یادمان باشد

یادمان باشد  اینقدر به مسائلی که به ما مربــــــــــــــــــــــــــوط نیست دخالت نکنیم

ما مسئول کارهای دیگران و اشتباهات دیگران نیستیم ، گناهان و اشتباهات دیگران را به پای ما نمی‌نویسند ، هر کس در هر جایگاهی مرتکب اشتباه شود ، در جای خود پاسخ آن را خواهد گرفت . نیازی نیست که ما به خاطر اشتباهات دیگران که ممکن است هیچ ربطی به ما نداشته باشد ، عصبانی شویم ، به هم بریزیم و بخواهیم دخالت کنیم

اگر با اشتباهات دیگران سخت به هم می‌ریزیم و از تعادل خارج می‌شویم ، این می‌تواند نشانه‌ای باشد از اینکه خود ما هم شاید پتانسیل چنین اشتباهاتی را داشته باشیم

قضاوت و یا (فضولی) ، در زندگی روزمره و برای انسان بسیار مخرب و ویرانگر است

تنها افراد و انسان‌هایی که از وظایف و مسئولیت‌های خود غافل هستند می‌توانند در امور دیگران تجسس کنند و نابجا وارد شوند و فضولی کنند ، انسانی که سرش به کار خودش مشغول است و اهمیت وظایف خود را می‌داند ، دیگر چه فرصتی برای کنکاش و فضولی در امور دیگران دارد ؟

فردی که مدام در حال کنکاش در رفتار و کردار دیگران است ، مهاجم، گستاخ، خرده‌گیر، و معتقد به عادل بودن خود، سخن‌چین، دارای شامه تیز و جسور است.
مشکل این افراد سَــــــــــــــــمی ,تنها ارتباط برقرارکردن با آنها نیست، بلکه آنها تمایل دارند زندگی تیره‌ای را برای دیگران ایجاد کنند.
از آنجا که معمولا زندگی آنها دلچسب نیست، بنابراین در زندگی افراد دیگر مشکل ایجاد می‌کنند. آنها به زندگی فعال، مهیج و پربار دیگران حســـــــــــــــــــــــــادت می‌کند.

افراد فضول از این نظر افرادی سمی هستند که می‌توانند موجب مشکلات شدید مالی، شغلی و شخصی در زندگی دیگران شوند.

نمی دانم این چه عادت غلطی است که در جامعه رایج شده است. خیلی راحت دور هم می نشینیم و از دیگران حرف می زنیم و به سادگی آب خوردن درمورد آن ها قضاوت می کنیم. انگار در مقام خداوندی قرار داریم.

فلانی آدم خوبی است. فلانی دل رحم است. دیگری ضعیف است، آن فرد بلند و آن یکی کوتاه است. اگر فردی دچار مشکل می شود برخی می گویند حقش بود از بس بدی کرد خدا هم او را به چنین عذابی دچار کرده است. اگر کسی به مقام و ثروت قابل توجهی دست یابد بعضی ها قضاوت می کنند که حتماً خدا دوستش داشته که به او این چنین امکاناتی عطا نموده است. یا در اداره ها و سازمان ها این نوع قضاوت ها بسیار وجود دارد.

وقتی نسبت به مسئله ای شناخت پیدا نکرده ایم و شروع می کنیم به قضاوت این از جهل ماست.

معمولاً زمانی یک فرد شروع به قضاوت می کند که یکی از این کارها را در ذهن خود انجام می دهد؛ فضولی کردن یا قیاس کردن. مورد قضاوت قرارگرفتن همان اندازه که برای ما ناخوشایند است، برای دیگران هم آزاردهنده است. متوقف کردن قضاوتِ دیگران و جایگزین کردن آن با پذیرفتن نقطه ضعف های طرف مقابل برای دو طرف التیام بخش است و با یاد گرفتن این مهارت هم قضاوت کننده سبک می شود، هم قضاوت شونده آرام می گیرد و انسان به گناه بزرگ غیبت و بدگویی پشت سر دیگران آلوده نمی گردد.

عده ای با قضاوت منفی در مورد دیگران و تحقیر آن ها برای مهم جلوه دادن خود و داشتن حس بهتر استفاده می کنند.


اما هیچ کدام از این دلایل سبب نمی گردد قضاوت کردن حس مناسبی برای انسان ایجاد نماید زیرا اساساً قضاوت کردن دارای بار منفی است.
و تنها راه رسیدن به آرامش عشق ورزیدن به دیگران و قبول کردن آنهاست همان طور که هستند و بهترین نقطه شروع از خویشتن است یعنی انسان به خود عشق بورزد و به خود احترام گذارد. ما از درون انسان ها و نیت آنها آگاه نیستیم.
تنها خداوند حکیم است که می داند در دل هر انسانی چه می گذرد و هم اوست که بر اساس آنچه می داند قضاوت می کند و جزای عمل انسان را می دهد.

پس بدانیم و آگاه باشیم که قضاوت در مورد خوب و بد دیگران و نیت اعمالشان در حوزه صلاحیت ما نیست لذا ما انسان ها به جای خداوند متعال حق نداریم در مورد خوبی و یا بدی کسی نظر داده و "نباید قضاوت کنیم!"

امیدوارم یه روزی قضاوت نکردن دیگران بشه جزو عادت های همیشگی ما

عالی بود هورشید خانومی
کاملا موافقم و امیدوارم واقعا همچین روزی برسه

ممنون عالي بود

واقعا زیبا وجامع بود من همیشه وقتی از تصمیم یا کار کسی عصبانی میشم فوری به خودم میگم ما باید به نظرات وعقل طرف احترام بگذاریم او حتماًدلیل قانع کننده ای برای انجام اینکار دارد.و زود آروم میشم هورشید جون واقعا ممنون یادآوریهای بسیار خوبی بودن

آلما جون منم همیشه سعیمیکنم همین کارو بکنم خودمو بجای طرف مقابل میزارم...
البته یه سری از مسایلو تا جایی قبول میکنم که هنجار شکنی نشه...یعنی منظورم اینه که ما آدما باید تااونجایی به خودمون آزادی عمل بدیم که هنجارها و ارزشای جامعه مون زیر پا گذاشته نشه...با این میانه روی دیگران هم کمتر به خودشون اجازه میدن قضاوت غلط بکنن

خواهش میکنم دوستان

این مسئله واقعا منو اذیت میکنه برای همین واقعا دلم میخواد هیچ کسی این کارو نکنه

چون واقعا اگه ما تو شرایط طرف مقابلمون باشیم اونموقع درک میکنیم دلیل کاری رو که انجام میده
اما وقتی نمیدونیم طرف تو چه شرایطی هست چرا باید قضاوت بی مورد بکنیم

متشکرم هورشیدجان!

هورشيد جان عالي بود، حريم خصوصي افراد همه جا بايد بهش احترام گذاشته بشه و قضاوت نشه! اما زماني ك فردي پاش رو از خونه ميذاره بيرون وارد جامعه ميشه پس براحتي مورد قضاوت ميگيره، چون از فرديت خارج ميشه، بحثم زير ابرو برداشتن اقايون يا پوشيدن شلوار جين با كفشِ رسمي و مواردي از اين قبيل نيست ولي هر چيزي ك خارج از نُرمِ جامعه باشه هنجارشكنيِ و ديگه نميشه بي خيال از كنارش گذشت. گرچه هميشه بي خيالي رو طي ميكنم!:/

باران مهر عزیزم حق با شماست اگر رفتاری بقول شما خارج از نُرم جامعه باشه(اما باز هم بخودم اجازه نمیدم حتی بدترین رفتار هارو قضاوت کنم . چون خودم رو در اون جایگاه نمیبینم ) . اما منظور من در باره این نوع رفتارها نبود

منظورم قضاوت عجولانه و از سر عادت بود که که جدیدا خیلی زیاد شده .هر شخصی این اجازه رو بخودش میده که براحتی دیگران رو قضاوت کنه

هورشید جون دلم برات تنگ شده ... کجایی دختر ؟

عالی بودهورشیدجان،کاملابانظرت موافقم