شعر و شیدایی

چایی که تو می آوری انگار شراب است
این شاعر عاشق به همان چای خراب است

من عاشقم ، چه بسوزم ، چه بسازم
عشق است که هر کار کند عین صواب است

معشوق اگر خون مرا ریخت به حق ریخت
خون ریزی معشوق از روی حساب است

تب کردن تو ، مردن من هر دو بهانه
عشق است که بین من و تو در تب و تاب است

صد بار تفال زدم و فال یکی بود
" ما را ز خیال تو چه پروای شراب است "