گفت و گوهای واقعی خدا با بندگانش(حدیث قدسی)

از امیرالمؤمنین نقل شده که خداوند متعال فرمود:

وقتی که بنده ای بگوید: ((بسم الله الرحمن الرحیم‎)) خداوند متعال می فرماید: بنده ام مرا ستایش کرد و می داند نعمت هایی که دارد از من است و بلاهایی که هست از ناحیه من می باشد که اگر از او بردارم درباره ی او احسان کرده ام.
شما ملائکه را شاهد میگیرم که من نعمت های آخرت را هم به نعمت های دنیای بنده ام اضافه می کنم و از او بلاها را دفع می کنم، همان طوری که بلاهای آخرت را از او دفع کردم.
وقتی که بنده ای می خواند: ((الرّحمن الرّحیم)) خداوند می فرماید: به بخشنده و مهربان بودن من شهادت داد. من هم شما را شاهد می گیرم که رحمت خود را درباره ی او زیاد تر کنم و از عطاهای خود به وی ببخشم.
وقتی که بنده بگوید: ((مالک یوم الدّین)) خداوند متعال می فرماید: شما را شاهد می گیرم. چون او اعتراف به این کرد که من صاحب روز پاداش هستم، من هم در آن روز، حساب او را آسانتر می کنم. حسنات وی را قبول می کنم و از گناهانش در می گذرم.
و وقتی که بنده در نماز بگوید: ((ایّاک نعبد)) خداوند می فرماید: بنده ام راست گفت، مرا عبادت می کند. شما را شاهد می گیرم که برای عبادت این بنده ام چنان ثوابی بدهم که مخالفین عبادت او به ان ثواب غبطه بخورند.
و وقتی که بنده می گوید: ((و ایّاک نستعین)) خداوند می فرماید: این بنده از من یاری خواست و به من پناه اورد. شما را شاهد می گیرم که در کارهایش به وی یاری دهم و در سختی ها او را حمایت کنم و روز قیامت هم دست او را بگیرم و داخل بهشت نمایم.
وقتی که بنده می گوید:((اهدنا الصّراط المستقیم...)). خداوند می فرماید: این صراط مستقیم برای بنده ی من است. آنچه را که از من خواست به وی می دهم و او را از هر چه می ترسید امان دادم.