شعر و شیدایی

                        

کوچ پرنده ها را دوست ندارم
میدانم
پرنده ای که کوچ کند
دل کندن را بلد است
من" یاکریم های " پنج دری خانه ی مادر بزرگ را
به تمام پرستوهای مهاجر
ترجیح میدهم
یا این گنجشک های کوچک
که تمام زمستان را میلرزند
اما
میمانند
تا من پشت پنجره ام
تنها نباشم ..

روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد...
خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد
زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ ...
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند
رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند
ابر را پاره خواهم کرد
من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد
و به هم خواهم پیوست،خواب کودک را با زمزمه زنجره ها
بادبادک ها به هوا خواهم برد
گلدان ها آب خواهم داد ...
خواهم آمد ،سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
هر کلاغی را کاجی خواهم داد
مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت

سهراب سپهری

اسفنـــــد سلام خوش آمدی
تو بوي عیــــــــــد ميدهي...
خانه تکانی..
خریــــــــــد...
سرمای بي سامان هوا
و مرورِ خاطرات ۱۱ ماه پیش⌛️ ......
اسفنــــــــــدجان
بي شک مهرباني
که با شنبه آمدی
الهي خوش قدم باشي
و آنقدر برایمان
شادی و عشق آورده باشي
که تا تکرار دوباره ات
یادت کنیم
سلام به دوستانم برسان
وبگو
دوستشان دارم...
بگو
هرجای این آب و خاک که هستند
الهي
شاد و سلامت باشند
روزتون و اسفندتان بخیر
خدا همیشه پشت و پناهتان...

ميروم درخلوت دل صحبتي ديگر كنم
صحبت ازاين روزگارِ بي در و پيكر كنم

ميروم تـا جـامـه بـيـگـانگي در بر كنم
ميروم تا صحبت از انسان بي ياور كنم

ميروم تـنـهـا ولي بـا كوله باري ازغزل
تـا غزلها را همي من ثبت بردفتر كنم

ميروم من خسته و افسرده با صد آرزو
مرگ عشق و سايهء بيگانه را باور كنم

ميروم در بـسـتـر ايـام بي فرداي خويش
شكوه ها از شـهـوت رنـدان بـازيـگر كنم

ميروم تـا در پـنـاه زورق بشكسته اي
خـاطرات زنـدگـي را مـثـل گـل پرپر كنم

ميروم شايـد كـه در ديـدار با اين دلستان
گفتگو از بــازي ايـن ديــو غـارتـگـر كنم

ميروم من ، "عاشقان" ، تـا بانگ تنهائي زنم
از غـم مرگ مـحـبـت , مــرگ خود باور كنم

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ، دل نداد
ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست»

بادا « مباد گشت و » مبادا « به باد رفت»
آیا « ز یاد رفت و » چرا « در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان ندادو خدا...در گلو شکست

شدہ عشقے بہ دلت باشد و انڪار ڪنے
یا ڪہ از بودن او در دلت اقرار ڪنے

شدہ صدبار بمیرے و شبت روز شود
باز هر بار همین ڪار، تو تڪرار ڪنے

شدہ از روزہ ے لبهاے ڪسے خستہ شوے
برسد روز ملاقات و تو افطار ڪنے

شدہ تنها بشوے بغض تو باران بشود
از تَهِ قلب خودت باز تو اصرار ڪنے

شدہ یارت بشود دور ز چشمت و تو باز
نتوانے ڪہ غمت بر همہ اظهار ڪنے

ﺳﻔﯿﺮِ ﮐﺸﻮﺭ ﺳﺮﮔﯿﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﻢ
ﻭﺯﯾﺮ ﻣﺴﮑﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻋﺎﺑﺮ

تو ﺍﺯ ﺗﺮﻭﺭ ﺷﺪﻥِ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭی
ﭼﺮﺍ ﮐﺴﯽ ﻧﻔﺴت ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑُﺮﺩ شاعر

#رئوف_دلفي

دردلم قصری تو داری ،خانه میخواهی چه کار
در دلت یک عاشق بیگانه میخواهی چه کار

من که با تو خوب بودم عشق کن در جان من
من که قصری ساختم ویرانه میخواهی چه کار

تو چو شمع و این دلم پروانه رویت شده
سوز عشقم را ببین پروانه میخواهی چه کار

با تو مهتاب برایم چون غزل زیبا شود
جان من بی تو شبی مستانه میخواهی چه کار

در درون واقعیت عاشقت گشتم بگو...
بین هر خواب شبت افسانه میخواهی چه کار

من که هر شعر و غزل را بهر تو خواهم سرود
شعری از یک شاعر دیوانه میخواهی چه کار

در دلت جایی برای دیگری داری مگر؟
غیر من اقرار کن هم خانه میخواهی چه کار

زیباترین دریاها دریایی است
که هنوز بر آن قایقی نرانده ایم

زیباترین حرفها حرفهایی است
که هنوز به هم نگفته ایم

بیا ای دوست
دور درختی جمع شویم
که هنوز آن را نکاشته ایم،،،

"احمد شاملو"

قاب عکسی کهنه ام در گنجه...پیدا کن مرا
بر غبار صورتم دستی بکش‌؛ها کن مرا

از تماشا کردن باران که لذت می بری...
روبرویم ساعتی بنشین ،تماشا کن مرا

دستهایت زیر چانه خیره شو در چشم من
بغض اگر کردی نترس و باز حاشا کن مرا

حاصل تفریقت از آغوش من گرچه غم است
از حواس جمع آن آغوش منها کن مرا

به همان تنهایی ام بسپار.... بعد از سالها
یک صدا می آید از گنجه....که پیدا کن مرا


سید مهدی ابوالقاسمی

من یک زنم
درآستانه ی چهل سالگی....

موهای سپیدگیجگاهم
گیجم نمی کند
دل بسته ام به این تارهای برف انگیز....

گذرگاه میانسالی
تبسم ارجمندانه ای
برلب دارد.

رهاتر از معبر پیشین(جوانی)
راه می روم.

رج های جوانی را
بافه بافه
برقامت زندگی دوخته ام.

اینک
رج می زنم
بافه های سپید
سپید
و رازانه ........

#مهنازمحمودی

می رسد یک روز فصل بوسه چینی در بهشت
روی تختی با رقیبان می نشینی در بهشت

تا خدا بهتر بسوزاند مرا خواهد گذاشت
یک نمایشگر در آتش، دوربینی در بهشت

صاحب عشق زمینی را به دوزخ می برند
جا ندارد عشق های این چنینی در بهشت

گیرم از روی کرم گاهی خدا دعوت کند
دوزخی ها را برای شب نشینی در بهشت

... با مرامی که من از تو باوفا دارم سراغ
می روی دوزخ مرا وقتی ببینی در بهشت

من اگر جای خدا بودم برای «ظالمین»
خلق می کردم به نامت سرزمینی در بهشت

فانوس نمیخواهد، از نور تو مهتابم
آرام تر ای امواج، من معنی گردابم

درکوچه ي رویایم،چشمان تو روشن شد
پلکی زده اي برهم،برهم زده اي خوابم

با خنده ی لبهایت، خورشید اذان میگفت
من تشنه ي لبخندت، او تشنه ي محرابم

سبزاست كوير اما، با ناز سرانگشتت
من را تو نوازش كن،ديريست كه بي تابم

آرامش دریاها، از آن دل دریایي ست
همدل شــده ام با تو، آرامشِ مردابم

مانند درختی پیر، در حسرت یک شعله
آتش بِکشم امشب، من دور ِز هر آبم

ساقیا می ده که آخر گنبد نیلوفری ،
ارغوانی رنگ ما را ، زعفرانی میکند ...

#فروغی_بسطامی

شاعری می گفت از داغ دلش،
در جوانی بوی پیران می دهد...

عاشقی از یاد برده بس که عشق،
دل به هر کس مفت و ارزان می دهد...

نانِوا از جوش شیرین سود بُرد،
کوهکن در کوه ها جان می دهد...

خود به چشم خویش دیدم کودکی،
جان برای لقمه ای نان می دهد...

از قضا دیدم سگی بر توله شیر،
مادری می کرد و پستان می دهد...

من نمی دانم خدا از بهر چه،
اشرفیت را به انسان می دهد...

ما شرافت را کجا گم کرده ایم ؟
بر جفاهامان که فرمان می دهد ؟

در دلم من از خدا هم شاکی ام،
از چه دنیا بوی زندان می دهد ؟

یاوه پس گفتند در ضرب المثل،
هر کسی دندان دهد نان می دهد ؟

سر به هوا شده ام.
نه از وقتی که عاشقت شدم؛
نه؛
از وقتی که تو ستاره سهیل شدی
سر به هوای دیدنت شدم.



#مائده_ارمانی

ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍ ﺷﺪﻡ!
ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﯿﺰﯼ
ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﯽ
ﻣﺮﺍ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻫﺎ ﺭﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ!
ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯽ
ﮐﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﭘﯿﺮﻭﺯﻡ ﮐﻦ...

عاقبت با یک غزل، او را هوایی میکنم
بعدِ عاشق کردنش، خود را فدایی میکنم

گفته اند او عاشقِ شعر است و شاعر پیشگی
با همین ترفند، از او دلربایی میکنم

من که "شاعر" نیستم، اما به عشقِ او چنین
در میانِ دوستان، "شاعر نمایی" میکنم !!

قلب او سنگی ست، من میکوبمش با شعر ناب
کعبه ای می سازم از آن و خدایی میکنم

او طلسمم کرده با آن چشم های آبی اش
شعر میخوانم، نگاهش را گدایی میکنم

من به اعجاز "غزل" بر قلب ایمان دارم و
آخرش هم با "غزل" او را هوایی میکنم

ای در میان جانم و جان از تو بی‌خبر

از تو جهان پر است و جهان از تو بی‌خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی‏نصیب

نام تو بر زبان و زبان از تو بی‌خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان

در جان و در دلی، دل و جان از تو بی‌خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را

وان‌گه همه به نام و نشان از تو بی‌خبر

شرح و بیان تو چه کنم زان که تا ابد

شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی‌خبر

جوینــدگان گوهر دریای کُنه تو

در وادی یقین و گمان از تو بی‌خبر

عطار اگر چه نعره‏ ی عشق تو می‌زند

هستند جمله نعره‏ زنان از تو بی‌خبر


#عطار_نیشابوری

از تو که حرف می زنم
چنان نوبرانه می شوم ،
که بهار هم
دهانش آب می افتد !!

#احمد_شاملو