۰۱:۰۴ ۱۳۹۳/۵/۶
شاید گاهی یادمون بره .. مادر و پدر فلسطینی به اندازه ما فرزندانشون رو دوست دارند..
شهروندان فلسطینی هم به اندازه من و شما خانه و زندگیشون رو دوست دارند..
اونها هم با قرض و زحمت و آرزو خانه می سازند یا می خرند همون خانه ای که با یک بمب با قدرت وحشتناک در عرض یک ثانیه با تمام اثاثیه و افرادش فرو می ریزه..
شاید اینقدر که روزمره این تصاویر پخش میشه برای ما ناخودآگاه ملال آور و عادی شده و حالت یک فیلم تکراری پیدا کرده که برای مرهم گذاشتن روی وجدانمون شاید حتی نگاهش هم نکنیم.
کودک مظلوم و بی گناه فلسطینی که کشته شدی یا خواهی شد و من فقط تماشایت می کنم معذرت می خواهم.
