شعر و شیدایی

کاش می دیدی چه کردی با دلم با دل بیچاره ی بی حاصلم
حرفهایت، بوی شب بو داشتند در درون سینه ام گل کاشتند

آه، پس کو،کجاست آن عشق ناب حرفهای بی ریای آفتاب

دل به تو دادم ولی آه و فغان از منو سادگی و این مردمان

من چه کردم با تو ای نا مهربان چین سزاوارم غم شد ای امان

من کجایم کنج این زندان اسیر تو کجایی از بر این طعمه سیر