شعر و شیدایی

اوایل دوست داشتن ات شدید تر بود.
رفتارهایت هم عجیب تر .
مثلا
گاهی بی مقدمه می آمدی و حالم رامی پرسیدی !
یا برای بیشتر حرف زدن با من ،
هزار مساله ی فیثاغورث را ردیف می کردی و
شروع می کردی به تحلیل های منطقی .

اوایل دلتنگ می شدی .
خیلی دلتنگ .
برای صدا زدنم .
برای شنیدن صدایم .
برای شعر خواندنم .
برای چشم هایم .
نفس هایم ...
اوایل ،
بیشتر بودی .
بیشتر از آفتاب ،
وقتی می خواهد غروب کند و دلش نمی آید .
بیشتر از ستاره ،
وقتی باید جایش را به روشنایی روز دهد و دلش نمی آید .
اوایل مهربان تر بودی .
چشم هایت .
دست هایت .
آغوشت .
...
اوایل مرا بیشتر می بوسیدی .
حتی از پشت پنجره .
از روی عکس هایم .

اوایل دوست داشتی
بیشتر پیشت بمانم .

اوایل
آسمان آبی بود .
عاشقی قشنگ .
دریا آرام .
دیدارها نزدیک .
فاصله ها کوتاه .
دست ها مهربان ...
راستی یادت هست .
آن گرمای جادویی دستهایمان را .
اوایل
اسمم که از دهانت خارج می شد ،
گل می داد لبخندت ،
اوایل هوای حوصله ات آفتابی بود.
عطر پیراهنت
فراوان تر .

اوایل

من آهوی گریز پا بودم .
و تو
شکارچی. .