شعر و شیدایی

                        

ناخوش شده ام درد تو افتاده به جانم
باید چـــه بگویم به پرستار جوانم؟
باید چه بگویم؟ تو بگو، ها؟ چه بگویم
وقتی کـــه ندارد خبــــر از درد نهانم؟
تب کرده ام امــا نه به تعبیر طبیبان
آن تب که گل انداخته بر گونه جانم
بیمـــــاری من عامل بیگانـــه ندارد
عشق تو به هم ریخته اعصاب و روانم
آخر چه کند با دل من علم پزشکی
وقتی که به دیدار تو بسته ضربانم؟
لب بسته ام از هرچه سوال ست و جواب ست
می ترسم اگـــر بـــــاز شود قفــل دهانـــم-
این گرگ پرستار به تلبیس دماسنج
امشب بکشد نام تـــو از زیـر زبانــم!
می پرسد و خاموشم و می پرسد و خاموش...
چیزی کــــه عیان ست چه حاجت به بیانم

دلم رنج عجیبی می برد از دوریت اما
نجابت میکند مانند بانوهای ایرانی ..

سها حیدری

اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا میرساندم
اگر مانده بودی تو را تا دل قصه ها می کشاندم
اگر با تو بودم به شب های غربت که تنها نبودم
اکر مانده بودی ز تو مینوشتم تو را میسرودم

می خواسـتم...
برایت کـوچه ها را گردگـیری کـنم
آیـنه ها را چراغانـی...!
مــی خواستـم...
«عاشقت باشم»
ببخـش
طـاقت نداشتی...
ببـخـش
نـمـانـدی !!

هر چند که آدم ، ... بجز از آه و دمی نیست
یک دم ز تو ، یک آه ز من ... چیز کمی نیست !

من را به تماشای گل و غنچه ... چه حاجت ؟
گلخانه ی دل را ، که بجز تو ... صنمی نیست

بشمار ، برای تو نفس می کشم ای عشق ،
بشمار ... که این یک دم آخر ... رقمی نیست

مشعوفم و مجنونم و ... مدهوشم و مستم
دلخونم و مفتونم و ... نای قدمی نیست

در مکتب ما "عشق" ، کمال است و نیازی ...
بر اشهد و سوگند و نماز و قسمی نیست

همراه شو با قلبم و ... غم های جهان را
بسپار به من ، نو گل زیبا ... که غمی نیست

یک دم بنشین ، ... آه نکش ! ... خنده برآور !
هر چند که آدم ، ... بجز از آه و دمی نیست

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم
جان را به جمال آن خریدار دهیم

این جان و دل و دیده پی دیدن اوست
جان و دل و دیده را به دیدار دهیم

هوشنگ ابتهاج

دل بردی و دل بردنت را دوست دارم
رو راست!من عطر تنت را دوست دارم

در پیش صدها باغ گل تنهای تنها
گلهای روی دامنت را دوست دارم

هستم زلیخایی و خلوت دوست,به به
من چنگ بر پیراهنت را دوست دارم

صدها هزاران شرط داری و قبول است
آخر ولیکن لیکنت را دوست دارم

من ضربه ها خوردم نشستم تاکه در خاک
اما به هر ضربه,فنت را دوست دارم

جان میدهم با شوق,گفتی： جان بده!جااااان!
چون دیدن جان کندنت را دوست دارم


جانم به لب میآید اینجا,خوش به حالت
ای نوش جااااان! خندیدنت را دوست دارم

گفتمت عاشق شدم اما نمى شد باورت/
گفتمت پيشم بمان گفتى نمانم در برت/
💞

گفتمت بى تو نه شب دارم نه روز اى نازنين/
گفتى اين عشق خيالى را بينداز از سرت/

گفتمت دل را به دستت داده ام دلدار من/
گفتى از اينجا برو اين دل نباشد دلبرت/

گفتمت شعر من از ناز نگاه مست توست /
گفتى بر جاى دگر بر اين كتاب و دفترت/

گفتمت تا كى مرا اينگونه آتش مى زنى/
گفتى آن جا كه ببارد خون ز چشمان ترت/

گفتمت فرهادم و صد تيشه بر دل مى زنم/
گفتى شيرين نيستم بگذر تو جان مادرت/
💞


گفتمت يك بار ديگر فرصتى دنياى من/
گفتى دنيا فانى است اين هم جوابت یارم/

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت..
تو خیالت راحت!
میروم از قلبت....
میشوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی !
و به خود میگویی: باز می آید و میسوزد از این عشق ولی.....
برنمی گردم ، نه !!!!!
میروم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست و حرمت دارد...

باران گرفته ، باز دلم گشته بیقرار
دردت اشاره کرده به چشمم « کمی ببار»

می خواستم غزل بسرایم در این هوا
با واژه های خیس ، غم و دردِ انتظار

اینبار خواستی به خیالم سفر کنی
حتما برای قافیه ها چتر هم بیار

فرقی نمی کند که در آنسوی جنگلی
یا روی ماسه یا وسطِ دشت و لاله زار

اینجا ، درونِ کلبه ی تنهایی منی
ای تک سوارِ فاتحِ قلبم ، بزرگوار

بغضم ، ردیفِ آخر این گفتگو ، شکست
مهمانِ چشمهای تو هستم ، تو هم ببار

شده در کلبه تنهایی خود رخنه کنی؟
شده با خاطره اش روز و شبت شکوه کنی؟

شده هرگز که نگاهت نگران باشد و او
بی تو و چشم تو خوش باشد و تو گریه کنی؟

شده آیا که جواب تلفن را ندهد؟
نگران باشی و تا مرز جنون سکته کنی؟

شده با جان و دلت میز بچینی هر روز
در خیالات خودت، ناز کنی عشوه کنی؟

شده دلتنگ شوی مست شوی در کافه؟
قصه عشق بخوانی همه را تشنه کنی؟

شده دیوانه شوی نصفه شبی تا اینکه
به خیابان بزنی خاطره ها زنده کنی؟

شده عاشق بشوی شعر شوی در چشمش
بی خیال تو شود باز به او تکیه کنی؟

ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﯾﺎ ﺭﺏ ! ﮐﻮﺩﺗﺎﯾﯽ ﮐﻦ ... !
ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻓﺖ، ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻦ ...

ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻠَﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭﻟﯽ ﺩﺳﺖِ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﺯ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎ ﻗﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ...

ﺑﺒﯿﻦ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺻﻔﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻨﺪ !...
ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺟﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ !...

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ، ﻓﻘﻂ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ !...
ﺯ ﺗﻮ ﺩﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ !...

ﺯ ﻗﺮﺁﻧﺖ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ،
ﻭﻟﯽ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺯﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻨﺪ !...

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺳﻢ ﭘﺎﮐﺖ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﯽ ﺑﻬﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ !...
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﯾﻦ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﻠﻖِ ﻣﺴﺘﻀﻌﻒ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ !...

ﺧﺪﺍﯾﺎ ! ﺻﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﯿﺎ ﭘﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﮐﻦ !...
ﺑﯿﺎ ﺍﺯﻣﺮﺩﻡ ﭘﺎﮐﺖ ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ ... !!

تا ماه شدی ، برکه شدم ، باتن تب دار
آیینه شدم ، محوشدی، تکه و تکرار

باید بنشینم ، بنوازم ، بنوازی
شهناز شوی ، ناز شوم با نفس تار

من پنجره را پلک زدم تا تو بیایی
شاید که دری باز شود در دل دیوار

ای دورترین بغض زمین ، مرز نفس گیر
نزدیک تر از من به خودم ...وعده ی دیدار

غوغای غریبی ست میان من و این آه
ما هر دو شکستیم در این حادثه بسیار

باید بروم سمت غروبی که تو رفتی
یک صبح به تو ختم نشد باز هم انگار

من روسری ام را به پر باد سپردم
افتاد به یادم گره بغض تو هر بار

محبوب من ای شعر غزل خیز دل انگیز
ای دوست ترین دوست ترین دوست ترین یار...

ای روح مرا تا به کجا می بری اَم؟

دیوانه ی این سرابِ خاکستری اَم

میسوزم و میمیرمو جان میگیرم

با این همه هربار زبان میگیرم....

#علیرضا_آذر

تو به یڪ خواری گریزانی ز عشق
تو به جز نامی چه می‌دانی ز عشق

عشق را صد ناز و استڪبار هست
عشق با صد ناز می‌آید به دست

عشق چون وافیست وافی می‌خرد
در حریف بی‌وفا می‌ننگرد

چون درختست آدمی و بیخ عهد
بیخ را تیمار می‌باید به جهد

#مولانا

عاشقي را شرط تنها ناله و فرياد نيست

تا کسي از جان شيرين نگذرد فرهاد نيست

#ميرزاده

صبر در راه تو حلواهای ما را غوره کرد

دلخوشی ها را هراس رفتنت دلشوره کرد

صبر در راه تو حلواهای ما را غوره کرد

دلخوشی ها را هراس رفتنت دلشوره کرد

یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی ام
آرام وسرد گفت:که در طالع شما...

قلبم تپید، باز عرق روی صورتم نشست
گفتم بگو مسافر من میرسد ؟ و یا...

با چشمهای خیره به فنجان نگاه کرد!
گفتم چه شد؟ سکوت بود و تکرار لحظه ها

آخر شروع کرد به تفسیر فال من...
با سر اشاره کرد که نزدیکتر بیا

اینجا فقط دو خط موازی نشسته است
یعنی دو فرد دلشده ی تا ابد جدا

انگار بی امان به سرم ضربه میزدند
یعنی که هیچ وقت نمی آید او خدا؟؟؟

گفتم درست نیست، از اول نگاه کن
فریاد زد: بفهم رها کرده او تو را....!!!