شعر و شیدایی

ای همه آرامشم از تو ، پریشانت نبینم
چون شب خاکستری ، سر در گریبانت نبینم

ای تو در چشمان من یک پنجره لبخند شادی
همچو ابر سوگوار ، اینگونه گریانت نبینم

ای پر از شوق رهایی ، رفته تا اوج ستاره
در میان کوچه ها ، افتان و خیزانت نبینم

تکیه کن بر شانه ام ، ای شاخه ی نیلوفری رنگ
تا غم بی تکیه گاهی را به چشمانت نبینم

قصّه ی دلتنگیت را خوبِ من بگذار و بگذر
گریه ی دریاچه ها را تا به دامانت نبینم

کاشکی قسمت کنی غمهای خود را با دل من
تا که سیل اشک را زین بیش مهمانت نبینیم