نوستالژی های زمان ما

یاد اون روزها بخیر ...........

 خدا رحمت کنه منوچهر نوذری رو

مسابقه هفته رو یادتون؟؟

وقتی میگفت از کی بپرسم ؟ من میگفتم از فلانی(مثلا دو ) و دل تو دلم نبود که اون آقاهه هم بگه دو ...انگار جایزه المپیک بهم داده بودن....
انقدر ذوق مرگ میشدم که نگو.....

 ترازوی هدیه رو یادتونه

همه با کلاسا یکی ازش داشتن

مامان منم داشت

 این بسته بندی فوق مدرن چیپس رو یادتونه

 عاشق این بودم که برم طبقه دومش

 

اینم شعر بازیامون

الکم
دولکم
چرخ و فلکم
بابا علی میگه
زووووووووووووووووو....
و بدنبال گرفتن چوب دولک

..............................



انگشتر فیروزه، خدا کنه بسوزه!

....................................

اینم شعر بازیامون


آنا ، نمانا

دوو دوو اسکاچی

آنا ، مانا کلاچی
.......................................

چشم چشم دو ابرو

دماغ و دهن یه گردو

گوش گوش دوتا گوش

موهاش نشه فراموش

چوب چوب یه گردن

اینم یه گردی تن

دست دست دوتا پا

انگشتا و جورابا

ببین چقدر قشنگه حیف که بدون رنگه

اَتل مَتل توتوله
گاوِ حسن چه‌جوره؟
نه شیر داره، نه پستون
دُمب‌ِشو بُردن اردستون
سُم‌ِشو بُردن پاکستون
شیرِش‌و بُردن هندستون
یک زنِ کُردی بستون
اسمِ‌شو بزار ستاره
براش بزن ناقاره
رو گُنبد و مناره
اسمِ‌شو بزار عم‌قِزی
دورِ کُلاش قرمزی
موی سرش وزوزی
عم‌قزی شوخ و شنگه
قِر دادنش قشنگه
هر وقت میرن النگه
یک پایِ خرش می‌لنگه
این درو وا کُن سلیمون
اون درو وا کن سلیمون
قالی‌رو بِکش تو ایوون
یه پُک بزن به قلیون
گوشه‌ی قالی کبود
اسم دائی‌‌یم محمود
محمودِ بالا بالا
سر کرده‌ی شُغالا
آش می‌خوری بسم الله

حسنی کُجاس؟ تو باغچه.
چی‌چی می‌چینه؟ آلوچه.
واسه‌ی دخترای کوچه
حسنی رفته به اُردو
برای نصفِ گِرود
اُردو خبردار شد
حالِ بگُوم زار شد
بَگُوم بَگُوم حیا کُن
از سوراخِ در نیگا کُن
خروسه می‌گه: قوقولی‌قو
مُرغِ پا کوتای من کو؟
کلاغه می‌گه: قار قار
سفره قلمکارِ کار
ببعی می‌گه: بع‌بع
دُنبه داری؟ نه، نه!
پس چرا می‌گی بع‌بع
قورباغه می‌گه: من زرگرم
طوقِ طلا به‌گردنم
اسبِ سیاه، اسبِ سفید
زیر بغلم
دسته‌ی گُل برادرم
هاچین و واچین
یه
پا
تو
ور
چین.


نورالدین زرین‌کلک



البته ما کلی خلاصه اش میکردیم

جوجه جوجه طلائی

جوجه جوجه طلائی
نوکت سرخ و حنائی

تخم خود را شکستی
چگونه بیرون جستی

گفتا جایم تنگ بود
دیوارش از سنگ بود

نه پنجره ، نه در داشت
نه کسی ز من خبر داشت

دادم به خود یک تکان
مثل رستم پهلوان

تخم خود را شکستم
اینگونه بیرون جستم

میوه نخور نشسته

رویش مگس نشسته

اول بشور با دقت

بعدا بخور با لذت

 

یادتونه یه سال زمزم گفت هرکی این جمله رو از تشتک های نوشابه در بیاره بهش جایزه میدن
جمله اش این بود : زمزم، ذایقه ایرانی ..نوشابه ایرانی

پسر عمه من این جمله رو کامل کرد و برد شرکت بهش یه باکس 12 تایی نوشابه دادن به جای سکه

 .

 .

 .

خیلی خوب بود الهه جون

من هنوز هم با دیدن اینا یه شادی عجیبی تو دلم میاد!
انگار شادی این کارتونها، سادگی ها،... با گوشت و پوستمون عجین شده!!!
یادش بخیر! کلاس سوم دبستان یه جامدادی صورتی دکمه ای مث همین عکسه از مدرسه جایزه گرفتم(البته از طرف مامان بود دیگه!!!)
تا 3 سه سال بعدش پیش همه پزشو میدادم!

الهه جانم ماشاالله به این حافظه خیلی خوب توصیف کردی واقعا عالی بود چند لحظه به گذشته شیرین سفرکردم و یاد خاطرات گذشته دور برام زنده شد البته منو یاد دوران کودکی بچه هام انداخت و با خودم گفتم ایکاش زندگی دنده عقب داشت ان دوران زندگی با تمام سادگیش خیلی خوش میگذشت حیف از ان دوران که مثل برق و باد گذشت وافعا یادش بخیر ممنونم عزیزم

 نمی دونم شما هم از این لیوانا داشتید یا نه ...من یکی داشتم که هر بار باهاش آب میخوردم از سر تا پام خیس میشد ..طبقه های لیوانه وقتی میومدم آب بخورم بسته میشد و آب میریخت رو لباسم