شعر و شیدایی

                        

شعر و شیدایی

حق نداری به کسی دل بدهی الا من
پیش روی تو دو راهست فقط من یا من!

عاشقم دست خودم نیست بهم می ریزم
که تو هم با بقیه خوب شَوی هم با من

لااقل عاشق من هم نشدی عاقل باش.
لطفا آلوده نکن، سهم مَنَست آن دامن

اعتباری به تو و قول و قسم های تو نیست
باورت کرده ام از ساده دلی... اما من

مثل یک شاخه طوفان زده در پاییزم
با شکوفا شدنت می روم از اینجا من

آخرش نوبت تنهایی من باتو نشد
کمتر از سقف و در و پنجره ام آیا من؟!

دیر می آیی و با خاطره ها می میرم
بی تو در دورترین منطقه دنیا من!

سه تارم ، راست میگوید .....
کمی ناکوک و بد حالم.....
مخالف میزنم ، زیرا ....
مخالف گشته اقبالم....
دلم می خواهد امشب را در آوایش رها باشم....
ولی افسوس دلتنگم .....
ولی افسوس بی بالم.....
اسیر اشک نافرمان ....
اسیر بغض حرمانم....
گلو را می فشارد دل ....
پر از قیلم ،پر از قالم....
نه آهی و نه سودایی ....
نه شوری و نه غوغایی....
دل آرایی ندارم تا که پرسد حال و احوالم.....
به دامان تو افتادم ولی دامن کشی کردی....
خدایا عاشقی کن تا
بفهمی از چه مینالم....

آتشت سرد است و یخبندان تنم
دوزخی می‌خواهد از عصیان، تنم

سر کشم؛ افسار می‌خواهم چه‌کار؟
خاک‌ باش و پنجه‌ی طوفان، تنم

دامنم را نذر بستر کرده‌ام
سفره‌ی بی‌تابی‌ات را نان، تنم

سنگی و هی می‌خراشد سال‌هاست
سنگ را با چنگ یا دندان، تنم

سال‌ها از صخره‌ات سَرخورده‌ام
سال‌ها از صخره‌ات ویران، تنم

با تو صرف نیستن شد هستِ من
درد دارد؛ دردِ بی‌درمان، تنم...

دوستت دارم..چرایش پای تو،
ممکنش کردم،محالش پای تو

میگریزی از من و احساس من
دل شکستن هم ،گناهش پای تو

آمدی آتش زدی بر جان من
درد بی درمان گرفتن هم،دوایش پای تو

من اسیرم در میان آن دو چشم
قفل زندان را شکستن هم،سزایش پای تو

سوختم،آتش گرفتم زین سبب
آب بر آتش نهادن هم جزایش پای تو

پای رفتن هم ندارم من،از کوی دلت
پا نهادن بر دل مست و خرابم پای تو...

خدا از سر تقصیر موهایت نگذرد

اگر بسته بود

من چنین آشفته نبودم...

صدایَش را شنیدم جان گرفتم
ز کُفر افتادم و ایمان گرفتم !

چنان عطر کلامش تازه ام کرد
که گویی غُسل، در باران گرفتم !

غمین و خسته و سرگشته بودم
ولی با صُحبتش سامان گرفتم

کلام دلنشینش شعر نغزیست
که از آن مَطلَعِ تابان گرفتم

ز نَجوایش درونم زیرورو شد
هرآنچه خواست قلبم، آن گرفتم

مرا حاجت از این خوشتر نباشد
که در اوجِ غم از یزدان گرفتم

عجب حال خوشی دارم من امشب
که جانِ تازه از جانان گرفتم ...!

خميده قامت طبعم ز دست بى هنران

بدين عصاى قلم مى زنم كنون قدمى...







#صبا_سالارى

در منِ عاشق توانِ ذره ای پرهیز نیست...!



پرت کن ما را به دوزخ،امتحان بی فایدَست ...






#کاظم_بهمنی

می خواستم بهار شوم باغبان نخواست...

می خواستم درخت شوم، نردبان شدم!






#علی_اکبر_یاغی_تبار

چشم مهتاب گریه می کرد و
نیمه شب آب گریه می کرد و

در طواف شکسته پهلویی
مثل گرداب گریه می کرد و

غسل می کرد هر چقدر آن شب
باز خوناب گریه می کرد و

گریه ها گر چه بی صدا بودند
دل بی تاب گریه می کرد و

ماه قدش خمیده بود و با
آفتاب گریه می کرد و

مادری پا به پای طفلانش
باز در خواب گریه می کرد و

هر که با چشم تر زمین می خورد
کوه هم با کمر زمین می خورد

داشت سلمان می آمد از خانه
که سر هر گذر زمین می خورد

کودکی نیز پشت یک تابوت
پشت پای پدر زمین می خورد

که به داد دل علی برسد
گاه گاهی که بر زمین می خورد

راه می رفت با عصا اما
بین دیوار و در زمین می خورد

#رحمان_نوازنی

تا آن صنم آمد به در از پرده، فلک گفت

الحق که درین پرده چنین پرده‌دری نیست

#فروغی_بسطامی

شاخه را محکم گرفتن این زمان بی فایده ست
برگ می ریزد، ستیزش با #خزان بی فایده ست

باز می پرسی چه شد که #عاشق جبرت شدم
در دل طوفان که باشی بادبان بی فایده ست

بال وقتی بشکند از #کوچ هم باید گذشت
دست و پا وقتی نباشد نردبان بی فایده ست

تا #تو بوی زلفها را می فرستی با نسیم
سعی من در سر به زیری بی گمان بی فایده ست

در من ِ #عاشق توان ِ ذره ای پرهیز نیست
پرت کن ما را به دوزخ، امتحان بی فایده ست

از نصیحت کردنم پیغمبرانت خسته اند
حرف #موسی را نمی فهمد شبان، بی فایده ست

من به دنبال #خدایی که بسوزاند مرا
همچنان می گردم اما همچنان بی فایده ست


#کاظم_بهمنی

آنقدر مستانه خندیدم که برگردی نشد
در نبودت سخت کوشیدم که برگردی نشد

من سلاحم عشق بود و شهرتم عاشق ولی
با تمام شهر جنگیدم که برگردی نشد

#محمد_درویش

افروختن و سوختن و جامه دریدن
پروانه ز من، شمع ز من، گل ز من آموخت

#طالب_آملی

خبر داری که شهری روی لبخند تو شاعر شد؟
چرا اینگونه، کافر گونه، بی رحمانه میخندی؟

#فاضل_نظری

باز دارم خشک و خالی می شوم
خم شدم ، دارم سوالی می شوم

در کویری که ندارد آب و رنگ
همدل گل های قالی می شوم

اتفاقی عاشقت گشتم و باز
اتفاقی احتمالی می شوم

با تمام سینه ی خشکیده ام
پیش تو باغی خیالی می شوم

تا نمیری در کویرم از عطش
بستر رودی شمالی می شوم

بی دروغ و بی کلک ، بی هیچ حرف
سبز سبز از جنس شالی می شوم

گرچه که خود در درون شعله هام
گرچه که خالی خالی می شوم

#امیر_نظام_دوست

كورم كن و برو كه پس از رفتنت عزيز

ديگر كسى به درد تماشا نمى خورد

#حسين_گلچين

لذت مرگ نگاهی ست به پایین کردن
بین روح و بدنت فاصله تعیین کردن

نقشه میریخت مرا از تو جدا سازد «شک»
نتوانست، بنا کرد به توهین کردن !

زیر بار غم تو داشت کسی له میشد !
عشق بین همه برخاست به تحسین کردن

آن قدر اشک به مظلومیتم ریخته ام
که نمانده ست توانایی نفرین کردن

با وفا خواندم ات از عمد که تغییر کنی
گاه در عشق نیاز است به تلقین کردن

" زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست "
خط مزن نقش مرا موقع تمرین کردن !

وزش باد شدید است و نخ ام محکم نیست
اشتباه است مرا دورتر از این کردن …

#کاظم_بهمنی

ما شعلهٔ شوق تو به صد حیله نشاندیم
دامن مزن این آتش پوشیدهٔ ما را

😔
#وحشی_بافقی