شعر و شیدایی

در یاد منی حاجت باغ و چمنم نیست

جایی که تو باشی خبر از خویشتنم نیست





اشکم که به دنبال تو آواره ی شوقم

یارای سفر با تو و رای وطنم نیست





این لحظه چو بارانِ فرو ریخته از برگ

... صد گونه سخن هست و مجال سخنم نیست





بدرود تو را انجمنی گرد تو جمع اند

بیرون ز خودم راه در آن انجمنم نیست





دل می تپدم باز درین لحظه ی دیدار

دیدار ‚ چه دیدار ؟ که جان در بدنم نیست





بدرود و سفر خوش به تو آنجا که رهایی ست

من بسته ی دامم ره بیرون شدنم نیست





در ساحل آن شهر تو خوش زی که من اینجا

راهی به جز از سوختن و ساختنم نیست





تا باز کجا موج به ساحل رسد آن روز

روزی که نشانی ز من الا سخنم نیست



دکتر شفیعی کدکنی