با خودم کلنجار میروم ... شاید این
روزها از هر زمان دیگری غمگین تر و افسرده تر باشم ... دست خودم نیست ... نمیتونم
نسبت به جامعه و مردمم بی تفاوت باشم ... با داستانهایی که همه ما این روزها می
شنویم حاکی از افزایش عجیب ارتباطات خارج از چارچوب میان نوجوانان و جوانان ...
هیچکس هم اهمیت نمی دهد ... نه مسئولین نه والدین ... هر روز بدتر از دیروز ...
همه به حال خود رها شده ایم ... چه کسی اهمیت می دهد به تربیت دختران و پسران
نوجوان پاک و معصومی که در غوغای رسانه ای از ما بدتران گرفتار شده اند و
گاهاّ دچار معصومیتی از دست رفته ...
چه کسی اهمیت می دهد ؟
