شعر و شیدایی

                        

با لب نمناک لبت را به هوس می بوسم
از همین لحظه و تا قطع نفس می بوسم

من که زندانی چشمان تو بودم ز ازل
چشم زیبای تو را پشت قفس می بوسم

دل من را ندهی وعده به وصلت ... پس از این
طرح لب های تو را هم به عبس ... می بوسم

نه که پنهانی و با ترس و نه در خوف و رجا
در همین کوچه و نزد همه کس می بوسم

هم به هنگام اذان و دم محراب نماز
هم کلیسای مسیح وقت جرس می بوسم

ابتدا نقش دو چشمان تو را می کشم و
روی این دفتر زیبا و سپس می بوسم

وقت این قافیه تنگ است و غزل مست تو شد
شکوه داری که چرا روی تو بس می بوسم ؟؟

من هوسبازترین عاشق دنیا هستم
عاشقی کز هوس بوسه‌ی دلبر مستم

من همان روز که دل در ره دلبر دادم
به سرا دولت دل‌سوختگان پیوستم

بی‌دل و بی‌کس و تنها و غریب افتادم
یار رفت و ز غمش در دل شب بنشستم

دامن دوست گرفتم به تمنای زیاد
که مرو ، گر بروی جان برود از دستم

حاصل عمر من از زندگیم عشق و وفاست
گه چو کوه باشم و گه همچو زمینی پستم

در عجب باشم از این سینه‌ی ماتم زده‌ام
این همه جور و جفا دیده‌ام و نشكستم

دلبرا غیر وفا با تو چه کردم رفتی؟
جز نگاهت به نگاه دگری دل بستم؟

خود خطا بود که دل گفت هوسبازم مــن
من وفادارترین عاشق دنیا هستم...

نیمه گمگشته ات را دیر پیدا میکنی
سر بجنبانی خودت را پیر پیدا میکنی

در مدار روزگار و گردش چرخ فلک
عاقبت روزی تو هم تغییر پیدا میکنی

کودکی چون بادبادک با نسیمی میرود
خویش را بازیچه تقدیر پیدا میکنی

عشق را در انتظار تلخ و بی پایان خود
در غروب جمعه ای دلگیر پیدا میکنی
 
میرسی روزی به آن چیزی که میخواهی ولی
در رسیدنهای خود تغییر پیدا میکنی

چشم میدوزی به او از دور و میپرسی چرا
نیمه گمگشته ات را دیر پیدا میکنی

https://telegram.me/sherevasheydaei

@sherevasheydaei کانال شعر تلگرام 

وایسا دنیا...
پاره های دلم از قلم احساسم جاریست
اما...
دیگر جوهری نمانده

وایسا دنیا
کنار همین پنج شنبه

او دیگر مرا نمی بیند
هی خودش را می زند به همان راهی که...

وایسا دنیا
از گیج ترین شب زمستان
روی موج نگاه سرگردانم بدون او ...
از همین پنج شنبه
می خواهم پیاده شوم
می خواهم
پیاده
شوم..!

@linktarannom

بازهم قلبی به پایم اوفتاد
بازهم چشمی به رویم خیره شد
بازهم در گیر و دار یک نبرد
عشق من بر قلب سردی چیره شد
 
بازهم از چشمه لبهای من
تشنه ای سیراب شد،سیراب شد
بازهم در بستر آغوش من
رهوری درخواب شد،درخواب شد
 
بر دو چشمش دیده می دوزم به ناز
خود نمی دانم چه می جویم در او
عاشقی دیوانه میخواهم که زود
بگذرد از جاه و مال و آبرو
 
اوشراب بوسه میخواهد ز من
من چه گویم قلب پرامید را
او به فکر لذت و غافل که من
طالبم آن لذت جاوید را
 
من صفای عشق میخواهم از او
تا فدا سازم وجود خویش را
او تنی میخواهد از من آتشین
تابسوزاند در او تشویش را
 
او به من می گوید ا‌ی آغوش گرم
مست نازم کن،که من دیوانه ام
من به او می گویم ای آشنا
بگذر از من،من ترا بیگانه ام
 
آه از این دل،آه از این جام امید
عاقبت بشکست و کس رازش نخواند
چنگ شد در دست هر بیگانه ای
ای دریغا،کس به آوازش نخواند

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی 

آنچه ز غم هجران تو بر جان من است

#ﻣﻮﻻﻧﺎ

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی 

آنچه ز غم هجران تو بر جان من است

#ﻣﻮﻻﻧﺎ

حیلت رها کن عاشقــا دیوانه شو دیوانه شو
و انـدر دل آتش درآ پــــروانـه شــو پروانــــــه شو

هــم خــویش را بیگـــانه کن هم خانه را ویرانه کن
و آنگه بیا با عاشقان هم خانـه شـو هم خانه شــو

رو سینــه را چـون سینه ها هفت آب شو از کینه ها
و آنگـــه شراب عشــق را پیمانـــه شــــو  پیمانــه شـو

باید  کـــه  جملــه  جــان  شــوی  تا  لایق  جانان  شوی
گـــر ســوی مستــان میــروی مستانه شـــو مستانه شو...

#مولوی

دختر ِ چادر سفید ِ سینی ِ چایی به دست!
ای که هرگز در خیالم هم نمی آیی به دست!

معذرت میخاهم از اینکه به خابت آمدم
خسته ام از بی تو بودن، درد ِ تنهایی بد است

می نشستی روبرویم کاش، دلتنگ ِ توام
می روی با ناز و هی با عشوه می آیی بد است

من غریبه نیستم کافی ست یک فنجان ِ چای
بیش از این من را اگر شرمنده بنمایی بد است

می کشم حالا که قلیان ِ بلور آورده ای
گرچه دکتر گفته تنباکوی ِ نعنایی بد است

از حسودان ترس دارم با شکوفه دادنت
ای هلوی ِ چار فصل ِ من! شکوفایی بد است

آی دریا چشم ِ جنگل پلک ِ ابرو ابر و مه!
رحم کن بالا بلا! این قدر زیبایی بد است

اینهمه بر شانه موهای ِ شرابی را نریز
باد هم آشفته این اندازه گیرایی بد است

شور ِ شیرین! حق بده فرهاد ِ بی تابت شوم
با وجود ِ اینهمه خسرو، شکیبایی بد است

با خود آوردم غزل، قابل ندارد مال ِ تو
پس زدن آنهم برای ِ قلب ِ اهدایی بد است

چون که سهم ِ عشق ِ ما دنیای ِ بیداری نشد
قرنها هم بعد ِ خابت پلک بگشایی بد است
🌹🌹🌹

بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد ،
یا آنکه ، گدایی محبت شده باشد،
دلگیرم از آن دل که در آن، حس تملک،
تبدیل به غوغای حسادت شده باشد،
دل،به تب و طوفان تنوع طلبی چیست؟
باغی ست که آلوده ی آفت شده باشد،
خودبینی و خودخواهی اگر معنی عشق است،
بگذار که آیینه ی نفرت شده باشد،
شرمنده ی عشقیم و دل منجمد ما،
جا دارد،اگر غرق خجالت شده باشد،
مقصود من از عشق نه این، حس مجازی ست،
ای عشق! مبادا که جسارت شده باشد
🌴@alireadelaram

ای که با ناز نگاهت به دلم چنگ زدی
روز و شب فلسفه ی خواب مرا رنگ زدی

رفتی و نرگس شهلای تو بی تابم کرد
مست عالم شدی و پا به دل تنگ زدی

نغمه ی عشق تو در سینه ی من رویایست
تا که با دست محبت به دل آهنگ زدی

نازم آن ناز نگاهت که به خط دل من
با طنین نفس عاشق خود زنگ زدی

نفس گرم تو تا عرش صفایم می برد
هم نفس از چه دراین جاده کمی لنگ زدی

چنگ بردار و کمی خسته دلان را بنواز
ای که با ناز نگاهت به دلم چنگ زدی

@Hesemobhamchannel

جواب سوالم تو باشی اگر
ز دنیا ندارم سوالی دگر

که من پاسخی چون تو می خواستم
مباد آرزویم از این بیشتر

نشستم به بامی که بامیش نیست
شگفتا! دلم می زند باز پَر

نفس گیر گردیده آرامشم
خوشا بار ِ دیگر هوای خطر

بر آن است شب تا به خوابم کشد
بزن باز بر زخم من نیشتر

دلم جراتش قطره ای بیش نیست
تو ای عشق! او را به دریا ببَر !

#محمدعلی_بهمنی 

🎀🎀

"مرا کم دوست داشته باش
اما همیشه دوست داشته باش!
این وزن آواز من است :
عشقی که گرم و شدید است
زود می سوزد و خاموش می شود
من سرمای تو را نمی خواهم
و نه ضعف یا گستاخی ات را!
عشقی که دیر بپاید ، شتابی ندارد
گویی که برای همه ی عمر ، وقت دارد .
مرا کم دوست داشته باش
اما همیشه دوست داشته باش!
این وزن آواز من است :
اگر مرا بسیار دوست بداری
شاید حس تو صادقانه نباشد
کمتر دوستم بدار
تا عشقت ناگهان به پایان نرسد!
من به کم هم قانعم
و اگر عشق تو اندک ، اما صادقانه باشد ، من راضی ام
دوستی پایدارتر ، از هرچیزی بالاتر است .
مرا کم دوست داشته باش
اما همیشه دوست داشته باش!"

#امیلی_دیکنسون

🎀 🎀

↯میخواستــــــــــم ↯بهتـــــ بگم آدم شــــــو

↻ولــــــــــــــــــــے ↻
نمیخواستــــــــــم تو ↻شرایــــــــــط سخت↻

⇦⇧قــــــــــرار⇨⇩ بــــــــــگیرــــــــــے😏

﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍﹍

من از خیال تو حس حضور میخواهم
دلم گرفته و سنگ صبور میخواهم
قسم به عمق نگاهت که دوستت دارم
تو را که خالصی و بی غرور میخواهم
بگیر سمت نسیم سحر لبانت را
که از تو بوسه از راه دور میخواهم
بریز اتش عشقی به قلب یخ زده ام
اسیر ظلمتم و از تو نور میخواهم
برای رد شدن از سیم خار دار دلت
در انتظارم و رمز عبور میخواهم
خدا کند که حسودان ندیده باشندت
برای دشمن تو چشم کور میخواهم
خیال را به حقیقت بدل کن و برگرد
من از خیال تو حس حضور میخواهم .

* تقديم به كساني كه هم دل دارند
هم معرفت
اما كسي را ندارند
اميدوارم نسيم خوش عشق سوي شما هم بوزد
هيچ نارفيقي تازيانه بر اعتمادتان نزند
همرنگ، همدل و همراهتان باشد
ديوار دلتان بلند باشد تا هر رهگذري به هواي هوسي، سركي نكشد
هرگز انديشه ي تنهايي به سراغ تان نيايد
نگاه تان، خندان
دل تان، سرمست
لحظات تان، مستانه
تكرارهاي تان فقط عاشقانه
هرچند همه يكباره محال است
اما آرزويي صادقانه است
براي تك تك دوستان عزيز


این مهم نیست که دل تازه مسلمان شده است

کـــه بـــه عشق تو قمــــر قاری قرآن شده است

مثــل من باغچـــــه ی خانــه هـــــم از دوری تــــو

بس که غم خورده و لاغر شده گلدان شده است

بس کـــه هر تکــه ی آن با هوسی رفت ، دلم

نسخه ی دیگری از نقشه ی ایران شده است

بی شک آن شیخ که از چشم تو منعم می کرد

خبـــــر از آمدنت داشت کـــه پنهان شده است

عشق مهمان عزیزی ست که با رفتن او

نرده ی پنجره ها میله زندان شده است

عشق زاییده ی بلـــخ است و مقیم شیراز

چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است

عشــــق دانشـــکده تجــــربـــــه ی انسانهـــاست

گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است

هر نو آموختــه در عالـــم خود مجنون است

روزگاری ست که دیوانه فراوان شده است

ای که از کوچـــه معشوقـــه ی ما می گذری

بر حذر باش که این کوچه خیابان شده است

وقتی ازچشم توافتادم
دل مستم شکست
عهد وپیمانی که روزی
بادلم بستم شکست
ناگهان دریا،تورادیدم
حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیارافتاد
ازدستم شکست
دردلم فریاد زد فرهاد و
کوهستان شنید
هی صدادرکوه هی من
عاشقت هستم شکست
بعد توآیینه های شعر
سنگم میزنند
دل به هرآیینه هرآیینه ای
بستم شکست
عشق زانوزد غرورگامهایم
خردشد
قامتم وقتی به اندوه تو
پیوستم شکست
وقتی ازچشم توافتادم
نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را
یک عمرنشکستم شکست

آب را گل نکنیم ؛ پدرم در خاک است …

وقتی دیروز باران بارید
“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم
“آن مرد با نان آمد”
یادم آمد که دیگر پدرم در باران
با نانی در دست
و لبخند بر لب
نخواهد آمد

دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش
با زمین و تنهائیش
با خورشید و نبودنش
به یاد پدر سخت گریستم

پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک بر داشت
پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست
پدرم وقتی رفت آسمان غمزده بود
و زمین منتظر …..

زندگی چرخش ایام و گذار من و توست
و کسی گفت به من:
آب را گل نکنید
پدرم در خاک است

زندگی می‌گذرد
کاش یک فاتحه مهمان شقایق باشیم
و زمین کوچک نیست
دل ما تنگ و نفس سنگین است
کاش میشد آموخت که سفر نزدیک است
خاطر خاطره‌ها را نبریدش از یاد
زندگی می‌گذرد...
( بیاد همه‌ی پدرای آرميده در خاك )