کافه نویسندگان

سلام به همه دوستان عزیزم

برای اینکه خط داستان گم نشه بهتره که یه جایی داشته باشیم تا در مورد داستان گاهی به بحث و گفتگو بنشینیم و چه جایی بهتر از کافه نویسندگان. قبلا این اتفاق در کافه گفتگو می افتاد که به دلیل حجم بالای مباحث، بحث تخصصی داستان نویسی در لابه لای بقیه صحبت ها گم می شد. 

خب در ابتدا من چند پیشنهاد دارم که اگه  دوستان موافق بودند بعد از تصویب اجرایی بشه.

پیشنهاد اول: برای تصویب هر پیشنهادی باید حداقل نیمی از دوستان با آن موافق باشند.

دوم: موضوع داستان نیز از این امر مستثنی نیست و برای موضوع داستان هم باید رای موافق نیمی از دوستان کسب گردد.

سوم: هر داستان روز شنبه شروع و در روز چهارشنبه خاتمه یابد.  اضافه نمودن تعداد روزها یا کاستن آن با رای نیمی از دوستان امکان پذیر است.

چهارم: در هر داستان نفراتی که در آن داستان خاص مشارکت مستمر داشته اند حق دارند در پایان بندی داستان هم شریک شوند. (کسی که کمتر از 4 پست در داستان داشته نمی تواند در پایان بندی مشارکت کند.) 

پنجم: هر داستان با 4 پست به پایان می رسد یعنی وقتی داستان رو به پایان می رود، با یک پست انتهای داستان بسته نشود و امکان اضافه کردن مطلب برا ی بقیه دوستان که در نوشتن داستان مشارکت مستمر داشته اند امکان پذیر باشد. 

حالا این آخری رو برای چی گفتم: مثلا ممکنه برای شما اصلا مهم نباشه چرا مهران رفت توی اون جریانو چی شد ولی یکی از دوستان  بخواد داستان رو از دید سوم شخص تعریف کنه(بهزاد) و بگه چرا اینطوری شد یا خیلی از بچه ها که فقط خواننده هستن منتظرن دلیل رو هم بخونن. یا مثلا توی این داستان آخر کسی بخواد تکلیف قسمت عاشقانه سامی و الکس رو روشن کنه.(خودم، شایلان، نوشان) پس انتهای داستان هم مشارکتی بسته شه.

ششم: اگر نشانه یا سرنخی در داستان ایجاد شد توسط شخص ایجاد کننده یا هر کدام از دوستان تکلیف اون قضیه هم روشن شه اینجوری نشه ته داستان یه سری چنگال کنار یه قبر بمونه یا مثلا اینکه چرا دهکده در نقشه نیست بی جواب باشه.) اینجوری داستان استخوان دار تر میشه.

در ابتدا هیئت نویسندگان اینجا نام نویسی کنن. ( کسانی که می خوان در داستان نویسی شرکت کنن.)

در صورت نام نویسی و شرکت نکردن در سه داستان پیاپی شخص از هیئت به طور خودکار حذف میشه و مجددا باید نام نویسی کنه.

لطفا اول نام نویسی کنید بعد  این شش پیشنهاد من رو به رای بگذارید. در صورتی که پیشنهادی دارید بنویسید تا در صورت تصویب اجرایی بشه.

متشکرم از همتون.

شاردِل فرمان حمله را صادر کرد

لابِر فرمانده سواره نظام ریورزلند

فرک (Ferak) : 
دوستان عزیز من چند پیام به صورت ناشناس دریافت کردم که به مسئله ای مشترک معترض بودند، از اونجا که افتخار دادین و رسیدگی به امور نویسندگان رو به من سپردین بر خود واجب دونستم اینجا مطرح کنم.
همونطور که در ابتدا اشاره کردم به داستان به طور کلی نگاه کنید و به سرزمینی که دربارش می نویسید وابسته نشید یعنی سعی نکنید بنویسید که سرزمین شما خیلی از همه بهتره یا ثروتمندتره یا ....
به شکل بازی به داستان نگاه نکنید که همه فکرتون این باشه که در نهایت سرزمین شما پیروز یا برتر باشه، بچه ها این یک داستانه لطفا داستان گونه بنویسید و فقط به جملات خبری اکتفا نکنید.
در کنار جنگ، پر کردن سیلوها، تجارت و ... داستانهای دیگه هم در حال شکل گیری باشه یعنی به داستان جزئیات اضافه کنید.
در نهایت از طرف خودم می گم که واقعا داستان سختی هست که با همکاری همه بسیار خوندنی و جالب شده و من شخصا از خوندنش لذت می برم با اضافه کردن جزییات و ظرایف داستانمون رو زیباتر کنیم.
در ضمن زندگی در سرزمینهاتون رو متوقف جنگ ما نکنید به هر حال این جنگ در بیرون از مرزهای شماست. همینطور که الان در اطراف هر کشوری میتونه جنگ باشه ولی زندگی همسایه ها خیلی تحت تاثیر نیست. من و بهزاد با هم هماهنگیم و این جنگ به زودی به سرانجام میرسه.

سپاسگزارم

فرک جون اتفاقا من نظر دیگه ای دارم، به نظر من پرداختن به حاشیه ها در هر سرزمین دوباره مثل داستان های قبلی که نوشتیم داستان رو از هیجان میندازه و تموم کردنش رو سخت می کنه، به نظر من هر کس طبیعتا روی بهتر کردن سرزمین خودش تمرکز کنه ولی به صورت منطقی نه اینکه مثلا ما داریم سواره نظام می سازیم یکی باروت رو اختراع کنه، یک جور متوازن، بعد بصورت چرخشی با هم توافق کنیم که مثلا یک امپراتوری یک نبوغ انجام بده و مثلا چیزی بدست بیاره و بعد مثلا یکی اشتباه یا خیانت کنه و چیزی از دست بره همینطور برای همه تکرار بشه که هیچ کس پیروز نباشه تو داستان ولی همیشه صحنه ی داستان پر از هیچان باشه

اگر قرار باشه به حواشی بپردازیم اینقدر زیاد هست که مثل سریال های ترکیه ای با هزار قسمت هم تموم نمی شه 

 سرزمین شرق: سرزمین آفتاب معروف به ~~EXIMUS~~

نام امپراطوری : EXIMUS

نام شاه: اکسیموس هفتم شاه هزار خورشید

جادو : پرنده ی دانا

جمله معرف امپراطوری : Long Live Eximus

وزیر اعظم: عالیجناب تایرل

فرمانده ی کل ارتش امپراتوری اکسیموس: سر جان از خانواده ی گالیان

رییس مجلس سنا: لرد بایلان

لرد وریس از اشراف زادگان با نقوذ و بزرگ خاندان پایتخت نشین وریس از اعضای کانسیل فرماندهی اکسیموس

لرد بالین از کانسیل فرماندهی و سناتور ایالت شمالی

کانسیل فرماندهی: شورای مشورتی عالی فرمانروایی اکسیموس

دارک اسلو استار: پسر باهوش و قدرتمند شاه هزار آفتاب که 3 سال هست که خبری از وی شنیده نشده.

مهرنوش : 

فرک (Ferak) : 
دوستان عزیز من چند پیام به صورت ناشناس دریافت کردم که به مسئله ای مشترک معترض بودند، از اونجا که افتخار دادین و رسیدگی به امور نویسندگان رو به من سپردین بر خود واجب دونستم اینجا مطرح کنم.
همونطور که در ابتدا اشاره کردم به داستان به طور کلی نگاه کنید و به سرزمینی که دربارش می نویسید وابسته نشید یعنی سعی نکنید بنویسید که سرزمین شما خیلی از همه بهتره یا ثروتمندتره یا ....
به شکل بازی به داستان نگاه نکنید که همه فکرتون این باشه که در نهایت سرزمین شما پیروز یا برتر باشه، بچه ها این یک داستانه لطفا داستان گونه بنویسید و فقط به جملات خبری اکتفا نکنید.
در کنار جنگ، پر کردن سیلوها، تجارت و ... داستانهای دیگه هم در حال شکل گیری باشه یعنی به داستان جزئیات اضافه کنید.
در نهایت از طرف خودم می گم که واقعا داستان سختی هست که با همکاری همه بسیار خوندنی و جالب شده و من شخصا از خوندنش لذت می برم با اضافه کردن جزییات و ظرایف داستانمون رو زیباتر کنیم.
در ضمن زندگی در سرزمینهاتون رو متوقف جنگ ما نکنید به هر حال این جنگ در بیرون از مرزهای شماست. همینطور که الان در اطراف هر کشوری میتونه جنگ باشه ولی زندگی همسایه ها خیلی تحت تاثیر نیست. من و بهزاد با هم هماهنگیم و این جنگ به زودی به سرانجام میرسه.

سپاسگزارم

فرک جون اتفاقا من نظر دیگه ای دارم، به نظر من پرداختن به حاشیه ها در هر سرزمین دوباره مثل داستان های قبلی که نوشتیم داستان رو از هیجان میندازه و تموم کردنش رو سخت می کنه، به نظر من هر کس طبیعتا روی بهتر کردن سرزمین خودش تمرکز کنه ولی به صورت منطقی نه اینکه مثلا ما داریم سواره نظام می سازیم یکی باروت رو اختراع کنه، یک جور متوازن، بعد بصورت چرخشی با هم توافق کنیم که مثلا یک امپراتوری یک نبوغ انجام بده و مثلا چیزی بدست بیاره و بعد مثلا یکی اشتباه یا خیانت کنه و چیزی از دست بره همینطور برای همه تکرار بشه که هیچ کس پیروز نباشه تو داستان ولی همیشه صحنه ی داستان پر از هیچان باشه

اگر قرار باشه به حواشی بپردازیم اینقدر زیاد هست که مثل سریال های ترکیه ای با هزار قسمت هم تموم نمی شه 

بهزاد و نوشان شما هم لطفا نظر خودتون رو در این باره بگید ممنون

سرزمین جنوب : سرزمین بیابان و طوفان => بهزاد لابی

نام امپراطوری : Desert Land(دِزِرت لند)

خاندان اصلی : گودِریان ها. Guderian (s) Family

نام پادشاه : کینگ رومِل Romel

پرچم دزرت لند :

جادو : شیروز

جمله معرف امپراطوری : روح یا کوه، هر چیزی سایه خودشو داره. 

پایتخت : دِیمانیا DayMania

*****************************************************************

مشاور اعظم : مارتین لودویک لیدمَن Martin Lodwick Leadman

مشاور عملیاتی : اِروین مونتانا Ervin Montana

فرمانده کل ارتش : کارشان شابین Karshan Shabine

فرمانده زبده یک لشکر امنیت داخلی : سِر سالوادور  Sir Salvador

فرمانده یاغی هایی که به حکومت مرکزی پیوست : سالین دوسِل Saline Docell

معاون ارشد خزانه داری در روابط بین الملل : شارلی درومانیک charlie Dromanic

****************************************************************

درومانی : یکی از شهرهای مرکزی دزرت لند که سالهاست یاغی ها در اطراف این محل حضور دارند و مشکلاتی با مردم شهر بوجود می آوردند.

ماستران : یکی از شهرهای مرزی دزرت لند با ریور لند که چند شورشی اجیر شده آنجا را به آتش کشیده بودند که خسارات زیادی زد اما شهر به خوبی باز سازی شده است.

شارلی درومانیک، یک اشراف زاده اصلی از درومانی بود. پدر او سالها مشاور اصلی پادشاه قبلی دزرت لند در امور مالی بود. شارلی از معماران اصلی  این خرانه داری در دوران جدید و به شکل جدید بود و معاون ارشد خزانه دار در امور بین الملل بود. زنی شجاع، خوش گذران کنجکاو و با شناخت وسیعی از تمدن ها و مردم کشورهای دیگر، خوش صحبت و مستقل بود.

مسیر حمله ی ارتش شمالی اکسیموس: 

مهرنوش : 

فرک جون اتفاقا من نظر دیگه ای دارم، به نظر من پرداختن به حاشیه ها در هر سرزمین دوباره مثل داستان های قبلی که نوشتیم داستان رو از هیجان میندازه و تموم کردنش رو سخت می کنه، به نظر من هر کس طبیعتا روی بهتر کردن سرزمین خودش تمرکز کنه ولی به صورت منطقی نه اینکه مثلا ما داریم سواره نظام می سازیم یکی باروت رو اختراع کنه، یک جور متوازن، بعد بصورت چرخشی با هم توافق کنیم که مثلا یک امپراتوری یک نبوغ انجام بده و مثلا چیزی بدست بیاره و بعد مثلا یکی اشتباه یا خیانت کنه و چیزی از دست بره همینطور برای همه تکرار بشه که هیچ کس پیروز نباشه تو داستان ولی همیشه صحنه ی داستان پر از هیچان باشه

اگر قرار باشه به حواشی بپردازیم اینقدر زیاد هست که مثل سریال های ترکیه ای با هزار قسمت هم تموم نمی شه 

من فک میکنم اگه فقط بخوایم راجع به جنگ و صلح بنویسیم اتفاقا اصلا هیجان انگیز نیست هیجان و کشش داستان اونجاست که خواننده که ممکنه نفر پنجمی باشه رو با نوشته هامون به شخصیت ها علاقه مند کنیم تا به اتفاقها هم کشش پیدا کنه اگه من مثلا اسپروس و خوب معرفی نکنم خواننده هم به مرگ و زندگیش علاقه ای نداره و اگر این اتفاق واسه همه اقلیم بیوفته دیگه چه اهمیتی داره این اقلیم پیروز باشه بازنده باشه چیزی کشف کنه یا نکنه جزئیات به نظر من اگر به اندازه باشه تو جذابیت داستان کمک میکنه سریالها ترکیه ای اگه میبینی انقد نچسب و مزخرفه به خاطر حواشی نیست به خاطر اینه که هزارتا اتفاق میوفته تو یه قسمت که همشم قابل پیش بینی و تکراریه

ما اگه خلاقیت به خرج بدیم و یه کم بیشتر از خبرگویی به داستان پردازی رو بیاریم داستانمون پرکشش تر میشه واسه یه خواننده غیر از خودمون

من کلا حرفم اینه که یه ذره شخصیت پردازی کنین همین طوری فقط شخصیت هارو وارد داستان نکنین الان این شارلی خانم مثلا بهش پرداخته شده ولی شخصیت نپرداخته تو تمام اقلیم ها زیاد هست خب خیلی ها واقعا لازم نیست هش پرداخته شه ولی به یکی دو نفر بپردازین به نظرم جالبتره

بهزاد لابی : 

شارلی درومانیک، یک اشراف زاده اصلی از درومانی بود. پدر او سالها مشاور اصلی پادشاه قبلی دزرت لند در امور مالی بود. شارلی از معماران اصلی  این خرانه داری در دوران جدید و به شکل جدید بود و معاون ارشد خزانه دار در امور بین الملل بود. زنی شجاع، خوش گذران کنجکاو و با شناخت وسیعی از تمدن ها و مردم کشورهای دیگر، خوش صحبت و مستقل بود.

ایشون همسر آینده اسپروسه؟