داستان بسيار زیبا بدترين سيلي که خوردم
پشت چراغ قرمز تو ماشين داشتم با تلفن حرف ميزدم و براي طرفم شاخ و شونه ميکشيدم که
نابودت ميکنم ! به زمين و زمان ميکوبمت تا بفهمي با کي در افتادي!
زور نديدي که اينجوري پول مردم رو بالا ميکشي و........ خلاصه فرياد ميزدم
يه دختر بچه يه دسته گل دستش بود و چون قدش به پنجره ي ماشين نميرسيد هي ميپريد بالا و
ميگفت آقا گل ! آقا اين گل رو بگيريد....
منم در کمال قدرت و صلابت و در عين حال عصبانيت داشتم داد ميزدم و هي هيچي
به اين بچه ي مزاحم نگفتم !
اما دخترک سمج اينقد بالا پايين پريد که ديگه کاسه ي صبرم لبريز شد و سرمو آوردم از پنجره بيرون
و با فرياد گفتم: بچه برو پي کارت ! من گـــل نميخـــرم ! چرا اينقد پر رويي! شماها کي ميخواين ياد
بگيرين مزاحم ديگران نشين و....
طفلي دخترک ترسيد... کمي عقب رفت ! رنگش پريده بود ! وقتي چشماشو ديدم ناخودآگاه ساکت
شدم ! نفهميدم چرا يک دفعه زبونم بند اومد! البته جواب اين سوالو چند ثانيه بعد فهميدم!
ساکت که شدم و دست از قدرت نمايي که برداشتم ، اومد جلو و با ترس گفت :
آقا! من گل نميفروشم! آدامس ميفروشم! دوستم که اونور خيابونه گل ميفروشه!
اين گل رو براي شما ازش گرفتم که اينقد ناراحت نباشين! اگه عصباني بشين قلبتون درد ميگيره ومثل باباي من ميبرنتون بيمارستان، دخترتون گناه داره...
من ديگه واقعا نميشنيدم! خدايا! چه کردي با من! اين فرشته چي ميگه؟!
حالا علت سکوت ناگهانيمو فهميده بودم!
کشيده اي که دخترک با نگاه مهربونش بهم زده بود ، توان بيان رو ازم گرفته بود!
و حالا با حرفاش داشت خورده هاي غرور بي ارزشمو زير پاهاش له ميکرد!
يه صدايي در درونم ملتمسانه ميگفت: رحم کن کوچولو! آدم از همه ي قدرتش که براي زدن يک نفر
استفاده نميکنه! ... اما دريغ از توان و ناي سخن گفتن!
تا اومدم چيزي بگم ، فرشته ي کوچولو ، بي ادعا و سبکبال ازم دور شد!
حتي بهم آدامس هم نفروخت
هنوز جای سيلي که بهم زد روي قلبم مونده ! چه قدرتمند بود!!!
