شعر و شیدایی

ﻧﺎﺧﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ
ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺟﻮﺍﻧﻢ؟

ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ، ﻫﺎ؟ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻧﻬﺎﻧﻢ؟

ﺗﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻃﺒﯿﺒﺎﻥ
ﺁﻥ ﺗﺐ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧﻢ

ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺍﻋﺼﺎﺏ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻢ

ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻋﻠﻢ ﭘﺰﺷﮑﯽ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺿﺮﺑﺎﻧﻢ؟

ﻟﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺳﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺖ
ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻗﻔﻞ ﺩﻫﺎﻧﻢ -

ﺍﯾﻦ ﮔﺮﮒ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﻪ ﺗﻠﺒﯿﺲ ﺩﻣﺎﺳﻨﺞ
ﺍﻣﺸﺐ ﺑﮑﺸﺪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺯﺑﺎﻧﻢ !

ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ...
ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻋﯿﺎﻥ ﺳﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻧﻢ.