شعر و شیدایی

                        

#فریـدون.مشیـری

#رُک_بگویم...از_همه_رنجیده‌ام!
از غریب و آشنا ترسیده ام!

با مَرام و مَعرفت بیگانه‌اند!
من به هَر سازی که شُد رقصیده‌ام!

در زمستانِ سکوتم بارها ...
با نگاهِ سردِتان لرزیده‌ام!

رد پای مهربانی نیست ... نیست ...!
من تمام کوچه را دیده‌ام!

#سالها_از_بس_که_خوش‌بین_بوده‌ام!
#هر_کلاغی_را_کبوتر_دیده‌ام!

وزنِ احساس شما را بارها ...
با ترازوی خودم سنجیده‌ام!

بی خیالِ سردیِ آغوشها ...!
من به آغوش خودم چسبیده‌ام!

من شما را بارها و بارها ...
لا به لای هر دُعا بخشیده‌ام!

مقصد من تا کجای قصه‌هاس
از تمام جاده‌ها پرسیده‌ام!

میروم با واژه‌ها سر میکنم
دامن از خاک شما برچیده‌ام!

من تمام گریه هایم را شبی
لا به لای گریه‌ها خندیده‌ام!

 عاشقت هستم تو ای معبــود من        عشق تو  تاری بود  بر   پود  من

می پرستــم من تو را  دیوانه  وار     گرد شمعت جان دهم پروانه وار

تو مرا در بی کسی همــدم شدی       در  شب  تنهاییم  محرم   شدی

از تو  رویاهای من معنــــا  گرفت                
 در کنارت  قلب  من  ماوا  گرفت

از  نگاه   عاشقت زیبـــــــا شدم       سنگ بودم از  تو من دیبا  شدم

قامتم در هم شکست از بار غم          با تو  پیوستم  دگر  باره  به  هم

با تو گشتم هفت شهر عشق را             یافتم  من  در  تو  بحر  عشق را

. سه تارم ، راست میگوید .....
کمی ناکوک و بد حالم.....
مخالف میزنم ، زیرا ....
مخالف گشته اقبالم....
دلم می خواهد امشب را در آوایش رها باشم....
ولی افسوس دلتنگم .....
ولی افسوس بی بالم.....
اسیر اشک نافرمان ....
اسیر بغض حرمانم....
گلو را می فشارد دل ....
پر از قیلم ،پر از قالم....
نه آهی و نه سودایی ....
نه شوری و نه غوغایی....
دل آرایی ندارم تا که پرسد حال و احوالم.....
به دامان تو افتادم ولی دامن کشی کردی....
خدایا عاشقی کن تا بفهمی از چه مینالم.....💕

آب را گل نکنیم ؛ پدرم در خاک است …

وقتی دیروز باران بارید
“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم
“آن مرد با نان آمد”
یادم آمد که دیگر پدرم در باران
با نانی در دست
و لبخند بر لب
نخواهد آمد

دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش
با زمین و تنهائیش
با خورشید و نبودنش
به یاد پدر سخت گریستم

پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک بر داشت
پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست
پدرم وقتی رفت آسمان غمزده بود
و زمین منتظر …..

زندگی چرخش ایام و گذار من و توست
و کسی گفت به من:
آب را گل نکنید
پدرم در خاک است

زندگی می‌گذرد
کاش یک فاتحه مهمان شقایق باشیم
و زمین کوچک نیست
دل ما تنگ و نفس سنگین است
کاش میشد آموخت که سفر نزدیک است
خاطر خاطره‌ها را نبریدش از یاد
زندگی می‌گذرد...
( بیاد همه‌ی پدرای آرميده در خاك )

گفتند که او عاشق موهای کمند است

موهای من از عصر همان روز، بلند است

او آمد و موهای مرا دید و سپس رفت

یک لحظه نپرسیدخرت دوست به چنداست

یک جمله نفرمودکه موهای توزیباست

یا اینکه دلم در سر گیسوی تو، بند است

من ماندم و موهای بلندم، که یکی گفت:

باور نکن، این شایعه ها، حرف چرند است

نرخ غزل بوسه ی تبدار توست
چونکه هنرمندی آن کار توست

آنکه چومن بر در میخانه شد
تا به ابد چشم خریدار توست

من به دعای دل خود بوده ام
این دل من دلبر و دلدار توست

بر سر سجاده شرابم دهد
آن لب شیرین که شکر بار توست

طفل درونم طلبت می کند
طالب آن خوبی بسیار توست

عشق و جنون دل دلداده را
عیب نباشد که گرفتار توست

سکــــــــــــــوت
کــــــــــــن!

بگذار بغــــض هایت
سربســــته بماند...
گاهــــــی

سبک نشوی.....

سنگین تری.....!!

اکنون ،دلم چای میخواهد،
قندپهلو!!!
با یک رفیق ناب ،
که چای را به چای ببندیم،
و گاهی استکان راسربکشیم،

و بگوییم بازهم یخ کرد!!!

@Aryanguys

جاﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘـﻪ ﺩﯾــﺪﻡ
ﺩﺭ ﺑـﺰﻡِ ﻣِــﯽ ﻓﺮﻭﺷﯽ
ﮔﻔﺘﻢ : ﺑِـﺪﯾﻦ ﺷﮑﺴﺘـﻪ ﭼــﻮﻥ ﺑــﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﯽ ؟
ﺧﻨﺪﯾﺪﻭ ﮔﻔﺖ :
ﺯﯾــﻦ ﺟـﺎﻡ
ﺟـــﺰ ﻋـﺎﺷﻘﺎﻥ ﻧﻨـﻮﺷﻨـﺪ
ﻣﺴـﺖِ ﺷﮑﺴﺘـﻪ ﺩﺍﻧـﺪ
ﻗَـﺪﺭِ ﺷﮑﺴﺘـﻪ ﻧـﻮﺷـﯽ …

.

چگونه بنویسم برای تو

با بی تابی دستانی که

فاصله

کوتاهشان کرده

از نوازشِ تابِ گیسوان تو..
.

دلبرا. .
در هوس دیدن رویت...
دل من تاب ندارد..
نگهم خواب ندارد...
قلمم گوشه دفتر...
غزلم ناب ندارد. ..
همه گویند به انگشت اشاره
مگر این عاشق دلسوخته ....ارباب ندارد..

تو کجایی..؟ گل نرگس....
ز فراقت دل من تاب ندارد..

دل خوشم با غزلی تازه، همینم کافی ست
تو مرا باز رساندی به یقینم. کافی ست!

قانعم، بیشتر از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست!

گله ای نیست، من و فاصله ها همزادیم
گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن!
من همین قدر که گرماست زمینم کافی ست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه
برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست

فکر کردن به تو یعنی غزلی شورانگیز
که همین شوق مرا، خوب ترینم کافی ست

با من بمان که ساحل آرامشم تویی
آنکس که در مجاورتش سرخوشم تویی

این روزها زیاد به خود گیر می دهم
وقتی که روز و شب همه خواهشم تویی

شب ها میان ثانیه ها راه می روم 
با وهم اینکه آن طرف بالشم تویی

میخواهمت چنان که خدایان الهه را
بر فرق من قدم بگذار, آتشم تویی

از مرز خوب و بد بتو پیغام میدهم
چون راه حل ردشدن از چالشم تویی

در جنگ عقل و دل تو برایم غنیمتی
هرگز اسیر دل نشود؛ ارتشم تویی

تا صلح در میانه جان مستقر شود
تنها هدف که نقشه آن میکشم تویی

عمریست رفته از من و چیزی نمانده است
تنها بهانه ای که نفس می کشم تویی

سینه بعد از رفتنت , با درد و غم پیوند شد
زندگی منهای تو , مانند زندان بند شد

تا کمی باور کنی شمع وجودم سوخته!!
بیت بیت هر غزل همراه با سوگند شد


عهد کردی تا که ماهی , لااقل یک مرتبه
حال و احوالی کنی , ماه تو اما چند شد

جان هر کس دوستش داری , به یادم بوده ای؟
یا جواب این سوال من , کمی لبخند شد!!

زنده بودن بی تو باور کن , برایم مشکل است
بی من اما , زندگی کردن برایت قند شد

بغض سنگینی گلویم را فشرده … صبر کن
عذر میخواهم ولی , گویا دلت خرسند شد

کاش امشب عمر باقی مانده پایان میگرفت
تا خبر آید دلم دیگر رها از بند شد

ﺩﺍﻏﺘـــﺮﯾـﻦ ﺁﻏــــﻮﺵ ﻫـــﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻨـﺘــــ

ﻭ ﺷﯿـﺮﯾـــﻦ ﺗـﺮﯾــﻦ ﺑــﻮﺳـــﻪ ﻫـــﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺒـــﺎﻧﺘــــ

ﺑﯿـــﺮﻭﻥ ﻣﯿﮑﺸـــﻢ

ﺑــﻪ ﺗـﻠـــﺎﻓـﯽ ﺗﻤـــﺎﻣـ ِ ﺭﻭﺯﻫــﺎﯾـــﯽ ﮐـــﻪ ﻣﯿﺨــــﻮﺍﻫﻤﺘــــ

ﻭ ﻧﯿﺴـﺘـــﯽ  . . .


خواستم در بغلت عاشق مجنون باشم
خواستي در طلبت شاعر دلخون باشم

خواستم پر بکشم با تو اعماق بهشت
خواستی پیش خودم اتش افزون باشم

خواستم سحر تو را باطل بالشعر كنم
خواستي پیش شما حضرت افسون باشم

خواستم طبٌّ غرل در شعرا باب کنم
خواستی صاحب این بدعت اکنون باشم

میرزای دل تو حکم به تحریمم داد
خواستی درد کشم عاشق توتون باشم

خواستم فال بگیرم که تو شاید روزی...
خواستي در به در عشق تو خاتون باشم

می کنم جامه به تن ،
میدوم از خانه برون.
می روم در پی او
با دل دیوانه ی خویش.

پی آن گمشده می گردم و ،
می آیم باز
خسته و کوفته از گردش
روزانه ی خویش.



هوشنگ_ابتهاج

بارالها…
از كوي تو بيرون نشود
پاي خيالم
نكند فرق به حالم ....
چه براني،
چه بخواني…
چه به اوجم برساني
چه به خاكم بكشاني…
نه من آنم كه برنجم
نه تو آني كه
نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي
در اگر باز نگردد…
نروم باز به جايي
پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي
كس به غير از تو نخواهم
چه بخواهي چه نخواهي

باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی

٠٠••🌟💫💖🌟💫


در امتدادِ سحر می‌رسم به خانه‌ی تو
سلام بر تو و دریای بی‌کرانه‌ی تو

سلام بر نفسِ باد و بادبان که مرا
رسانده‌اند به مهمانیِ شبانه‌ی تو

چه محفلی‌ست، به مهمانیِ بهارانم
چه مجلسی‌ست، صدای من و ترانه‌ی تو

بریدم از همه و آمدم به دیدارت
کبوترانه نشستم به شوقِ دانه‌ی تو

دلم دلی‌ست که در زلفت آشیان کرده
سرم سری‌ست که جا مانده روی شانه‌ی تو

بیا قدم به سراپرده‌ی خودت بگذار
رواق منظرِ چشمانم آشیانه‌ی تو

‏
سلام، صبحتون بخیر
روزتون سرشار از عشق و مهربانی

٠٠••🌟💫💖🌟💫

تو رسیدی که یکی شاعری اش گل بکند
چشمه ای خشک از این معجزه قل قل بکند

فوران کردن من هیچ، دماوند هم آه
روبروی تو بعید است تحمل بکند

باش در هیات آیینه و بگذار جهان
روزی از دیدن تصویر خودش هل بکند

اخم هایت خفه ام می کند ای کاش یکی
گره ی بین دو ابروی تو را شل بکند

آبشاری ست نماد منِ افتاده که عشق
عظمت می دهدش هرچه تنزل بکند

خوبی اندازه ی انبوه بدی های زمان
که زمین در خودش احساس تعادل بکند

جواد منفرد