شعر و شیدایی

                        

قلب من با پرسشی شب تا سحر سر میکند:
"کی خدا ما را برای هم مقدر میکند؟"

خیره ماندن های تو در عکس هم سکر آور است
هرکسی یادت میفتد روسری سر میکند

قبله را گم میکنم ، کمتر بخند ...این خنده ها
آن چه را شیطان نکرد-الله اکبر- می کند!

تا نگاهم میکنی" ایاك نعبد", بعد این
دین من کم کم خدا را در تو باور میکند

در تمام پیرهن ها ماه کامل می شوی
سرمه ای اما تو را یکجووور دیگر میکند

امتحان پس داده ها با من تفاوت می کنند
بی محلی هایت آدم را جری تر می کند

حرف بر ضد تو بسیار است اما گوش من
از یکی میگیرد و از دیگری در می کند

گرچه در چشم تمام شهر ، "آدم " بوده ام
"دوست دارم" های تو، آخر مرا خر میکند

، بغلم کردی و گفتی که دلم غم دارد
باورت هست که این عشق تو را کم دارد

طرح چشمان تو یک معحزه دارد زیرا
بر سر هر مژه‌ات حالت شبنم دارد

تو به یک تیر نگاهی ندهی دل اما
شکل چشمان تو یک لذت مبهم دارد

بسکه دوری زبرم یکسره کارم گریه است
گوییا از غم تو شور محرم دارد

عشق تو نقطه ی آغاز همه ویرانی است
این خرابی مرا زلزله ی بم دارد

من به یک جرعه از آن جام تهی خود مستم
که سرانجام مرا عشق تو با هم دارد

بوسه هرگز نشود مایه ی آرامش من
بغلم کن دلم بی تو بسی غم دارد

آموزگار نیستم
تا عشق را به تو بیاموزم
ماهیان نیازی به آموزگار ندارند
تا شنا کنند
پرندگان نیز آموزگاری نمی خواهند
تا به پرواز در آیند
شنا کن به تنهایی
پرواز کن به تنهایی
عشق را دفتری نیست
بزرگترین عاشقان دنیا
خواندن نمی دانستند


"نزار قبانی"

می نشینم رو به روی خواهش ابروی تو
بعد می بافم غزل با خوشه های موی تو
تا بریزی توی چشمانم نگاهت را شبی
مست خواهم شد از آن عطر خوش شب بوی تو
با همان مستی به روی صفحه ای از خاطرم
می کشم تصویری از چشم و لب هندوی تو
تا بدانی ای غزال کوهی شور آفرین
با تو هستم تا همیشه با گل مینوی تو
شور و حال این غزل هم با تمام ساده گی
یک نشانی دارد از زیبایی آهوی تو
یا که عنّاب لبان مخمل این واژه ها
سرخیش را دارد از سرخاب سیب روی تو
می شود فرمان دهی ای نا خدای چشم من
تا بمانم در پناه چادر گیسوی تو.

دل به دل راه قشنگی دارد ،
که درونش همه عشق است و وفا
و ندارد راهی ...
به در بسته ی خاموش جفا .
حال من می‌گویم ...

دل به دل راه ندارد هرگز !!
به یقین ، دل به دل راه اگر داشت
تو میدانستی ...
که دلم را به قشنگی نگاهت بستم
و چقدر محتاج نگاهت هستم !
باز میدانستی ...
که ترک سبز غرورم از چیست
و چرا خانه ی دل بی تو ... تهیست !
دل به دل راه اگر داشت ...
تو میدانستی ...
که چرا این دل من
خالی از غم نشود بعد از آنگاه
که تو رفتی و دیگر نیستی

خنده ی خشکی به لب دارم ولی بارانی ام

ظاهری آرام دارم باطن طوفانیم

#سجاد_سامانی

زندگیِ من از روزی آغاز شد
که تو را دیدم
و بازوانت، راهِ دهشتناکِ جنون را
بر من سد کرد
و تو سرزمینی را نشانم دادی
که در آن تنها بذر نیکی می‌پاشند

تو از قلبِ پریشانی آمدی
تا تسکین دهی تب و دردم را
و من درختی بودم که در جشن انگشتانت
می‌سوختم از اشتیاق
من از لب‌های تو متولد شده‌ام
و زندگی‌ام از تو آغاز می‌شود.

لویی آراگون
ترجمه سارا سمیعی
#سارا_سمیعی

از دل ِ دیوانه ام دیوانه تر دانی که کیست؟

من! که دائــم در علاج ِ این دل ِ دیــوانه ام

#سحاب_اصفهانی

آنکه بی یار کند یار شود باز تویی
آنکه دل داده شود دل ببرد
باز تویی

آنکه عشقش به نفس باده دهد
باز تویی
آنکه بی باده کند جان مرا مست
تویی

#مولانا

گفته بودی با قطار این بار خواهم رفت و من

مانده ام باید چطور این چرخ را پنچر کنم...

#احسان_پرسا

نُتــ های ابداعیِ آهنــگ تـــو ...
هیــچ از واقعیت شعر من نمیـــداند
بیهــوده در چشمانم به جستجو مانــده ای
من با کوک سازِ تو هرگــز شاعــر خوبی نخواهم شـــد


#امااهورا

ابر مجموعه ایست از گریه
با خودم...باتو...باز میجنگم

حرف تو باز پا برهنه دوید
وسط شعر های بی رنگم

#میترا_ملک_محمدی

دوست دارم ، تو برایم عشق را معنا کنی
خواب دنیا را کنارم غرق در رویا کنی

دوست دارم ، دورِ تو پروانه باشم روز و شب
شمعِِ من باشی و در من شعله ها بر پا کنی

دوست دارم ، از خودم تنهای تنها بگذرم
تا تو جایم را بگیری ، در دلم غوغا کنی

دوست دارم ، واژه واژه شاعرِ چشمت شوم
تا نظر پشت نظر ،شعرِ مرا زیبا کنی

دوست دارم ، دل به دریای نگاهت بسپرم
قطره قطره اشک ریزم ، تا مرا دریا کنی....!!!

در جان من زیبایی او جا نمی شد
این تنگ هرگز جای ماهی ها نمی شد

هر بار می بوسیدمش با گریه می گفت:
یک روز عاشق می شوم ...اما...نمی شد

من گم شدم در خاطرات کهنه، ای کاش
این قاب عکس گم شده پیدا نمی شد

هر وقت می آمد دلش با دیگری بود
هر وقت تنها می شدم تنها نمی شد

آتش گرفت آن شمع و جمعی خیره در من
پر ...وا...نمی شد...آه...نه...پر...وا...نمی شد!

بر خاک افتاد اشک من ، آن رود حق داشت
این قطره دیگر لایق دریا نمی شد...
.

در رهگذر باد ، چراغی که تراست
ترسم که بمیرد زِ‌فراغی که تراست

بوی جگر ِ سوخته همه عالم بگرفت
گر نشِنیدی ،زهی دماغی که تراست


#رودکی

که اگر غرورت
مجابم نمی ساخت
-به دیگر گونه عاشق شدن
تمام عظمت عشقم
از تو بود.....
و شعرهایم
نامت را
- به عروجی ناباور
بال می کشید
کاش می دانستی از تو
تنها ، همین سطر کوتاه را
- به یادگار دارم
دوستت دارم ناگفته را.!!!...


#گویا_فیروز_کوهی

مپرس شادی من حاصل از کدام غم است
که پشت پرده ي عالم هزار زیر و بم است

زيان اگر همه ي سود آدم از هستي ست
جدال خلق چرا بر سر زياد و كم است

اگر به ملک رسیدی جفا مکن به کسی
که آنچه کاخ تو را خاک میکند ستم است

خبر نداشتن از حال من بهانه ي توست
بهانه ي همه ظالمان شبیه هم است

کسی بدون تو باور نکرده است مرا
که با تو نسبت من چون دروغ با قسم است

تو را هوای به آغوش من رسیدن نیست
وگرنه فاصله ي ما هنوز یک قدم است...
فاضل_نظری

من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
"خانه دوست کجاست؟ "

ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻗﯿﻤﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ
ﺍﺯ ﺑﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﺩ ﺍﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻡ ﺑﺮﻫﺴﺘﯽ ﺍﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ
ﺯﯾﺮﺵ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﭼﻮﺏ ﺣﺮﺍﺟﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﻝ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻝ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﻫﯽ ﻋﻘﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺪﻩ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺷﺪ
ﺍﯼ ﻋﻘﻞ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺳﺮﺯﻟﻒ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ
ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﺍﻣﺸﺐ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻩ ﺭﺯﻩ ﮔﺮﺩﯼ
ﺍﯼ ﺑﯽ ﺣﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ
ﺩﯾﮕﺮﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎﺏ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

ﺍﻣﺸﺐ ﺣﺮﺍﺟﯽ ﺩﻝ ﺧﻮﻥ " ﭼﮑﺎﺩ " ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻗﯿﻤﺖ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ

بهانه عشق,,
دستهایم خالیست
اشکهایم چه روان
غم من سنگ شده بر دوشت
لیکن ای نوگل من
تا تو هستی به برم
من به شکرانه حرم نفست
بر لبم هست غزلها بسيار
ونم بارانی،
کز سر شوق ز رخساره من گشته روان
گویمت همدم شبهای غمين
بذرشب گریه چشمان تورا
به زمين دل خود ميکارم
تواگررفتی سبز
واگر ماندم زرد
توبدان تا دم مرگ
غرقه در اينهمه درد
دوستت میدارم.

,,مرتضی ذوالفقاری,,