شعر و شیدایی

من نه عاشق بودم

و نه محتاج نگاهي که بلغزد بر من . . .

من خودم بودم و يک حس غريب

که به صد عشق و هوس مي ارزيد . . .

من خودم بودم و دستي که صداقت مي کاشت

گر چه در حسرت گندم پوسيد

من خودم بودم و هر پنجره اي

که به سرسبزترين نقطه بودن وا بود . . .

و خدا مي داند ، بي کسي از ته دلبستگيم پيدا بود . . .