شعر و شیدایی

سینه بعد از رفتنت , با درد و غم پیوند شد
زندگی منهای تو , مانند زندان بند شد

تا کمی باور کنی شمع وجودم سوخته!!
بیت بیت هر غزل همراه با سوگند شد


عهد کردی تا که ماهی , لااقل یک مرتبه
حال و احوالی کنی , ماه تو اما چند شد

جان هر کس دوستش داری , به یادم بوده ای؟
یا جواب این سوال من , کمی لبخند شد!!

زنده بودن بی تو باور کن , برایم مشکل است
بی من اما , زندگی کردن برایت قند شد

بغض سنگینی گلویم را فشرده … صبر کن
عذر میخواهم ولی , گویا دلت خرسند شد

کاش امشب عمر باقی مانده پایان میگرفت
تا خبر آید دلم دیگر رها از بند شد