شايد تا به حال شنيده و يا خوانده باشيد که چارلي چاپلين در نامه اي به دخترش در مورد پوشش او چه مي گويد. او پس از آنکه به دخترش اجازه می دهد " فقط به خاطر هنر ميتوان لخت و عريان به رو صحنه رفت " و تأکيد ميکند که اين لختي منحصرا در روي صحنه و براي ضرورت هنر باشد ، مينويسد: " . . . برهنگ بيماري عصر ما است . من پيرمردم و شايد حرفهاي خندهآور بزنم . اما به گمان من تن عريان تو بايد از آن کسي باشد که روح عريانش را دوست ميداري . بد نيست اگر انديشه تو در اين باره مال ده سال پيش باشد ، مال دوران پوشيدگي . نترس اين ده سال ترا پيرتر نخواهد کرد . به هر حال اميدوارم تو آخرين کسي باش که تبعه جزيره لختيها بشوي . . . " .
