شعر و شیدایی

                        

تو مگو:
"همه به جنگند و ز صلح من چه آید؟"

تو یکی نه ای!

هزاری!

تو چراغ خود برافروز!

مولانا جلال الدین محمد بلخی

یک نفس بی یار نتوانم نشست...
بی رخ دلدار...
نتوانم نشست....
از سر می می نخواهم خاستن....
یک زمان...
هشیار نتوانم نشست....

🌺🌸مولانا🌺🌸

به درویــشیٖ بیا انـــدر مــیانه

مکن شــوخی مگــو انــدر میانم

میان خانه ات همچون ستونم

ز بامت ســر فــرو چـون ناودانم

#مولانا

با من صٖنما دل یک دله کن

گــر ســر ننهم وانگه گله کن

#مولانا

اندر طلب یار چو مردانه شدم
اول قدم از وجود بیگانه شدم

او علم نمی‌شنید لب بر بستم
او عقل نمی‌خرید دیوانه شدم


(مولانا)
.

من سر خود گرفته ام ،
من ز وجود رفته ام


ذره به ذره می زند دبدبهٔ فنای من


#مولانا

ای ساقیا !!!! مستانه رو
آن یار را آواز ده...
گر او،نمی آید ،بگو....
آن دل ،که بردی،باز ده....
افتاده ام،در کوی تو،
پیچیده ام،بر موی تو....
نازیده ام ،بر روی تو،
آن دل ،که بردی باز ده....

#مولوی

من مرغ لاهوتی بدم ،دیدی که ناسوتی شدم

دامش ندیدم ناگهان ،در وی گرفتار امدم

مولانا

ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من

ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من

نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

مولوی

,,من مست جام باقی‌ام، دارم هوای عاشقی
حیران روی ساقی‌ام، دارم هوای عاشقی

ای جان و ای جانان من، دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من، دارم هوای عاشقی

جان در بر جانانه شد، دل بر سر پیمانه شد
تن ساکن میخانه شد,,، دارم هوای عاشقی

گه نور و گه نار آمدم، گه گل، گهی خار آمدم
گه مست و هشیار آمدم، دارم هوای عاشقی

ای شاه، درویشت منم، درویش دل ریشت منم
بیگانه و خویشت منم، دارم هوای عاشقی

دیوانه رویت منم، آشفته مویت منم
سرگشته کویت منم، دارم هوای عاشقی,,

دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست
جانش چو منم عجب که بیجان چون زیست

گریان گشتم گفت که اینطرفه‌تر است
بی‌من که دو دیدهٔ ویم چون بگریست


مولوی

پیرانه سرم عٖشقِ جوانی به سر افتاد

وان راز که در دل بنهفتــم، به در افتاد

از راه نظــر مرغ ِ دلم گشت هــواگیر

ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد

#حافظ

عشقی آٖمد که عشقها سودا شد

سوزیدم و خاکستر من هم لا شد

باز از هوس سوز خاکستر من

واگشت و هــزار بار صورتها شد

#مولانا

در معرفتش همین قدر دانم

ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست 

مولوی

ای "قرار دل" طوفانی بی ساحل من...

بهر آرامش این خاطر شیدا، تو مرو


#شفیعی_کدکنی

رُز نمي خواهم، مرا اركيده اي از لب ببخش
بر دلم پس لرزه هايي ماندگار از تب ببخش

كل دنيا را ببخشم تا زني پلكي به من
آسمانها زير پايت ، بر سرم كوكب ببخش

خون ِ دلها ميكشم تا با غزل رسوا شويم
من كه از عشقت بگويم، شعر خود مطلب ببخش

دين و ايمانم فراري مي شوند از ناز ِ تو
كرده اي تاراجم ، از خود لقمه اي مذهب ببخش

كافري كردي به جانم، فكر ِ خونريزي نباش
من رئالم نازنين، راهي از اين مكتب ببخش

راه ِ دوري رفته اي، اي صبر ِ بي ايوب ِ من
جرعه اي از بهترين ايوب را امشب ببخش

پشت ِ آن ديوار ِ آزادي سخن سنجم به بند
زير باران خيس غم، اركيده اي با لب ببخش

ﻧﮑﻨﺪ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﻟﻢ ﺩﻭﺩ ﺷﻮﺩ
ﻧﮑﻨﺪ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﯾﮑﺸﺒﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﺩ

ﻧﮑﻨﺪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻃﻢ ﺑﺎﺷﺪ
ﻧﮑﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺩﻭﺍﺗﻢ ﺑﺎﺷﺪ

ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺳﻮ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﻨﺪﻧﺪ
ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﯼ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻨﺪﻧﺪ

ﺳﺮﺩ ﻣﺜﻞ ﺟﺴﺪﯼ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺗﺎﺑﻮﺗﻢ
ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻭﺗﻢ

ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺁﺧﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺯ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻠﺖ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ

ﮐﺎﺵ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺸﻮﺩ تلخیِ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺑﺪ
ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺁﺧﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ بشود

با قدسیان آسمان من هر شبی یاهو زنم
گر صوفی از لا دم زند من دم زالا هو زنم

بازِ هوایی نیستم تا تیهوی جانها برم
عنقای قاف قربتم کی بانگ بر تیهو زنم ؟

من کوکویی دیوانه ام صدشهرویران کرده ام
بر قصر قیصر قی کنم بر تاج خاقان قو زنم

قاضی چه باشدپیش من؟مفتی چه داندکیش من؟
چون پشت پای نیستی برحکم وبریرغو زنم

خاقان اردودار اگر از جان نگردد ایل من
صاحب قران عالمم بر ایل و بر اردو زنم

ای کاروان ای کاروان من دزد شبرو نیستم
من پهلوان کشورم من تیغ رویارو زنم..

.
مولانا

ماه وقتی در شب موهای تو گم می شود

کاروانی بین ابروهای تو گم می شود



ناخدا هر قدر دریا رابلد باشد شبی

کشتی اش در موج گیسوهای تو گم می شود



وحشتم از مرګ خیلی کمتر لست از لحظه ای

که سری بر روی زانو های تو گم می شود



کاروان سالار من زنګ شتر های عرب

لای آواز النگو های تو گم می شود



مانده ام یا آسمان در چشمهایت مخفی است

یا زمین در بین بازوهای تو گم می شود