گفت و گوهای واقعی خدا با بندگانش(حدیث قدسی)

خداوند فرمود: اى موسى، مى‌دانى اگر بنده‌اى از بندگان من گناهش چنان بزرگ باشد كه به آسمانها برسد، اگر به سوى من بيايد او را مى‌بخشم و اين كار برايم مهم نيست. موسى عرض كرد: خداوندا، چگونه او را مى‌بخشى؟ خداوند فرمود: بواسطه يك خصلت خوبى كه در بنده من باشد. محبوبترين خصلت در نزد من اين است كه به فقراى مؤمنان محبت كند و با آنها همكارى نمايد و خود را با آنها يكسان بداند و به آنها كبر نفروشد. وقتى كه اين كارها را كرد من همه آن گناهانش را مى‌بخشم. اى موسى، بدان كه فخر رداى من و كبريايى پيراهن من است. هر كس در اين دو چيز با من به منازعه برخيزد، من با آتش جهنم او را عذاب مى‌دهم. اى موسى، يكى از بزرگى جلالت من اين است كه اگر بنده‌اى كه من به وى مال دنيا داده‌ام، بندۀ مؤمن و فقير مرا كه از مال دنيا دست كوتاه است، اكرام و احسان كند. من آن بنده ثروتمند را دوست مى‌دارم. ولى اگر آن بندۀ ثروتمند به آن بنده فقير تكبر نمايد، او به جلال من توهين كرده است.