شعر و شیدایی

                        

باور نمی‌كنم كه مرا جا گذاشتی
اين‌جا مرا به حالِ خودم وا گذاشتی

در وحشتِ هميشه‌ی اين كوچه‌ها مرا
باور نمی‌كنم كه تو تنها گذاشتی

دردی غريب بر تن من شعله می‌زند
آری مرا در آتش غم‌ها گذاشتی

يعنی به غيرِ رفتنِ تو چاره‌ای نبود؟
رفتیّ و باز روی دلم پا گذاشتی

امشب به پلكِ پنجره‌ها نور می‌شوم
با حسِّ روشنی كه در اين‌جا گذاشتی

باور نمی‌كنم كه تو رفتیّ و بی‌خيال
اين‌جا مرا به حالِ خودم وا گذاشتی

#شیوا_فرازمند

حق نداری به کسی دل بدهی ،اِلّا من
پیش روی تو دوراه هست فقط من یامن

عاشقم دست خودم نیست به هم میریزم
که تو هم بابقیه خوب باشی و هم بامن

لااقل عاشق من هم نشدی عاقل باش
لطفا آلوده نکن، سهم منست آن دامن

اعتباری به تو و قول و قَسَمهای تو نیست
باورت کرده ام از ساده دلی... اما من

مثل یک شاخه طوفان زده در پاییزم
با شکوفا شدنت می روم از اینجا من

هیچ وقت نوبت تنهایی من باتو نشد
کمتر از سقف و در و پنجره ام آیا من؟

دیر می آیی وبا خاطره ها می میرم
بی تو در دورترین منطقه دنیا من...

شهرزادِ قصه هايم ، دل به دلدارت بده
تك سوارِ شعرهايم ، دل به "افسارت" بده
💞

بلبلِ باغ و بهارم ، خوش صدايِ دلنشين
مرغِ آمينِ وجودم ، دل به ديدارت بده

خلقتِ زيبايِ خالق ، علّتِ تبريكِ او
نوگُلِ زيبايِ هستي، دل به اين خارت بده

اي طبيبِ قلبِ زارم ، مرهمِ آلامِ من
عشقِ تو دار و ندارم، دل به بيمارت بده
💞

شهرزادِ قصه هايم ، خسته از گشتن شدم
تا به كِي گويم "كجايي" ، دل به "فرهادت" بده.

دلم.. یک اتفاق تازه می خواهد..!!

نه مثل عشق و دل دادن..؛

نه در دام غم افتادن..؛

دگر اینها گذشت از ما..!

شبیه شوق یک کودک..

که کفش نو به پا دارد

و گویی کل دنیا را ..

در آن لحظه به زیر کفشها دارد،

دلم یک شور بی اندازه می خواهد!

نه با تو .. با خودم تنها!

فقط گاهی..

دلم یک اتفاق تازه میخواهد

✍ فاضل نظری

در نگاهت رنگ آرامش نمایان می شود

آه می ترسم که دارد باز طوفان می شود

آرزوهایم همین کاخــی کـــه برپا کرده ام

زیر آن طوفان سنگین سخت ویران می شود

خوب می دانم که یک شب در طلسم دست تو

دامن پرهیـــز من تسلیـم شیطان می شود

آنچه از سیمای من پیداست غیر از درد نیست

گرچـه گاهی پشت یک لبخند پنهان می شود

عاقبت یک روز می بینی که در میدان شهر

یک نفر با خاطراتش تیـر باران می شود


کو شانه آشنایت بغضی غریبانه دارم
بارانی ات را تنت کن تا صبح باید ببارم

بغضم که لجباز و مغرور من هم که مغرور و لجباز
کودک شدم آخر امشب با کودک افتاده کارم
باید ببارم به پایت اما امان از غرورم
ای کاش آبی بر آتش کو اشک بی اختیارم

ای کاش خاری غباری شاید که اشکی بجنبد
تا پلک وامانده ام را یک لحظه برهم گذارم
ای کاش ها را رها کن بارانی ات را دراور
من ابر باران به جانم ابری که امکان ندارم
💮

من همان عاشقت هستم که غمت به جان خریدم
من همان ساقی تشنه ز لبم جام ندیدم

تو همان نگاه بودی که مرا دیوانه کردی
تو همان سلام بودی که مرا آواره کردی

من همانم که ز عشقت همه جا جار کشیدم
من همانم که ز عشقت همه غم ها کشیدم

تو همان فرشته هستی که مرا رسوا کردی
تو همان زندگی من ؛ که به کامم ننشستی

من همان قدم زدن در کوچه غم
من همان زندگی تاریک هستم

تو همان مغرور هستی که مرا در بند کردی
تو همان آزاده هستی که مرا آواره کردی

نشسته ام و گذشته ام را مرور می کنم

کارخاصی نکرده ام که گُلی به سرم بزند

اما...چرا

یک کارمهم:

اولین بار که به تو سلام گفتم....

بایک پسوند "آقا"


#ویدااحسان

گاهی از در تو بیا، بنشین کنار ِ او که نیست
زُل در آیینه سلامی کن نثار ِ او که نیست

دربیاور از تن ات بارانی ِ خیسی که هست
چتر آویزان کن از ابر ِ بهار ِ او که نیست

حال و احوالی بپرس و از دل ِ تنگت بگو
بیقراری کن اگر شد بیقرار ِ او که نیست

از خودت حرفی بزن، چیزی بگو، شعری بخان
گریه کن با گریه ی ِ بی اختیار ِ او که نیست

او همان است آرزوی ِ سالهای ِ رفته ات
تو همانی عاشق ِ دیوانه وار ِ او که نیست

هیزم ِ نُت های ِ باران خورده و دود ِ اجاق
شعله های ِ آتش و سوز ِ سه تار ِ او که نیست

سایه بر دیوار ِ خانه غرق ِ نجوای ِ سکوت
تو سراپا گوشی و در گیر و دار ِ او که نیست

مهر و آبان رفت و آذر خسته از تقویم شد
خسته تر از ساعت ِ شماطه دار ِ او که نیست

می نشینی شانه بر موهای ِ یلدا میکشی
عاشقانه با سرانگشت ِ انار ِ او که نیست

یک دقیقه بیشتر می ایستد شب فالگوش
تا شکایت می کنی از روزگار ِ او که نیست

فرش ِ زیبای ِ هزار و یک شب ِ ایرانی است
هر رج ِ ابریشم از نقش و نگار ِ او که نیست

این غزل را ثبت کن در دفتر ِ تنهایی ات
گریه کن این بیت ها را یادگار ِ او که نیست


"شهراد ميدرى"

سلام خوبترين اتفاق هر روزم
سلام مصرع آغاز شعر امروزم

هميشه حال دلم خوب مي شود با تو
به رقص مي آيد شعر و از تو پر سوزم

به عشق ديدن تو زنده مي شوم هر روز
و از نبودن تو مثل شعله مي سوزم

عجيب نيست كه بعد از هزار سال هنوز
به قاب عكس قشنگ تو چشم مي دوزم

كلاس درس تو باشد رفوزه خواهم شد
تو آن معلم و من هم كه دانش آموزم

دوباره آمده بودي به خواب من ديروز
هنوز مست همان خواب خوب ديروزم

بيا دوباره بگو اتفاق مي افتي
بيا بهانه خوب شروع هر روزم

زنبورها را مجبور کرده ایم،
از گلهای سمی عسل بیاورند!!!
و گنجشکی که سالها،
بر سیم برق نشسته
از شاخه های درخت می ترسد!!!
با من بگو چگونه بخندم؟
هنگامی که دور لبهایم را،
مین گذاری کرده اند!!
ما کاشفان کوچه های بن بستیم
حرفهای خسته ای داریم،
این بار،
پیامبری بفرست،
که تنها گوش کند.

#گروس_عبدالملکیان

ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو
عاشقان محرم یارند ز اغیار بگو

هم تو داری خبر از زلف گره در گرهش
پیش ما قصه دلهای گرفتار بگو

شرح غارتگری زلف دلاویر بکن
وصف خون ریزی آن نرگس عیـــار بگو

گوش را چونکه ز پیغــام نصیبی دادی
کی بود چشم مرا وعده دیدار، بگو .....
چون حکایت کنی از دوست، من از غایت شوق
با تو صد بار بگویم که دگر بار بگو

تا دگر سرو ننازد به خــــرامیدن خویش
سخنی با وی از آن قـــامت و رفتار بگو

ای صبا بنده نوازی کن و احوال همـــام
وقت فرصت به در بندگی یار بگو

ناگهان دیدم سرم آتش گرفت
سوختم خاکسترم آتش گرفت

چشم وا کردم سکوتم آب شد
چشم بستم بسترم آتش گرفت

در زدم کس این قفس را وا نکرد
پر زدم بال و پرم آتش گرفت

از سرم خواب زمستانی پرید
آب در چشم ترم آتش گرفت

حرفی از نام تو آمد بر زبان
دست هایم دفترم آتش گرفت

#قیصر_امینپور

اگر می شد برایت می نوشتم روزهایم را
و سهم چشم هایم را،سکوتم را ،صدایم را

اگر می شد برای دیدنت دل دل نمی کردم
اگر میشد که افسار دلم را ول نمی کردم

دلم را می نشانم جای یک دلتنگی ساده
کنار اتفاقی که شبی ناخوانده افتاده

همیشه بت پرستم , بت پرستی سخت وابسته
خدایش رارهاکرده به چشمان تودل بسته

تو هم حرفی بزن ،چیزی بگو،هر چند تکراری
بگو آیا هنوزم , مثل سابق دوستم داری؟

مینویسم تا بخوانی با دو چشم منتظر
دلبرم باز این دلم،چندیست بی تابت شده

گرچه دوری از برم اما بدان «دنیای» من
هر دو چشمم منتظر،فرش قدم هایت شده

اختیاری نیست بر لبها نیاید نام تو
در سرم غوغا و قلبم تنگِ دیدارت شده

چند ماهی این منِ افسرده حال و خسته دل
در نبودت گوییا تب کرد و بیمارت شده

«قول دل کندن گرفتی»،باشد اما حس من
بی گمان همچون گذشته گرم بازارت شده

عکس هایت یک به یک شوری عشقم را چشید
هر زمانی که دو چشمم محو چشمانت شده

کاش برچیده شود این دوری و درد فراق
ای نگارا این دلم،دیریست کم طاقت شده,,

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای ، های های عزا در گلو شکست

آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت
" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکستs

قیصر امین پور

ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﺍﺯ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻭﻧﺎﺯ ﻭ ﺍﺩﺍﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺁﻥ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺶ ﺷﮑﺮﯾﻦ ﺷﺪ
ﺍﺯ ﻧﻐﻤﻪ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﻭ ﺩﻭ ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﮕﻔﺘﻢ
ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺬﺷﺘﻢ، ﺯ ﺧﻄﺎﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﺑﻨﻮﺷﯽ
ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻡ ﺷﻔﺎﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﺍﺯ ﻣﯿﮑﺪﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ
ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻮﯼ ﻭ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ
ﻣﻦ ﻫﻢ ﺯﺗﻮ ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﮔﺪﺍﯾﺖ ﮔﻠﻪ ﮐﺮﺩﻡ.

کوه را طاقت نباشد ، عشق پنهان مرا
عاشقم من عاشقم ، مشکن تو ایمان مرا

ای که با افسونگری، آتش به جانم می زنی
یک نظربا ما نشین، بستان همه جان مرا

کوه صبرم در فراغت، لیک از داغ غمت
غصه ها دارم به دل، برکن تو بنیان مرا

خم شده این قامتم از بس کشیدم بارغم
داغ هجرانت کنون پر کرده دامان مرا

شعله ای افکند در جانم چنان آن رفتنت
عاقبت می گیرد آ هم از تو، تاوان مرا

دل سپردم من به چشمان تو، اما بیخبر
ساده بگذشتی زمن ،بردی تو سامان مرا

بعد تو دیگر نخواهم ، تا که مانم درجهان
یا که بینم عشق دیگر ،بین تو پایان مرا

تا بیایی دل من آب شده، دیر نکن !
بی خودی این ور و آن ور نرو و گیر نکن !!

در مسیرت نکند عاشق هر کس بشوی ؟
خلق را با دو سه لبخند نمک گیر نکن !

با تو بودن غم و شادی، خوشی و ناخوشی است،
من جوانم بخدا، زود مرا پیر نکن !

نازبانو! کمی از ناز بکاه و من را
با جماعت همه جا دست به شمشیر نکن !

لحظه ای عاشقی و لحظه ی دیگر فارغ
عشق را ، عاطفه را ، این همه تحقیر نکن !

من که افتاده ام از چشم همه، پس تو مرا
مثل بیگانه در این محکمه تکفیر نکن !

ای که زیبایی تو آفت دین و دنیاست
دست و پاهای مرا در غل و زنجیر نکن !

بهتر این است فقط خاطره ای باشم و بس
پس تو و خنجر و این سینه و تأخیر نکن !!!

ناز کن نقاشیم بد نیست،نازت میکشم
مثل یک آهو که نه مانند بازت میکشم

تار موهای تو کوک و ضرب قلبم کوک تر
با اجازه لحظه ای دستی به سازت میکشم

سر لبهای تو عالم را به زانو میکشد
باجسارت یک سرک هم من به رازت میکشم

قبله گاه کافران چشمان رنگین تو است
این جماعت را به صف وقت نمازت میکشم

نازداری نازنین نازت بنازم ناز کن
ناز کن من یک هنرمندم که نازت میکشم...