کوله_پشتی
همه ما انسانها از بدو تولد یک کوله پشتی روی پشتمون داریم.
بعضی از ما سنگ هایی که در طول جاده زندگی به سمتمون پرتاب ميشه را برمیداریم و داخل کوله پشتیمون میندازیم به امید روزی که همون سنگ و به سمت کسی که به سمتمون پرتاب کرده و ما را زخمی کرده پرتاب کنیم و انتقام بگیریم؛ غافل از اینکه فقط داریم بارمون و سنگین میکنیم و روزی فرا میرسه که از بس سنگین شدیم توان راه رفتن نخواهیم داشت.
عقل و منطق سالم حکم میکنه کوله پشتی وجودمون و خالی کنیم و سبکبال راه بریم و لذت ببریم از زندگی که تکرار شدنی نیست.
بخشایش الزاما به معنای شروع ارتباط دوباره یا.. نیست بلکه به معنای رها کردن خود از آن بار سنگین است. بخشایش لطف به دیگران نیست، لطف به خود ماست.
