شعر و شیدایی

                        

تا تو باشی غزلم جای کسی غیر تو نیست
و در این قافیه ها جز خطِ رخسارِ تو نیست

گر کسی شعر مرا وزن کند، وزن تو است
همه ی گرمی آن جز تبِ تبدار تو نیست

شاعر دفتر من حالت گیسوی تو بود
تو فقط شانه نزن باقی آن کار تو نیست

کل دارایی من خفته در این ابیات است
خوب من باز بمان، شعر که سربار تو نیست

رخِ مهتابی و من دست دلم کوتاه است
مبتلایت که خودش لایقِ تیمار تو نیست

کار عالم گره اش کور شده اخم گُشا
که جز این خنده دوا از برِ بیمار تو نیست

#یوسف_مهدوی_فر

من ز فکر تو به خود نیز نمی ‌پردازم

نازنینا تو دل از من به که پرداخته‌ای

#سعدی

وقتی که دلت پیش کسی گیر کند
باران بزند ، باغچه را سیر کند .....

دلتنگ شوی ،کوچه به کوچه بروی
او عشوه کند ،ناز کند ،دیر کند ..!!

در چشم بهم زدن شبی خواهی دید
در آينه ، این عشق تو را پیر کند .. .!!

ظالمان از قلب مردم ، عشق را دزدیده اند ..
خنده را از لب گرفته ، گریه را بخشیده اند ..

گفته بودند خنده بر هر درد بی درمان ، دواست ..
این دوا از ما گرفته ، درد را بخشیده اند .

این که ما در غم گرفتاریم و از هم ، بی خبر ..
چون که رسم عاشقی را از جهان ، برچیده اند ..

در زمان ما محبت پیشه ای ، پر سود نیست ..
هر که شد کارش محبت ، بر صفای باطنش خندیده اند ..

تکه ای از سنگ شد ، یک گوهر کمیاب و ناب ..
سنگ را قیمت نهاده ، جای دل بخشیده اند ..

گفته بودم بی تو می میرم ، ولی این بار نه
گفته بودی عاشقم هستی ، ولی انگار نه

هرچه گویی دوستت دارم ، به جز تکرار نیست
خو نمی گیرم به این ، تکرارِ طوطی وار نه

تا که پا بندت شوم از خویش می رانی مـــرا
دوست دارم همدمت باشم ، ولی ســــربار نه

دل فروشی می کنی ، گویا گمان کردی که باز
با غرورم می خرم آن را ، در این بازار نه

قصد رفتن کرده ای ، تا باز هـم گویم بمان
بار دیگر می کنم خواهش ، ولی اصرار نه

گه مـرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است ، افسار نه

دوست داشتن به حرف نیست….!!
به وقتیه که برات میذاره،
به ارزشیه که برات قائل میشه،
به دلگرمیه که بهت میده،
اما وقتی طرفت همش نیست!!
وقتی تو توی لحظه لحظه زندگیت تنهایی..
این دوست داشتن نیست!!
“دوست داشتن”این نیست که جاخالی هاشون رو باتو پر کنند! اینه که بخاطرتو…” جاخالی کنند”.!!!

می آید
زخم را میزند
بدون مداوای زخم
آهسته می رود
تو سالهای بعد
به یادت می آید
که چقدر دوستش
داشتی
به کنار درختی لمیده بودم
آب ها گرم بودند
چای و پرندگان
دل چسب نبودند
من جایی را هم سراغ
نداشتم
که لحظه ای
فقط لحظه ای
به تو و باران کنم .
.
احمد رضا احمدی

نوبر است این چشم ها حیف است خوابش می کنی تا به کی قلب مرا هرشب خرابش می کنی
انقدر سیب گناه از چشم هایت می کند
مطمعنا یک شبی ادم حسابش می کنی
کاش می شد کوچه ای باشم که شب ها در سکوت با قدم هایت دچار اضطرابش می کنی
باشد از از جنس خدایی پس خدایی کن بگو
کی دعایی را که کردم
مستجابش می کنی؟
خانه ای می سازم از عشق تو در رویای محض با وجود انکه می دانم......خرابش میکنی......

از لبم هرگز نیفتد بوسه ی گیرای تو
تا ابد من ساکنم در کوچه ی رویای تو ...

ماه در چشم ترت همسایه ی من می شود
شرم می رقصد میان برکه ی زیبای تو ،،
مهربانو

ای دختر زیبای غزل پر بزن امشب
رنگی به الفبای کبوتر بزن امشب

امشب تو بیا مثل همان کوچه ی باران
با ضربه ی آهنگ دلم در بزن امشب

از نام کبوتر خبری نیست در اینجا
بر این دل بی بال و پرم سر بزن امشب

عاشق شدنم قصه ی یک عمر دروغ است
حرفی به من از عشق فراتر بزن امشب

مانند نسیمی که "سحر" خواب ندارد
رقصی به غزل خوانی آذر بزن امشب

بر قاب خیالم که به تصویر تو زیباست
با مهر لبت واژه ی باور بزن امشب 

دل من تنگِ تو شد، کاش که پیدا بشوی

که بیایی و در این تنگیِ دل جا بشوی

تو فقط آمده بودی که دل از من ببری؟

بروی، دور شوی، قصه و رویا بشوی؟

انقلابی شده در سینه ی من، فتنه ی توست

سبزیِ چشم تو باعث شده رسوا بشوی

من پس انداز دلم را به تو دادم که تو هم

بیمه ی عمر دلم روز مبادا بشوی

غرق عشق تو شدم، بلکه تو شاید روزی

دل به دریا بزنی، عازم دریا بشوی

حیف ما نیست که یک زوج موفق نشویم؟

حیف از این نیست که تو این همه تنها بشوی؟

نم باران، لب دریا، غم تو، تنگ غروب

دل من تنگِ تو شد، کاش که پیدا بشوی

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟

ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟

نیست از هیچ طرف راه برون شد ز شبم

زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟

از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند

سخت دلبسته ی این ایل و تبارم چه کنم؟

من کزین فاصله غارت شده ی چشم توام

چون به دیدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟

یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است

میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟

کاش باران بودم

و غم پنجره را می شستم

و به هر کس که پس پنجره غمگین مانده

از سر عشق ندا می دادم

پاک کن پنجره از دلتنگی

که هوا دلخواه است

گوش کن باران را

که پیامی دارد

دست از غم بردار

زندگی کوتاه است

باز کن پنجره را

روز نو در راه است ...

ز نادرستی اهل زمان شکسته شدیم
ز بس که داد زدیم آی دزد خسته شدیم

ز عشق دست کشیدیم و بهر کشتن خویش
به پایمردی اغیار دسته دسته شدیم

خراب گشت وطنخواهی از من و تو بلی
میان میوهٔ شیرین زمخت هسته شدیم

سری به‌دست شمال و سری به دست جنوب
بسان رشته در این کشمکش گسسته شدیم

چو رشته‌ای که به جهد از میان گسسته شود
جدا شدیم زخوبش و به غیر بسته شدیم

ز بی‌حیایی اغیار و بی‌وفایی یار
به جان دوست که یکباره دل‌شکسته شدیم

من و بهار به نیروی عشق ازین غرقاب
بساط خویش کشیدیم و فر خجسته شدیم


ملک‌الشعرای بهار

.موی‌مشکی، عشق‌خوبم، زندگی
زیباست ‌نه؟
اینکه ‌من ‌روزی ‌تورا دیدم ‌خدا
میخواست ‌نه؟

تا به ‌کی‌ باید‌ تورا حاشا ‌کنم؟
پس‌ گوش‌کن
دوستت دارم ‌زاشعارم ‌کمے
پیداست‌ نه؟

تخت جمشیدم و در اوج شکوهم یک شب
تن من طعمه خونخواهی اسکندر شد

باختم هرچه کنار تو به دست آوردم
به طلا دست زدم بعد تو خاکستر شد

#مهیا_غلامی 

یخ کرده ام... اما نه از سوز زمستان!
اما نه از شب پرسه های زیر باران

یخ کرده ام... یخ کردنی در تب؛ تبی که
جسمم نه دارد باورم می سوزد از آن

یخ کرده ام! اما تو ای دست ِ نوازش
روح ِ یخی را با چنین شولا مپوشان

گرمم نخواهی کرد و فرقی هم ندارد
یخ بسته ای پوشیده باشد یا که عریان

یخ بسته ام چون قطب؛ آری این چنین است
وقتی نمی تابی تو ای خورشید ِ پنهان

یخ کرده ام! یخ کرده ام! ها... جان پناهم!
مگذار فریادت کنم در کوهساران ...

#محمدعلی_بهمنی

گوش می كنی ؟
می خواهم از كنار همین پنجشنبه حرفی بزنم
حالا كه دارم از یاد می روم
دارم سكوت می شوم
می خواهم آشناترین صدای این حدودِ تازه شوم
...
حالا هر چه باران است ، در من برف می شود
هر چه دریاست ، در من آبی
حالا هر چه پیری است ، در من كودک
هر چه ناپیدا ، در من پیدا
...
منم كه از یاد می روم ، آغاز می شوم
و پنجشنبه نزدیك من است
جهان را همین
جا نگهدار
من پیاده می شوم

#هیوا_مسیح

از عشق تو دیوانه شدم
تاب ندارم
در کوی تو آواره شدم
باک ندارم
آری منم آن دیوانه که گویند
از عشق تو دیوانه شده و خواب ندارد

مرا جواب می کند
سکوت چشمهای تو
و
باز تنگی نفس
و
باز هم هوای تو

دوباره می زند
به این سر
جنون گرفته ام
دوباره انقلاب من،
دوباره کودتای تو...