ابیاتی که مصراع دوم آنها مشهورتر است:
1- گر دایرهی کوزه ز گوهر سازند
از کوزه همان برون تراود که در اوست.
(بابا افضل)
2- با سیه دل چه سود گفتنِ وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
(سعدی)
3- هر دم که دل به عشق دهی، خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
(حافظ)
4- چنین است رسم سرای درشت
گهی پشت به زین و گهی زین به پشت
(فردوسی)
5- امیدوار بُوَد آدمی به خیر کسان
مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان
(سعدی)
6- صوفی نشود صافی، تا در نکشد جامی
بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی
(سعدی)
7- در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یارب! مباد آن که گدا معتبر شود
(حافظ)
8- در محفل خود راه مده همچو منی را
افسردهدل، افسرده کند انجمنی را
(قائم مقام)
9- مرو به هند و بیا با خدای خویش بساز
به هر کجا که روی، آسمان همین رنگ است
(عليرضا جلالي)
10- خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته در آید
(حافظ)
11- زلیخا مُرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی،
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی (صائب اصفهانی)
12- زلیخا گفتن و یوسف شنیدن
شنیدن کی بُوَد مانند دیدن
