شعر و شیدایی

                        

قُمارِ عِشق شیرین اَست و مَن، هَرگِز نمیبازَم ...
"تو" از آسِ دِلَت مَغرور و مَن، دِلخوش به سَربازم ...

چه حُکم اَست اینکه میدانی، که حُکماً دَستِ مَن خالیست ...
دِل و دَستَم که میلَرزَد ، خودَم را پاک میبازَم ...

وَرَق بَرگشته اَست اِمروز و "تو" حاکِم، مَنَم مَحکوم ...
چه بایَد کرد با این بَخت؟ میسوزَم و میسازَم ...

"تو" بازی میکُنی اَز رو وَ مَن، آنقَدر گيجم که ...
نِمیدانَم کُدامین بَرگ را ، بايَد بیَندازَم ...

اَگر حاكِم تویی اِی "عِشق" ، مَن تَسلیمِ تَسلیمَمْ ...
هَمه اَز بُرد مَغرورند و مَن، بَر باخت مینازَم ..

ﻫﻤﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭﻫﺎ “ﺯﻧﮓ” ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﮔﺎﻫﯽ “ﺳﮑﻮﺕ” ﺁﺧﺮﯾﻦ “ﺍﺧﻄﺎﺭ” ﺍﺳﺖ !

ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺗﻮﺑﻪﺍﻡ ﺳﺎﻗﯽ،ﺗﻮ ﻫﻢ بشکن ﺳﺮﺧُﻢ ﺭﺍ
ﺑﺰﻥ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺠﺎﻡ ﻣﯽﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ

ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺍﺍﺯ ﺑﺲﺷﮑﻦ ﺩﺭ ﺯﻟﻒﺍﻭﺩﯾﺪﻡ
ﺩﻝ ﺯﺍﻫﺪ ﺷﮑﺴﺖﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖﺍﻣﺸﺐ

ﻗﺪﺡ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﻭﺩﻝ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﻭﺟﺎﻡ ﺑﺎﺩﻩ ﻫﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ
ﺧﺪﺍﯾﺎﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﻣﺎﭼﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ

ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺧﻤﺮﻩ ﺑﺸﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻫﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﯿﻢ
ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺩﻟﯽ ﺑﺸﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ

ﺻﻔﺎﺩﺍﺭﺩﺷﮑﺴﺖ ﺳﺎﻏﺮ ﻭ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻭﺗﻮﺑﻪ
ﺑﯿﺎﺩﺭﻣﺠﻤﻊ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ

#مولانا

ای که دنیا بی تو ، هرشب می شود دشوارتر
از تو بیزارم ! ولی ... از زندگی بیزارتر

بعد از این حتی غزل با من غریبی می کند
احتمالا مدتی را ، می شوم کم کارتر

قرص هایم ، باعث تسکین اعصابم که هیچ !
می کند این قرص ها ، آخر مرا بیمارتر

قلب تـنگت بیش از این جایی برای من نداشت
صبر کن ! شاید که پیدا شد ، دلی جادارتر

سرو بودم ، چون که از چشم تو افتادم ، دریغ
کاج باید می شدم ، ... وقتی شدم پربارتر

حیف شد بانو ! که پیش از این تو را نشناختم
دلبــر مـه پیـــکرـ ، از اژدهــا خونخوارتر

آنچنان در وصف تو گویند ای زیبا نگار
این دلم مجنون نبود اکنون دگر شیدا شده

برده ای دل راچرا این پا و اون پا می کنی
ناز تو ای نازنینم شهره در دنیا شده

بس که خوردم من غم هجران رویت نازمن
بی سبب اندر دلم دل شوره ای بر پا شده

ما ندیدیم روی ماهت لیک عاشق گشته ایم
اندرین عالم همه مغلوب تو لیلا شده

هر کجا هستی بیا دلها ز دامت شد اسیر
تو چه کردی ناز من که اینچنین بلوا شده

کاش می شد یک نظربینم تو را ای مهربان
این دو چشم عاصیم مجذوب تو زیبا شده.

دلم وقتی که می گیرد تو می آیی به دیدارم
به من آهسته میگویی " عزیزم دوستت دارم "

سرم بر شانه ات ، باور ندارم پیش من باشـی
تورا در خواب میبینم بگو یا این که بیدارم ؟

نوازش می کنی با مهربـانی گونه هایم را
چه رقصی دارد انگشتت به روی بغض تب دارم

کنار لحظه های تو دو فنجان قهوه می ریزم
اگرچه تلخ ، شیرین است با لبخندِ هَر بارم

کتابی میگذاری روی میزم مهربان من
و مـی گویی به آرامی که این هم آخرین کارم

غروب شنبه ای دیگر برایم شعر میخوانی
تمام هفته را من از هوای عشق سرشارم

تنم خورشید میخواهد کنار ساحل امنت
من از شبهای برف آلوده ی این شهر بیزارم

دلم ابریست از دست تمام بی تو بودن ها
اگر باران بیاید باز می آیی به دیدارم ؟!

من آمـده ام از لـب تــو ، قـند بســازم
از قصه ی دلــدادگی ام ، پـند بسازم

دارم نگـران می شـوم از طول جدایی
با غصه ی دوریّ تو ، تا چند بســازم ؟

باور کن عزیزم ! دلم آنقدر که تنگ است
میخواهم از این سینه ، کمربند بسازم

من زیر فشار غم تو .... صخره ام ، اما
باید که از این صــخره ، دمـاوند بسازم

من آمده ام جان بدهم ... عشق بگیرم
از این همه انـکار تو ، ... سوگند بسازم

من آمــده ام ، تــا کـه به امــید خـداوند
از گریــه ی شب های تو ، لبخند بسازم

عشق را از حاشیه تا متن معنایش تویی
عمر اگر یاری کند امروز ، فردایش تویی

بلبلان از عشق تو، دائم به خواندن بیقرار
بلبلان را نغمه ی جان سوز آوایش تویی

سردی بهمن ندارد فرق، با گرمای تیر
جان و پودم را همه سرما و گرمایش تویی

عاقلان مشتاق عشقندو منم مشتاق تو
ماه رویان را به چشم من فریبایش تویی

یک نفر قلب تو را بی سحر و جادو می برد
بی گمان من می شوم بازنده و او می برد

اشک می ریزم و می دانم که چشمان مرا
عاقبت این گریه های بی حد از سو می برد

آنقدر تلخم که هر کس یک نظر میبیندم
ماجرا را راحت از رفتار من بو می برد

من در این فکرم جهان را می شود تغییر داد
عاقبت اما مرا تقدیر از رو می برد

#الهام_ديداريان

خبر خـیرِ تو از نقـــل رفیقـــــان سخت است
حفظِ حالات من و طعنـه ی آنان سخت است

لحظه ی بغـض نـشد حفــظ کنم چشــمم را
در دل ابـــر نگــهـــداری بـــــاران سخت است

کشتیِ کوچک من هر چه که محــکم باشد
جَستن از عرصه ی هول آور طوفان سخت است

ســاده عاشق شده ام ساده تر از آن رســوا
شهره ی شهر شدن با تو چه آسان... سخت است

ای که از کوچه ی ما می گذری ، معشـــوقه!
بی محلی سر این کوچه دوچندان سخت است

زیـر بــاران که به من زل بزنی خواهی دید:
فن تشخیص نم از چهره ی گریان سخت است

کوچه ی مهـــــر ـــ سـر نبش ، کماکان باران...
دیــدنِ حـجلــه ی من اول آبــــان سخت است!!

تو رفتی
و استکان چایی فراغت
اضلاع روح را
تا مغرب آفتاب دلدادگی نوازش می کرد
قوری اجابت نجیبانه می دمید
من اما هنوز
چشم در چشم راه
به آیینه ای می نگرم
که به تمامی تو را
در التهاب لحظه ها
از دامن خیالی فراخ
تا آسودگی باوری نرسیده
می برد و می آورد
بیا !
بیا بر این بازی همواره دم غروب
شاهد تماشا را
قربت همواره حیات باش

"همینطوری _محمد ثابت ایمان "

من از شب های تنهایی، هزاران داستان دارم
درون دل نمی دانی، چه اندوهی نهان دارم

چه می پرسی زسوز دل، که چون شمع سحرگاهی
زعشق بی سرانجامم، بسی آتش به جان دارم

به باد نیستی دادم اگر خاکستر عمرم
ولی شادم که عشقت را به سینه جاودان دارم

بیا ای آرزوی دل، دمی بشنو نوای دل
که این آوای مشتاقی، به یادت هرزمان دارم

روم کُنجی به خاموشی، کنم سر زیر پر بی تو
نه دیگر شوق پروازی، نه میل آشیان دارم

به یاد آن شب وصلی که در پایت به سَر کردم
کنون عمریست کز حسرت، دوچشم خونفشان دارم

به جامی تازه کن ساقی، خدارا کام خشکم را
که من امشب زناکامی، غمی بس بیکران دارم... 

پاک کردم همه را از دل خود الا تو
چه کسی باعث این فاصله شد من یا تو؟

بار آزار مرا یک تنه بر دوش نکش
این روا نیست مقصر بشوی تنها تو


کاش باوربکنی دارو ندارم بودی
میروم تا ته آواره شدن اما تو ....

روی لبهای من آن روز به جز خنده نبود
پای غم را نکشاندی به دلم ایا تو ؟

کاش میشد که کمی فاصله کوتاه شود
لااقل حرف دلم را بزنم من با تو

قصه ی ساده ماگرچه به پایان نرسید
با همه خاطره ها میروی از اینجا تو

فقط این مرتبه با پرسش من صادق باش
چه کسی باخته این قافیه را من یا تو ؟

یک نفر دل به شما بست، همین ست که هست
اگر او عاشق اگر مست، همین ست که هست

بی تو این ثانیه ها را نفسی بند نبود
اسم این حادثه عشق ست، همین ست که هست

مثل جنگاور رومی که برای تو نهد
جان خود را به کف دست، همین ست که هست

باید از دلخوری باغچه پرهیز نکرد
اگر او با دل ما هست، همین ست که هست

با تو از فاصله معنای عجیبی دارم
گاه اندازه ی یک شست، همین ست که هست

باز پیغام دلم را به نگاهت برسان
که کسی دل به شما بست، همین ست که هست

گفتم به دل عاشق مشو،جایی برای عشق نیست
خندید دل گفتابمن،پس کاراین دل چیست چیست؟

گفتم مگردیوانه ای،با عشق دریک خانه ای
رنجید دل ازدست من،گفت درگمانت،عاقلی

گفتم که دل راباختی،خودرا به چاه انداختی
بیچاره دل گفتا به من،تو عشق را نشناختی
گفتم سراپاسوختی، چون شمع عشق افروختی
درمانده دل گفتا بمن،توچشم بردر دوختی

گفتم که چون عاشق شدی،درکوی یاران گم شدی
فریادزد دل برسرم،تو کمترازمجنون شدی

گفتم به هجران ساختی،تیری به سینه کاشتی
گفت درمیان عاشقان،فرهاد رانشناختی

گفتم مگر این عشق چیست؟ جز درد و رنجی بیش نیست!
گفتا بمن ای بی خِرد،خودکرده را تدبیر نیست

عشق یعنی با یکی ، یکجا ، تماشایی شوی
عاشقش باشی ، برایش مرد رویایی شوی

راه رویایی شدن اینست که شیدایی کنی
بی شراب و باده ها درگیر شیدایی شوی

عشق یعنی با دو دستت موی او را شانه کن
عشق یعنی با رخش درگیر زیبایی شوی

گر که آتش زد به تو با آن رخ زیبای خود
باکی از آتش نداری و اهورایی شوی

جاده اش گر سخت و ناهموار و پر خنجر شده
بی مهابا در رهش باشی و بودایی شوی

بوی عطرش را اگر هرجا شنیدی ، هر زمان
کور و کر باشی و پر از حس بویایی شوی

یا که او ، یا هیچکس دیگر که اینست عاشقی
او اگر هم شد جدا پا سوز تنهایی شوی ..

باید بروم سمت شبستان نگاهت…
شاعر بشوم شعر بگویم سر راهت

یکبار بگویم غزلی تا که بمانی…
شاید تو شدی یوسف و من مانده به چاهت

عاشق بشوم با تو کمی چای بنوشم…
من آمده ام تا بشوم پشت و پناهت!!!

این فصل جدیدیست و آغاز شکفتن…
نگذار بگویند، شدست عمر تباهت!!!

باور بکنی یا نکنی یاد تو هستم...
در روز سپیدی به سیاهی نگاهت…

تو باشی
رودخانه ای میشوم زلال
تا هر صبح آبی بر چهره زنی
و بشویی غبار خستگی هایت را...

تو باشی. .
خورشید شبهای سرد زمستانی ات
خواهم شد. .
تا پهلو بگیری در من
و آب شود دلتنگی های نشسته بر ضمیرت...

تو باشی..
لبخند صبحگاهی بر لبانت خواهم شد
آنقدر عمیق
که شکوفا می کند غنچه های امید را
و بزداید تیرگی ها را. ..

تو باش...
هر آنچه باید...من خواهم شد! !!

تنها تو باش...همین!

#مریم_میر_صفایی

آرام جانم ...
" تو "
سبک کدام متن عاشقانه ای...
که تمام اشتیاقم
بر وزن نگاهت ...
نشر میشود
من هر روز کمی ازخودم را...
در متنی
خرج میکنم تا ذره ای ...

از " تو " را داشته باشم...