۱۲:۵۶ ۱۳۹۴/۹/۱۴
ﺩﻟﺒﺮﺍ ! ﯾﺎﺭﺍ! ﻧﮕﺎﺭﺍ! ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ! ﯾﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ !
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﻓﺘﺎﺩﻡ ، ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﻋﻤﺮﻡ ﺷﮑﺴﺖ
ﺩﺭ ﺩﻟﺖ ﮔﺮ ﺟﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺩﺍ ﻗﺴﻤﺘﻢ !
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺳﺖ
ﺯﺧﻤﻪ ﯼ ﺳﺎﺯ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺷﻢ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﻧﺪ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪﻡ : « ﺷﺪﯼ ﻣﻄﺮﺏ ﭘﺮﺳﺖ ؟»
ﺟﺮﻋﻪ ﺁﺑﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﯼ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺑﯽ ﻣﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺑﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺮﻋﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺴﺖ ِ ﻣﺴﺖ؟!
ﻧﺎﺯ ِ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﺪ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﺮﻭﯾﺎﻥ ، ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺴﺖ
ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﺪ ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ، ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﻭ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺖ
ﻣﺪﻋﯽ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻬﯽ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ
ﻫﺮ ﭘﺮﯼ ﺭﻭﯾﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺕ ﻣﺎﯾﻞ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﺪ، ﺍﻣﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ، ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﮐﻦ ﻓﻘﻂ
ﺩﻟﺒﺮﺍ ! ﯾﺎﺭﺍ ! ﻧﮕﺎﺭﺍ ! ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ! ﯾﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺖ!
نفیسه_سادات_موسوى
