست دیگر کسی دنبال مردان خدا نیست
چشمی دگر از ترس داور غرق نم نیست بی دین ودنیا پیشگان در شهر کم نیست
هر راد مردی با غم وغصه قرین است هر اهل دل در شهر ما خانه نشینست
دیوارهای شهر ما را غم گرفته سجاده ها در خانه ها نم گرفته
آقا جان یا صاحب الزمان
دیگر کسی دلتنگ عصر جمعه ها نیست دیگر کسی در فکر یاد جبهه ها نیست
قرآن شده بازیچه یک مشت نامرد اسباب دکان ریای خلق بی درد
پیر غریب شهر از ما خسته گشته از نامرادی ها دو بالش بسته گشته
دنیا پر از شمر یزید عمر و عاص است یک روز اینجا عرصه حکم و قصاص است
باید بیاید آن که مرد آسمانهاست باید بیاید آن که فوق کهکشانهاست
باید بیاید عدل را بر پا نماید میزان عدل را با خودش معنا نماید
وقتی بیاید شهر پر جوش وخروش است صوت کلامش گوئیا بانگ سروش است
من منتظر تا فصل هم عهدی بیاید با ذوالفقار حیدری مهدی بیاید

من باشم و
تو باشی و
یک فنجان چای
لبخند خاطره می شود
احساس ...
جدار سرنوشت را می شکند
و بهانه
نقطه چینی می شود
بر بودنهای عاشقانه
قندان را کنار بگذار
شیرینی نگاهت برای من کافیست
با تو
کامم شیرینست
بوسه هایت را
برای من بفرست ...

#

طعم تلخ زندگی گاهی دو چندان می شود
آدم از دست خودش گاهی گریزان می شود

بر لبانش خنده می دوزد ولی دلشاد نیست
زیر بار غصه ها ناچار خندان می شود

زخم ها و ضربه های دشمنان دردش کم است
آدمی از ضربه های دوست نالان می شود

مثل شب بویی که شب هنگام خوشبو می شود
از طلوع روز نو غمگین و ترسان می شود

معنی زندان که ترکیب اتاق و میله نیست
گاه آزادی خودش هم مثل زندان می شود
🌹🌹

من باشم و وِی باشد و مِی باشد و نِی..
کِی باشد و کِی باشد و کِی باشد و کِی..

من گَه لب وِی بوسم وِی گَه لب مِی..
من مست زِ وِی باشم و وِی مست زِ مِی..

مولانا

خوابِ آغوشِ تو مےدیدم و بیدار شدم
از غمِ دورے و این فاصلہ بیمار شدم

من ڪہ محتاج بہ داروےِ لبانت بودم
نسخہ ام گم شد و وابستہ سیگار شدم

جگرم سوخت از این حسرتِ بےآغوشے
تا ڪہ باور بڪنم بےڪَس و بےیار شدم

بےتو این قافیہ ها سخت بهم مےآیند
من از این شاعرے ام بےتو چہ بیزار شدم🤒

سایه ام را بتکانید. تکانم ندهید
لا اقل کوچه ی بن بست نشانم ندهید

مدتی هست به هر بیت خودم می لرزم
از گسل های تنم هی هیجانم ندهید...

بگذارید دلم یک شبه فرسوده شود
مژده ی تلخترین فصل خزانم ندهید

به خودم زل زده ام مثل کبوتر انگار
زاده ی استرسم. هی فورانم ندهید

بال در من نزند عشق، چه کاری بکند ؟
بهتر آنست که هی نیش به جانم نزنید

شده یک بارپیامک به خدایت بزنی
ناله ای از ته دل تابه نهایت بزنی

شده یک باربگویی که خداناظرماست
گرگره گشت به کارت توبگی فاطرماست

شده یک بارخدارابه خدایی نظری
جمله الطاف خدارابرچشمت ببری

شده یک بار فرستی به خدایت نه گمان
یک نمازی زسرعشق ورضایت نه گمان

شده بی وقت بگویی که خداعاشقتم
فکرمزدش به کنارونه جدا عاشقتم

شده یک باربگویی که چه نعمت به توداد
این همه لطف وکرم بی غرومنت به توداد

شده یک باربگویی که خدادستم گیر
آنچه رابودم وهستم هرچه راهستم گیر

شده یک باربگویی که خداخسته شدم
هرچه رادرب زدم پشت دربسته شدم

شده یک باربگویی که خداماندم وتو
چاره دردتوباشی وتوراخواندم وتو

شده یک بار پیامک به خدایت بزنی
دوست داردکه سراغش به رضایت بزنی