۱۱:۲۲ ۱۳۹۴/۶/۱
هلو مثل تمام میوه ها خواص ادرارآور و ملین دارد. گوشت هلو، داراى سلولوزهاى نرمى است و كاملا هضم مى شود. هلو میوه اى نسبتا كم ترشى است . مواد قندى و نشاسته اى آن به آسانى هضم مى شود و معده به راحتى هضم آن را تحمل مى كند. به نظر مى رسد كه مواد قندى هلو، ترشحات غده هاى هاضمه را تقویت مى كند و هضم غذا را آسان مى سازد. هلو میوه اى است كه خیلى ویتامین دارد. ویتامین هاى ب 1 و ب 2 و پ ، پ و ث و مخصوصا ویتامین آ در هلو فراوان است .این ویتامینها به مقدار زیادى در پوست هلو تمركز یافته است و به همین علت مثل لویى چهاردهم ، باید هلو را با پوست خورد و دندان در پوست و گوشت آن گذاشت .توصیه شده است كه پوست هلو را، ولو سفت هم باشد، باید جوید و خورد. هر چند كه پوست هلو با كركهاى نرمى كه دارد، به ذائقه بعضى ها خوش نمى آید.تمام كسانى كه از سلامتى طبیعى برخوردارند، به شرط آن كه هلو كاملا رسیده باشد مى توانند آن را مصرف كنند. زیرا هلوى رسیده براى همه ، حتى كسانى كه دستگاه هاضمه ظریفى دارند قابل هضم است .
كسانى كه از روده ها علیل هستند، باید از خوردن پوست هلو خوددارى كنند. كسانى كه از بستر بیمارى برخاسته اند و دوره نقاهت را مى گذرانند، بچه هاى كوچك پیر مردان ، مى توانند هلو را بجوشانند و بخورند و یا پخته آن را به صورت كمپوت كه دسر مخصوص رژیم غذایى است به مصرف برسانند. اشخاصى كه مرض قند دارند، باید از مصرف هلو چشم پوشى كنند. زیرا هلو سرشار از مواد قندى است . هلو، دسرى عالى براى اشخاص چاق است . زیرا كم كالرى است و هر صد گرم هلو بیش از شصت كالرى حرارت ندارد. كسانى كه امراض كلیوى و یا رماتیسم دارند، باید هلو بخورند زیرا هلو ادرار آور است و قلیایى كننده خون است .
هلو ، شفتالو ، شلیل ، خواص یكسانى دارند ولى هلوهایى كه سفت است ، براى كمپوت مناسب تر است .هلو و انواع آن باید كاملا رسیده باشد. هلوهاى سبز رنگ و سفت ، داراى عناصر تحریك كننده است و براى جدار روده هاى علیل خوب نیست و تولید اسهال مى كند. هلو وقتى زیاد رسیده باشد و داراى لكه هاى قهوه اى باشد، علامت این است كه مقدارى از مواد حیاتى خود را از دست داده و در حال پوسیدن است .
گوشت هلو وقتى له شد آب آن شیر زیبایى طبیعى براى خانمهایى است كه به سلامت و ظرافت پوست خود علاقه دارند. زیرا آب هلو قبض كننده است و وقتى آن را به پوست صورت و یا بدن خود بمالیم ، سوراخهاى پوست را جمع مى كند ویتامینها و مواد معدنى هلو، پوست را غذا مى دهد و رنگ روشن و درخشانى به آن مى بخشد. پس وقتى گوشت و یا آب هلو را به صورت خود مى مالید، آن را تا مدتى پاك نكنید و بگذارید به صورت شما خشك شود و بعد هم صورت خود را با آب باران یا گلاب و یا آب مقطر بشویید.
هسته هلو در زمانهاى قدیم ، نوشداروى عوارض بدمستى بود كه آن را مى كوبیدند و براى دفع میگرن و درمان نورالژى روى پیشانى و شقیقه ها مى مالیدند ولى در زمانهاى حاضر مصرف آن را تجویز نمى كنند و عقیده دارند كه هسته هلو، داراى مواد سمى است .
روغنى كه از هسته هلو استخراج مى شود، در قدیم مصارف زیادى داشت از جمله مادربزرگهاى ما آن را براى معالجه ورم بواسیر مصرف مى كردند. شكوفه درخت هلو به عنوان دم كرده ، خاصیت تسكین اعصاب دارد. زیرا داراى تركیبات سیاتیك است و به علت همین تركیبات سمى است ، كه باید آن را با احتیاط و به مقدار كم مصرف كرد. شربت گل هلو، داراى خواص ضد سرفه است و مجارى تنفس را وقتى تحریك شد، آرام مى كند و ترشح خلط را از سینه آسان مى سازد اخیرا هلوى رسیده را تقطیر كرده اند و از آن اسانسى به دست آورده اند كه داراى مواد: اتر، لینالول ، اسیدفورمیك ، آستیك ، والریك ، كاپریلیك ، آستالدهیك ، پورپورول ، و كاردى نن است . هلو را در تابستان خشك مى كنند و در زمستان برگه هلو را در آب مى خیسانند و به عنوان غذاى ملین براى رفع یبوست میخورند. در قمصر كاشان : نوعى هلوى مخصوص به عمل مى آید كه به آن الك مى گویند و بیشتر آن را براى ساختن جوز قند سفید قمصر مصرف مى كنند.
