شعر و شیدایی

                        

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران
ساده‌دل من ڪه قسم های تو باور ڪردم


به خدا ڪافر اگر بود به رحم آمده بود
زآن همه ناله ڪه من پیش تو ڪافر ڪردم


#شهریار

یاد من باشد فردا دم صبح
جور دیگر باشم
بد نگویم به هوا، آب ، زمین
مهربان باشم، با مردم شهر
و فراموش کنم، هر چه گذشت
خانه ی دل، بتکانم ازغم
و به دستمالی از جنس گذشت ،
بزدایم دیگر،تار کدورت، از دل
مشت را باز کنم، تا که دستی گردد
و به لبخندی خوش
دست در دست زمان بگذارم
یاد من باشد فردا دم صبح
به نسیم از سر صدق، سلامی بدهم
و به انگشت نخی خواهم بست
تا فراموش، نگردد فردا
زندگی شیرین است، زندگی باید کرد
گرچه دیر است ولی
کاسه ای آب به پشت سر لبخند بریزم ،شاید
به سلامت ز سفر برگردد
بذر امید بکارم، در دل
لحظه را در یابم
من به بازار محبت بروم فردا صبح
مهربانی خودم، عرضه کنم
یک بغل عشق از آنجا بخرم
یاد من باشد فردا حتما
به سلامی، دل همسایه ی خود شاد کنم
بگذرم از سر تقصیر رفیق ، بنشینم دم در
چشم بر کوچه بدوزم با شوق
تا که شاید برسد همسفری ، ببرد این دل مارا با خود
و بدانم دیگر قهر هم چیز بدیست
یاد من باشد فردا حتما
باور این را بکنم، که دگر فرصت نیست
و بدانم که اگر دیر کنم ،مهلتی نیست مرا
و بدانم که شبی خواهم رفت
و شبی هست، که نیست، پس از آن فردایی..

فریدون مشیری

عمر زاهد همه طى شد
«به تمناى بهشت»
او ندانست که در
«ترک تمناست»
بهشت
این چه حرفیست که در
«عالم بالاست بهشت»
هر کجا وقت خوش افتاد
همانجاست بهشت ...
دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت

ما که هے زخمِ زبان ازکس و ناکس خوردیم
چه تفاوت که به ما زخمِ تبر هم بدهند؟

قوتِ ما لقمه ے نانیست که خشک است و زمخت
بنویسید به ما خونِ جگر هم بدهند...

یا دستِ رفاقت نده و دست نگه دار
یا تا ته خط، حرمت این دست نگه دار

یا دست بکش مثل من از هرچه که مستی ست
یا این که مرا مثل خودت مست نگه دار

ای مرد نباید سخن از درد بگویی
در سینه ی خود هرچه که درد است، نگه دار

دور از توام و مثل تو دوروبر من نیست
مثل من اگر دوروبرت هست، نگه دار

عشق آخر خطّ است اگر، قصّه ی مارا
همواره در این کوچه ی بن بست نگه دار

دوست دارم شعر گویم حال دل بهتر شود
با تو از احساس خوانم ،خطی از دفتر شود

دوست دارم در کنار چایی و قندان خود
لمس دستان تو باشد، مزه اش محشر شود!!

دوست دارم شعر هایم را بخوانی با نسیم
تازه گردم با صدایت ،گوش دنیا کر شود

دوست دارم طرحی از باران زنم بر شعر خویش
قطره قطره، نم نمک ریزد ،دو چشمم تر شود

دوست دارم بر مشامم بوی عطرت پیچد و...
تا به یک تصویر رویایی ز تو منجر شود

دوست دارم لحظه های بودنت را نازنین
آنقدر اینجا بمانی خستگی ها در شود.....!!

زن ها
اگر نخندند ،
هیچ درختی
شکوفه نمی دهد

#بهنام_محبی_فر

زندگى مجموعه اى از اشك و لبخند است!
خنده ى شيرين فروردين ،
بازتاب گريه ی پربار اسفند است.
اى زمستان!
اى بهار!
بشنويد از اين دل تا جاودان اميدوار:
گريه امروز ما هم، ارغوان خنده مى آرد به بار!

#فريدون_مشیری

سوره‌ی واللیل من
برخیز و والفجری بخوان

دل شبستان است
بسم الله الرحمن الرحیم...

#مهدی_جهاندار

ﻣﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺁﺏ ﮔﻔﺘﺎ ، ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ...
ﺍﺯ ﻟﺬﺕ ﺣﻀﻮﺭﺕ ، ﻣﻰ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﻣﺴﺘﻢ !!

ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﻯ ، ﻋﺸﻖ ﺧﺪﺍﺋﻴﻢ ﺭﺍ ؟ ..
ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﻰ ، ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺪﺍﺋﻴﻢ ﺭﺍ؟ !!

ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﻰ ، ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ..
ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺪﻩ ﻣﺠﺎﻟﻰ ، ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺩﺍ !!

ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻠﻮﺗﻰ ﺑﺎ ، ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ..
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ، ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺨﺖ ﺑﻴﺎﻳﻢ !!

ﻣﺎﻫﻲ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ، ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩ ..
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮏ ﺷﺐ ، ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﻭ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ !!

ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﺵ ﺑﺎﺯ ، ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺁﺭﻯ ..
ﻳﮏ ﺣﺠﻠﻪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﻋﮑﺴﻰ ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻯ !!

ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﺎﻫﻰ ، ﺩﻳﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﺵ ..
ﺁﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﺎﻫﻰ ﻋﺸﻖ ، ﺑﻰ ﺁﺏ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﺵ !!

ﻧﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻳﺎﺩﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ، ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺻﺪﺍﻳﻲ ..
ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ، ﻣﻴﻤﻴﺮﻡ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﻳﻰ !!

ﺍﯼ ﮐﺎﺷﮏ ﺁﺏ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎﻫﯽ ..
ﻣﺎﻫﯽ ﺩﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﻣﺮﺩ ، ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ !!

ﺁﺭﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺏ ﻭ ﻣﺎﻫﯽ ..
ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻫﻢ ، ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ

میرزائی

بعضی از آدم ها لیوانند!
هر کاری کنی در تصور آنها
کج و کوله ای . .
تاری . .
بعضی هم سماورند!
نزدیکشان که می شوی
تو را به خودت زشت نشان می دهند!
انگار در جنب و جوش تخریب تو اند
بعضی از آدم ها هم
حوضی وسط خانه ای قدیمی
نه خود برکه اند
زلال و با وقار
با سنگ هم بزنیشان
دلشان برای تو می لرزد
تو را دعوت به رقص می کنند
و کمی بعد محو تماشای تو
آرام می گیرند. . .
از تو زخم خورده اند اما
باز صبورانه تو را صاف نشان می دهند
آن قدر صاف که از تو ماهی هم می گذرد. . .

ڪم باش !
اصلا هم نگرانِ
ڪم شدنت نباش ،
آنڪس ڪه اگر
ڪم باشی گمت کند ،
همانيست ڪه اگر زياد باشی
حيفت می ڪند !

#چارلی_چاپلین

بیرون زِ تو نیست
آنچه می خواسته ام
فهرستِ تمامِ آرزوهای منی...!


#شفیعی_کدکنی

خیالت را ،

بی خیال باید شد ...


وقتی هوایت ، هوایی ام می کند ...

و یادت خواب را از چشمانم می رباید

در مسجد عشق رفته بودم به نماز

گفتند اذان بگو... من از آن گفتم!

شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ

شب تا به سحر گریهٔ جانسوز و دگر هیچ

افسانه بود معنی دیدار، که دادند

در پرده یکی وعدهٔ مرموز و دگر هیچ

حاجی که خدا را به حرم جست چه باشد

از پارهٔ سنگی شرف اندوز و دگر هیچ

خواهی که شوی باخبر از کشف و کرامات

مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ

روزی که دلی را به نگاهی بنوازند

از عمر حساب است همان روز و دگر هیچ

زین قوم چه خواهی؟ که بهین پیشه‌ورانش

گهواره‌تراش‌اند و کفن‌دوز و دگر هیچ

زین مدرسه هرگز مطلب علم که اینجاست

لوحی سیه و چند بدآموز و دگر هیچ

خواهد بدل عمر، بهار از همه گیتی

دیدار رخ یار دل‌افروز و دگر هیچ

بگو دلگیر و بی تابم ، عذابش را نگه دارد
کمی دلتنگ دیدارم ، سرابش را نگه دارد

پریشان خاطرم اما هنوزم دوستش دارم
بگو تا می شود هر انتخابش را نگه دارد

دلم در دام گیسویش همان ستارخانی شد
که جان می داد بلکه انقلابش را نگه دارد

حبابی ، بود عشقش ،کودکی بودم که می جنگید
که شاید اتفاقی این حبابش را نگه دارد

دلم بازیگر طنزی ، تنش آماج دلتنگی
ولی همواره می کوشد نقابش را نگه دارد

چه دردی بیشتر از این بدانی مرگ می آید
مناجاتی کنی شاید ، شتابش را نگه دارد

به هر سمتی که رفتم حرف از زلف پریشانش
صبا را گوشزد کن تا حجابش را نگه دارد

به باران گفته بودم احتمالا سهم هم باشیم
زلیخا را بفهمان ، اضطرابش را نگه دارد...

افتاده ام به یاد نگاری که رفته است
دل داده ام به صحبت یاری که رفته است

چیزی نمانده است بجا جز غبار راه
از شوکت و شکوه سواری که رفته است

سالی گذشت بی گل و کاری نکرده ام
جز گریه در رثای بهاری که رفته است

یک عمر خواب بودم و امروز می خورم
حسرت برای لیل و نهاری که رفته استن

بعد از هزار سال فراموشی و غرور
گل می برم برای نگاری که رفته است

غریبی میکند قلبم، به چشم آشناي تو
نمی آیدبه همراهم،به شهر چشمهاي تو

نمی آید نمیخواهد،دگر او در طپش هایش
طنین عاشقی هایم، به آهنگ صداي تو

گمانم این دل عاشق،کمی عاشقتر ازپیش است
کمی عاشق تراز روزي، که بوده او براي تو

گمانم روي خاك او،قدم برداشته یک تن
کسی با جاي پاهایی، شبیه ردپاي تو

گمانم لمس کرده او،نفسهاي دلی زیبا
دلی زیباتر از قلبت،نشسته او به جاي تو

گمانم دردهاي او،شده درمان که مشتاق است
عطش دارد دوباره او، بگردد مبتلاي تو

پنهان اگر چه داری
چون من هزار مونس

من جز تو کس ندارم
پنهان و آشکارا...

اوحدى