شعر و شیدایی

صبح باشد ، من و یک بی تویی و آذرماه
برگ زردی که خودش ول شده باشد در راه

از سر شاخه عشقت که فرو افتادی
باد پاییز فقط باشد و دردی جانکاه

دل برگت بشود محو و نفهمی هرگز
چه به روز دلت آورده همین آذر ماه