شعر و شیدایی

                        

زلف و رخسار تو ره ؛بر دل بیتاب زنند
رهزنان قافله را ، در شب مهتاب زنند

شکوه ای نیست ز طوفان حوادث ما را
دل به دریازدگان، خنده به سیلاب زنند

جرعه نوشان تو ای شاهد علوی!چون صبح
باده از ، ساغر خورشید جهانتاب زنند

خاکساران تو را ؛خانه بود بر سر اشک
خس و خاشاک ،سراپرده به گرداب زنند

گفتم از بهر چه پویی ره میخانه؛ "رهی"
گفت ؛ آنجاست که بر آتش غم، آب زنند

رهی_معیری

بمیــــری روزگار!!!
داغ نـــدیدی که بدانی،،،
ســــوختن ، درد دارد…

یاری نداشـــتی که بدانی…
جدایـــــی یعنی مرگ!!!

اشـــکی نریختی که بدانی…
نمکــــزار گونه ها پیرت میکند!!!

نفریـــــــن به روزی کــه
عشــــــق شد بازیچه ی
دســـــتان ِ دغل بازت....!

زندگی یعنی همین
👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽
ﺧﻄﺎﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻧﺎﺑﺨﺸﻮﺩﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ...
ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﻧﻤﯿﺮﻓﺖ، ﺩﭼﺎﺭ ﯾﺎﺱﺷﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﮐﺮﺩﻡ...
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻡ... ﻭﻟﯽﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ. ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﮑﺴﺖ...
ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻋﮑﺴﻬﺎ ﮔﺮﯾﺴﺘﻢ...
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮﺩﻡ...
ﻋﺎﺷﻖ ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﺪﻡ...
ﻗﺒﻼ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻏﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ دست ﺩﻫﻢ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻡ...
ﻭﻟﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ!
ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ... ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻤﯿﮕﺬﺭﻡ...
ﻭ ﺗﻮ... ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺭﯼ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ!
ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ،
ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺠﻨﮕﯽ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮑﺸﯽ،
ﻭ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ...
ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﺒﺎﺯﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺮﺍﺕ ﭘﻴﺮﻭﺯ شوی....

چارلی چاپلین

غنچه باغ بهشتم ،گل سرخ چمنم
هم دمم ، هم نفسم ، نام من اینست : زنم

شعر اگر شعر شود خال و خطی از من هست
مرد اگر مرد شود ، مادر او کیست ؟ منم !

زخمی از غربت نارنج و ترنج است دلم
یوسفی گم شده در معجزه پیرهنم

دردها داشته ام از غم تاریخی عشق
از ندانستن ِقدرم چه کبودست تنم ...

مرغ افسانه ایم ، شاه پر ققنوسم ...
زندگی بال و پری یافته از سوختنم

صبر نام دگرم بود و تو می دانستی
چشم بستی بروم ، حرف دلم را نزنم

گرچه در دورترین نقطه دنیا باشم
می تپد قلب غزل پیش زنان وطنم

غنچه باغ بهشتم ،گل سرخ چمنم
هم دمم ، هم نفسم ، نام من اینست : زنم

شعر اگر شعر شود خال و خطی از من هست
مرد اگر مرد شود ، مادر او کیست ؟ منم !

زخمی از غربت نارنج و ترنج است دلم
یوسفی گم شده در معجزه پیرهنم

دردها داشته ام از غم تاریخی عشق
از ندانستن ِقدرم چه کبودست تنم ...

مرغ افسانه ایم ، شاه پر ققنوسم ...
زندگی بال و پری یافته از سوختنم

صبر نام دگرم بود و تو می دانستی
چشم بستی بروم ، حرف دلم را نزنم

گرچه در دورترین نقطه دنیا باشم
می تپد قلب غزل پیش زنان وطنم

خانه ای ساختم از عشق , خرابش کردی
آرزوهای مرا , هیچ حسابش کردی

گفته ای دل به دل عالم و آدم ندهی
نکند نوبر دل داشته قابش کردی !

سر به در , پای به درکوفت , دل ساده ی ما
از پی پنجره هر بار جوابش کردی ...

شعرهای آخرم را جور دیگر گفته‌ام
با غم واندوه تو، با قلب پرپر گفته‌ام

با خیال روی تو، در گوشه‌ی تنهایی‌ام
یکّه و تنها و بی همراه و یاور گفته‌ام

هرچه میگفتند بس کن عاشقی دیوانگیست
باز هم از عشق تو، هم کور و هم کر گفته‌ام

گفته بودم «دوستت دارم» به من گفتی نگو
طاقت دل طاق شد، صد بار دیگر گفته‌ام

حکم اعدامم شبی در شهر اجرا میشود
بس که از عشقت برای خلق کافر گفته‌ام

با سکوتت سر نَبُر از بیت بیت شعر من
این غزل را من نه با دل بلکه با سر گفته‌ام...

همیشه یک ذره حقیقت پشت هر "فقط یه شوخی بود" هست ... !
یک کم کنجکاوی پشت "همین طوری پرسیدم" هست ... !
قدری احساسات پشت "به من چه اصلا" هست ... !
مقداری خرد پشت "چه میدونم" هست ... !
و اندکی درد پشت "اشکالی نداره" هست

tm

✅
آسمان ! زیبایی باران به نم نم بودن است
ارزش بسیار مروارید در کم بودن است

ابر وقتی دل برید از آسمان مه می شود
این میان چیزی که معلوم است مبهم بودن است

سرنوشت قطره ها با هم تفاوت می کند
راه یابی در دل گل ، حسن شبنم بودن است

خارها دور از هم و گلبرگ ها دور هم اند
آن چه گل را قیمتی کرده ست با هم بودن است

میزبان عشق بودن آن قدر هم سخت نیست
تنگدستی های دل از فرط بی غم بودن است

در آغوش خودم هستم...

من خودم را در آغوش گرفته ام!

نه چندان با لطافت...

نه چندان با محبت...

اما وفادار... وفادار...!

گوشه‌ی ابرو که با چشمت تبانی می‌کند
این دل خامــوش را آتش فشانــی می‌کند

عاشقت نصف جهــان هستند، اما آخرش
لهجه‌ات آن نصفه را هم اصفهانی می‌کند

چای را بی پولکی خوردن صفـا دارد، اگر
حبه قندی مثل تو شیرین زبانی می‌کند

گاه می‌خواهد قلم در شعر تصویرت کند
عفو کن او را اگر گاهــی جوانی می‌کند

روی زردی دارم اما کس نمی‌داند درست
آنچه با من عطر شالــی ارغوانی می‌کند

عاشق چشمت شدم، فرقی ندارد بعد از این
مهربانــــی مــی‌کند ، نامهربانـــــی مـی‌کند

مــاه من! شعرم زمینی بــود اما آخرش
عشق تو یک روز ما را آسمانی می‌کند

#قاسم صرافان

گاهی چه دلگیر می شوی از خدا و گاهی
چه بی اندازه دلت برایش تنگ می شود؛

گاهی ز حکمتش شاکی؛
گاهی مشکوک و گاهی مجذوب عدالتش میشوی؛

گاهی از رگ گردن به تو نزدیکتر
و گاهی دور میشود از تو....!!! گاهی قدرتش در لبخند تو جاری میشود
و گاهی در گریه ات؛

خدا همان خداست،
کاش اینقدر ما گاهی به گاهی نمی شدیم ...

سخت است دلم پیش تو باشد تو نباشی
احساس غزل خوان تو باشد تو نباشی

سخت است که محدوده ی ممنوع خیالم
جولان گه افکار تو باشد تو نباشی

تحریم بدی شامل حالم شود آنروز
فکرم همه آغوش تو باشد تو نباشی

دریای نمک پر شد و سخت است برایم
هر لحظه دلم شور تو باشد تو نباشی

میترسم از این بال که در لحظه ی پرواز
زنجیر به رویای تو باشد تو نباشی.

یه وقتایی که دلم گرفته
بغض دارم آروم نیستم !
دلم براش تنگ شده..حوصله هیچکسو ندارم
به یاد لحظه ای میوفتم که اون همه بیقراریامو دید
اما چشماشو بست و رفت ...

⏱⏱⏱

نگران فاصله رویاهایت

با حقیقت اکنونت نباش

اگر می توانی چیزی را تصور کنی ،

قطعا آنرا بدست خواهی آورد .

🌞


در توبه مرا گفت كه برگير شرابی
ساقی تو كه خود بيشتر از خلق خرابی !

اين ماهی دلمرده در اين بركه ی دلگير
جز دوری آن ماه نديده ست عذابی

من عارف دلتنگم ، يا زاهد دلسنگ ؟
هر روز نقابی زده ام روی نقابی

يک عمر ملائک همه گشتند و نديدند
در نامه ی اعمال منِ مست صوابی

ساقی! همه بخشوده ی یک گوشه چشميم
آنجا كه تو باشی چه حسابی ؟ چه كتابی ؟





فاضل نظری

اَهلِ نَماز میشَوَم، جُمله نیاز میشَوَم
سوی حِجاز میشَوَم "باز مُقابِلَم تویی"

باده ی ناب میشَوَم، شِعر و کِتاب میشَوَم
یِکسَره خواب میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

هَمرَهِ موج میشَوَم، راهیِ اوج میشَوَم
فوج به فوج میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

سایه ی ماه میشَوَم، دَر تَهِ چاه میشَوَم
راهیِ راه میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

توی رَواق میشَوَم، کُنجِ اُتاق میشَوَم
بَسته به طاق میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

اینهَمه مَرد میشَوَم، مَخزَنِ دَرد میشَوَم
ساکِت و سَرد میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

اَز هَمه دور میشَوَم، نقطه ی کور میشَوَم
زِنده به گور میشَوَم،"باز مُقابِلَم تویی"

هَمدَمِ خار میشَوَم، بی کَس و یار میشَوَم
بَر سَرِ دار میشَوَم، "باز مُقابِلَم تویی"

#مولانا

دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید

ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح!
نصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید

مرا امید بهبودی نماندست، ای خوش آن روزی
که می‌گفتم: علاج این دل بیمار می‌باید

بهائی بارها ورزید عشق، اما جنونش را
نمی‌بایست زنجیری، ولی این بار می‌باید💖

گاهی دلمان از هرچه آدم است میگیرد!!

گاهی دلمان دوکلمه حرف مهربانانه می خواهد!!

نــــــــه به شکل دوستت دارم

ویا نـــــــه به شکل بی تو میمیرم

ساده شاید مثل دلتنگــــ نباش...

فردا روز دیگریست.

آمدم پیش دوچشمانت بمیرم نیستی
ازشفای بوسه‌ات‌حاجت‌بگیرم نیستی

میروم شایدکه بعداز مردنم‌ یادم‌کنی
بی‌توحکم‌مرگ خودرا‌میپذیرم‌نیستی

غرق رویاهای شیرین توخسرومیشوم
مثل فرهادی‌سحرگاهان فقیرم‌نیستی

نیستی‌طوفان ‌بپاکردی به دریای دلم
بادبان‌بشکسته‌درطوفان‌اسیرم‌نیستی

سینه ازتیر نگاهت زخم دارد تا ابد
تاقیامت‌عاشق‌این زخم وتیرم‌نیستی

درتنور غصه میسوزم میان شعله ها
زیرسنگ آسیاب غم خمیرم نیستی

منتظرچشمان بیخوابم‌براه‌قاصدی
مثل من مشتاق یک نامه برایم نیست